Strandapósturinn - 01.06.1977, Page 85

Hingað leiðir lágu
löng varð dvölin gesti.
Einmitt hér svo ungur
allt sitt ráð hannfesti.
Nam hann iðn og átti
œvi hlaup til þarfa
listahagar hendur
hug og mátt til starfa.
Mér er minnisstœður
maðurinn sem porði
sagðifátt en, festa
fólst í hverju orði.
Allt varyfirvegað
engu fleygl á glœinn,
sýndist aflaustýmsum
ekki nógu vœginn.
Okkar kynni urðu
anda mínum fengur,
máttu að vísu vinur
vara nokkru lengur.
Síst er um að sakast
sól til viðar rennur.
Aftanskinið öllum —
eins á tindum brennur.
Hér við leiðarlokin
leiftra hugar sýnir,
okkar samúð eiga
allir niðjar pínir.
Líður tíð og tími
tregar eflaust granninn,
bið ég guð að geyma
gamla Strandamanmnn.
Vinur.
83