Strandapósturinn - 01.06.1977, Side 90

52. Rínar eysuyfir gre'r
ýmsir geisa meinbyljir.
Heilsuleysi Ijúft hann ber,
last og hneisu þolir ver.
53. Framskarandi meðhjálþ manns,
mýkir grandið þurfandans;
sinnir vanda sóma stands
silkibanda lofnin hans.
54. Gœdd er þori og þreklyndi,
þrifa forráð kunnandi,
Magndís, borin Magnúsi,
mennta sþorum unnandi.
55. Þar býr annar þornaver,
þokka mann sem höldum vér,
hylli kann sá hœna að sér
hrós veganna gróðann ber.
56. Jón, Guðmundur sonur, sá
sörfalundur nefnast má;
greiða mundi mönnum tjá,
moturs grund í festum á.
57. Nett Guðríðar nafnið ber,
nistishlíðin gáfuð er;
feðruð tíðum Hannes hér,
hótin blíð sem mengi lér.
58. Helgi stundar Gröf til góðs,
Guðmundskundur, utanhnjóðs;
ráðum sundrar sízt til móðs,
sólarlundur hafla blóðs.
59. Guðbjórg hans er húsfreyja,
hreinlát mannsins kóróna.
Dygg ber sansa dáðvakra,
dísin glansa vatnsfalla.
60. Þorsteinsdóttir baugsól blíð
birtist dróttum fyrr og síð.
Litars þóftu lítil smíð
lengist fljótt að Hvítuhlíð.
61. Jón þar kalla Jóns á nið,
ég vil sþjalla þennan við,
heiðurs alltíð œfir sið,
orðasnjalla nettmennið.
62. Vafurs ósa valmeið þann,
vann sér kjósa stílgyðjan;
hans með drósum fremd sérfann
flœðarljósa kjörseljan.
63. Vandað fljóðið Valgerði
virða Ijóða sannmœli;
borin jóð er Jóhanni,
jöfn á góða háttsiði.
64. Hér með ekkju Oddhildi
ýtar þekkja að góðfýsi.
Sögðu rekkar sjáandi
silkibrekku í œskunm.
65. Jóns af sœði sífellt trú,
segist klceða þessi brú.
Syni rœður sínum nú
sjá í nœði um hús og bú.
88