Morgunblaðið - 18.08.2021, Qupperneq 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 18. ÁGÚST 2021
✝
Einar Helgi
Haraldsson
fæddist á Selfossi
7. apríl 1962.
Hann lést 4. ágúst
2021 á Land-
spítalanum við
Hringbraut.
Foreldrar hans
voru hjónin Krist-
gerður Unnur
Þórarinsdóttir, f.
24.12. 1926, d.
11.5. 1986, og Haraldur Ein-
arsson, f. 21.1. 1920, d. 28.4.
1985. Systkini hans eru Guð-
björg, f. 28.11. 1951; Rann-
veig, f. 25.8. 1954, og Þórir, f.
27.2. 1964. Þann 27. desember
1987 kvæntist Einar Lilju
Böðvarsdóttur, f. 30.9. 1967.
Foreldrar hennar voru hjónin
Valgerður Hanna Guðmunds-
dóttir, f. 2.10. 1941, d. 20.11.
2002, og Böðvar Sigurjónsson,
f. 6.12. 1938, d. 30.9. 2019.
Börn Einars og Lilju eru 1)
skrifaðist úr Íþróttakenn-
araskólanum á Laugarvatni
árið 1984. Einar kenndi í eitt
ár við grunnskólann á Hellu
en tók svo við búinu á Urr-
iðafossi árið 1986 og var þar
með búskap og stundaði lax-
veiði við Urriðafoss. Hann
bjó þar til ársins 2019 þegar
elsti sonurinn tók við búinu.
Flutti hann þá á Selfoss með
Lilju og yngstu tveimur son-
um sínum en stundaði lax-
veiðina allt fram á síðasta
dag. Einar var alla tíð virkur
í ýmsum félagsstörfum og
stundaði af kappi frjálsar
íþróttir og körfubolta á yngri
árum. Hann var mikill söng-
maður og söng bæði í Karla-
kór Hreppamanna og í
kirkjukór Villingaholts-
hrepps.
Útför Einars Helga verður
frá Selfosskirkju í dag, 18.
ágúst 2021, kl. 13. Vegna
samkomutakmarkana verður
boðið í athöfnina í kirkjunni
en streymt verður frá afhöfn-
inni. Streymt verður frá:
https://www.selfosskirkja.is
Virkan hlekk á streymið
má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Haraldur, f. 24.9.
1987, kvæntur
Birnu Harð-
ardóttur, f. 10.1.
1989. Börn þeirra
eru Matthilda Sig-
urðardóttir, f.
30.3. 2013; Einar
Hörður Haralds-
son, f. 29.8. 2015,
og Inga Lilja Har-
aldsdóttir, f. 21.8.
2018. 2) Hanna, f.
18.3. 1990, unnusti hennar er
Dagur Arngrímsson, f. 14.1.
1987, og þau eiga synina, Elm-
ar Darra, f. 7.5. 2019, og Ein-
ar Þór, f. 3.5. 2021. 3) Arnar,
f. 31.10. 1996, unnusta hans er
Emilía Björg Atladóttir, f.
13.6. 1997. 4) Dagur Fannar, f.
23.9. 2002, og 5) Daði Kolvið-
ur, f. 19.12. 2005.
Einar Helgi ólst upp á
Urriðafossi í Flóahreppi. Hann
varð stúdent frá Mennta-
skólanum við Sund 1982 og út-
Elsku pabbi.
Það er skrítið að setjast nið-
ur og skrifa minningargrein
þegar andlát þitt er enn svo
óraunverulegt og erfitt til þess
að hugsa að við fáum ekki að
hitta þig aftur. Einn dag varstu
hér og þann næsta ekki. Þú
varst tekinn frá okkur allt of
ungur, ungur í anda og með svo
mikinn lífskraft, hugmyndir og
hvatningu. Lífið fyrstu dagana
án þín hefur verið tómlegt og
litlaust. Söknuðurinn er óend-
anlegur og í samræmi við þann
kærleika sem ríkti í kringum
þig, bæði til þín og frá þér.
Þú varst svo stór og mik-
ilvægur hluti af lífi okkar allra,
enda gafst þú þér alltaf tíma
fyrir okkur sama hvert verk-
efnið eða tilefnið var. Alltaf
varst þú boðinn og búinn að
hjálpa okkur öllum, eins og þú
hefðir fleiri klukkutíma í sólar-
hringnum en aðrir. Eitt sinn
mættir þú óumbeðinn að slá
garðinn snemma morguns á frí-
degi, bara því þú hafðir tekið
eftir því að það þyrfti að gera
það. Í annað skipti var nefnt að
það væri ekki reykskynjari í
húsinu. Þá mættir þú strax
snemma morguninn eftir til að
setja þá upp – meðan við vor-
um enn í rúminu. Kappið var
meira að segja svo mikið að þú
steingleymdir að banka. Það er
minnisstætt að í hvert skipti
sem okkur varð á, og jafnvel þó
við værum miður okkar, mættir
þú því með bros á vör, því það
væri ekkert vandamál svo stórt
að það væri ekki hægt að leysa
það. Í þínum huga voru bara
lausnir en engin vandamál.
Fyrir utan að rétta okkur
hjálparhönd við hvert tækifæri
þá varst þú okkar helsti stuðn-
ingsmaður í söngnum og í
íþróttunum. Það var ómetan-
legt hvað þú eyddir miklum
tíma í að styðja okkur og fund-
um við fyrir því hvað við vorum
þér mikilvæg, því þú mættir á
allt sem þú gast. Okkar ástríð-
ur voru þínar ástríður. Við höf-
um svo sem ekki langt að
sækja hæfileika okkar á þess-
um sviðum þar sem þú varst
góður söngmaður og einnig
varst þú öflugur íþróttamaður.
Það stendur upp úr að þú lést
alltaf vita ef þér fannst eitt-
hvað þurfa að bæta, enda
varstu ekki þekktur fyrir að
liggja á skoðunum þínum. Það
var ekki bara mætt til að
mæta, heldur vildir þú sjá okk-
ur dafna og bæta okkur. Þú
kenndir okkur að það væri allt-
af hægt að gera betur – „stöðn-
un er afturför“ eins og þú sagð-
ir.
Það var ótrúlegt hvað þú
varst fær á mörgum sviðum, þú
gast gert hvað sem er í hönd-
unum og varst alltaf með svör
við öllu. Við erum sannfærð um
að vandamálin fyrir handan
hljóta að vera hvílík og vera að
hlaðast upp fyrst að besti mað-
urinn var tekinn frá okkur.
Vonandi færðu samt að dreypa
á koníaki, spila bridds og
syngja allar skemmtilegu vís-
urnar sem þú söngst fyrir okk-
ur.
Við munum alltaf sakna þín,
en eftir því sem tíminn líður
verður þakklæti öðru yfirsterk-
ara. Það er sárt og erfitt að
geta ekki leitað til þín lengur
og lífið án þín verður áskorun.
Þeirri áskorun ætlum við í
sameiningu að mæta með kær-
leik og æðruleysi, það er í þín-
um anda. Þín minning mun lifa
að eilífu, í gegnum líf og afrek
barna þinna og barnabarna
sem hafa alltaf, og munu alltaf,
líta upp til þín. Okkar fyrir-
mynd, klettur og ofurmaður.
Við erum stolt af því að vera
börnin þín og það hlýjar okkur
að hugsa um hve stoltur þú
varst af okkur. Þín stígvél eru
stór að fylla, það mun enginn
hoppa í þau. Þú ert ekki lengur
á einum stað heldur í hjörtum
okkar allra.
Hvíldu í friði elsku pabbi
okkar.
Meira á: https://mbl.is/andlat
Þín börn,
Haraldur, Hanna, Arn-
ar, Dagur Fannar og
Daði Kolviður.
Orð fá ekki lýst hversu erfitt
er að skrifa minningargrein um
elsku tengdapabba minn hann
Einar Helga bónda á Urriða-
fossi.
Einar þú varst ein mikilvæg-
asta manneskjan í mínu lífi. Ég
dáðist að þér því þú varst svo
heilsteyptur og flottur maður.
Þú varst harðduglegur og alltaf
að en gafst þér samt alltaf tíma
fyrir allt og alla. Það fór ekki á
milli mála hvað þú elskaðir
Lilju þína heitt og öll börnin
þín fimm og þú varst svo stolt-
ur af þeim öllum. Þótt þú kæm-
ir því kannski ekki oft í orð þá
fann maður hvað þú elskaðir
fjölskyldu þína og þú sýndir
það svo sannarlega í verki. Þótt
þú værir algjör harðjaxl þá átt-
irðu líka svo fallega, mjúka
hlið. Ég hef aldrei kynnst
manni sem er jafn hjálpsamur
og góðhjartaður og þú. Þú vild-
ir öllum vel og ef einhver þurfti
aðstoð varstu alltaf fyrstur á
staðinn.
Ég gat aldrei þakkað þér
nógsamlega fyrir alla hjálpina
og þær stundir sem við áttum
saman þegar þú varst að hjálpa
okkur með húsið í Hveragerði
og grindverkið úti í garði. Og
það var eins með grindverkið
eins og aðra hluti að við Hanna
fengum aldrei að borga fyrir
neitt, það kom ekki til greina!
Hanna hafði orð á því að hún
væri hætt að nenna að þræta
við þig því hún vissi vel, að þótt
hún væri þrjósk, þá væri hún
ekki að fara vinna þann bar-
daga!
Þótt þú hefðir nóg á þinni
könnu naustu samt lífsins og
það var alltaf gaman að eiga
samræður við þig, sama hvort
það var um pólitík, íþróttir, kýr
eða hvað sem er! Aldrei kom
maður að tómum kofunum
sama um hvað var rætt.
Þegar ég kom inn í fjölskyld-
una fann ég fyrir stressi þar
sem ég væri byrjaður með
einkadótturinni eins og þú kall-
aðir oft Hönnu en mér var
strax tekið opnum örmum. Ég
veit hvað þú elskaðir hana mik-
ið. Ég lofa þér því elsku Einar
að ég mun alltaf elska og passa
upp á Hönnu þína og afadreng-
ina þína þá Elmar Darra og
Einar Þór. Ég mun alltaf hugsa
um þær stundir sem við áttum
saman með miklu þakklæti og
segja afastrákunum þínum frá
þér og hversu góð fyrirmynd
þú hefur alltaf verið og mikill
klettur fyrir alla í fjölskyld-
unni. Þín verður sárt saknað en
minning um einstakan mann,
eiginmann, föður, tengdaföður
og afa mun lifa áfram í gegnum
okkur öll.
Hvíldu í friði elsku tengda-
pabbi.
Dagur Arngrímsson.
Elsku Einar, yndislegur
tengdafaðir og afi barnanna
minna. Fráfall þitt bar brátt að
og fátækleg orð fá ekki lýst
hvernig okkur, Halla syni þín-
um og fjölskyldunni allri, líður
hér við Þjórsána án þinnar
nærveru, því missir okkar er
mikill. Án þín er Urriðafoss allt
önnur veröld. Þú varst okkar
lærimeistari og fyrirmynd.
Þegar ég kom í sveitina man
ég hlýlegar móttökur ykkar
Lilju, við smullum vel saman
og urðum strax nánir vinir. Þér
tókst meira að segja að eiga
vitrænar samræður við mig um
búskap og kenndir mér svo
margt, borgarbarninu sem
aldrei hafði í sveit komið. Ég
minnist þess þegar við
ákváðum að fá annan mjalta-
þjón í fjósið. Þar sem við stóð-
um í miðju fjósinu og vorum að
velta þessu búvísindalega úr-
lausnarefni fyrir okkur tók ég
til við að klappa allstórum bola
sem þar var. Þú horfðir á mig
undrandi en kíminn og sagðir
mér að það gæti verið vara-
samt að klappa nautunum, en
tuddinn þessi reyndist þó gæf-
lyndur. Það sakna þín allir.
Nafni þinn og sonarsonur er
matvandur piltur en hann dýfir
samt matarkexi í kaffi „bara af
því að Einar afi gerir það.“ Þú
áttir ótalmargar gæðastundirn-
ar með barnabörnunum sem
dýrkuðu þig og dáðu. Ég minn-
ist líka þegar þið nafnarnir fór-
uð saman út í skemmu eins og
svo oft áður, en í þetta skiptið
var Einar litli í sínu fínasta
pússi. Þið komuð dálítið
skömmustulegir heim, báðir
skítugir og glænýjar sparibux-
urnar barnsins útataðar í
koppafeiti. Þú varst örlítið
vandræðalegur og spurðir: „Er
það rétt sem drengurinn segir,
að hann sé í sparibuxunum?“
Það fór þó varla milli mála en
það var aftur á móti greinilegt
að þið höfðuð átt góða stund
saman í skemmunni við véla-
viðgerðir. Þarna eins og svo oft
áður varst þú með bæði með
höfuðið og hjartað á réttum
stað og eftir stendur minning
barnsins um frábæran læri-
meistara og afa. Matthilda naut
sérþekkingar þinnar í íþrótta-
fræðum þar sem þú leiðbeindir
henni löngum stundum um alls
kyns handahlaup og handstöðu-
aðferðir. Inga Lilja, sem er að-
eins tveggja ára, var alltaf að
sýna þér hvað hún væri dugleg
að hoppa og fara kollhnís en
langstökkshæfileikar og sól-
skinsbrosið hennar glöddu þig
mikið.
Það var alltaf gaman að
ræða við þig um allt milli him-
ins og jarðar, hvar sem var, við
borðstofuborðið, í fjósinu eða á
hlaðinu, og um hvað sem var,
hvort sem það voru viðskipta-
fræðileg úrlausnarefni, stjórn-
mál eða þá laxveiðin sem var
þér hugleikin. Þú varst ávallt
glaðlegur og hlýlegur en rök-
fastur og hafðir ákveðnar skoð-
anir. Þú staldraðir þó sjaldnast
lengi við því þú varst einstök
hamhleypa til verka og ávallt
rokinn til starfa enda ekki mað-
ur mikilla málalenginga og
verkefnin fjölmörg sem biðu
þín á degi hverjum.
Ég verð þér ævinlega þakk-
lát fyrir allan þann stuðning og
ástúð sem þið Lilja hafið sýnt
mér frá því að við Halli kynnt-
umst. Það verður tómlegt hér
við Urriðafoss án þín enda
varst þú höfuð fjölskyldunnar,
maðurinn sem við dáðum og
treystum – gáfaður maður og
góður.
Hvíldu í friði, elsku tengda-
faðir og afi,
Birna Harðardóttir,
Matthilda, Einar
Hörður og
Inga Lilja.
Minn kæri bróðir, Einar
Helgi, kvaddi þennan heim með
hraði en hann fór líka alltaf
hratt yfir, hljóp yfirleitt við fót,
kunni held ég ekki að ganga
hægt. Einar hefur alla tíð verið
hluti af minni tilveru enda bara
tveimur árum eldri. Við ólumst
upp saman í sveitinni á Urr-
iðafossi og fórum snemma að
hjálpa til við skepnuhirðingu,
heyskap og laxveiði. Allt fórst
þetta honum vel úr hendi enda
bar hann umhyggju fyrir
skepnum, hafði verkvit, ákefð
og áræðni.
Þegar Einar tók við búi eftir
foreldra okkar höfðu þau Lilja
nýlega fundið hvort annað og
saman réðust þau í að kaupa
jörð og áhöfn og stofna heimili.
Samheldin og dugleg hjónin
byggðu hús, brutu tún, bættu
landið og tóku virkan þátt í
samfélaginu og börnin fimm
tóku þátt í störfunum þegar
þau höfðu aldur til. Einar
stundaði laxveiðina í Þjórsá og
á ég margar minningar tengdar
laxinum, vitjunum og erfiði við
að bera aflann heim. Eitt sinn
sökk undan okkur báturinn svo
við urðum að svamla til lands.
Heldur sneyptir komum við
blautir til bæjar en Einar sá til
þess að bátur, árar og afli skil-
uðu sér til lands með okkur.
Einar var góður íþróttamað-
ur og í fremstu röð á landinu í
frjálsíþróttum og körfubolta. Í
íþróttunum eins og lífinu setti
hann undir sig höfuðið og gekk
til verka með áhlaupi. Ein
regla hans um áratugi var að
líta eftir kúnum áður en hann
fór að sofa. Eitt sinn er hann
kom heim síðla kvölds úr veislu
og rauk í fjósið varð honum
fótaskortur á spariskónum sem
ekki höfðu grip á við gúmmí-
stígvélin, hann datt og braut á
sér ökklann. Vond þóttu honum
meiðslin en verra hve gifsið
tafði hann við verkin.
Einar var bóndi, fram-
kvæmdamaður, einn duglegasti
maður sem ég þekki, bóngóður,
fljótur til og vinnudagarnir
langir. Hann tók vel á móti
gestum, var glaður á góðri
stund, söngmaður góður og af-
ar minnugur á vísur. Umfram
allt var hann þó fjölskyldumað-
ur, eiginmaður, faðir og afi.
Hann kom víða við og ávann
sér virðingu samferðamanna.
Um árabil söng hann í kirkju-
kórnum og Karlakór Hreppa-
manna. Þá hafði hann gaman af
spilum og var keppnismaður á
því sviði eins og öðrum. Í ára-
tugi höfum við hjónin átt gæða-
stund með Einari og Lilju og
spiluðum gamaldags vist tvö
kvöld eftir jól. Þeirra stunda
verður sárt saknað.
Við bræður töluðumst oft við
en nú ei meir. Dýrmæt er
minning okkar Guðrúnar um
síðasta kvöldið okkar saman
þegar þau Lilja komu í heim-
sókn til okkar á sunnudags-
kvöldið, tveimur dögum fyrir
andlátið. Við áttum góða kvöld-
stund og lukum samtalinu með
því að ég myndi vitja um netin
með honum á fimmtudags-
kvöldinu. Sú veiðiferð verður
ekki farin.
Okkur fjölskyldunni brá illa
við að þessi lífsglaði, hrausti og
öflugi maður skyldi vera kall-
aður frá okkur í blóma lífsins,
fyrirvaralaust og óskiljanlega.
Því verður ekki breytt, ég
sakna kærs bróður og vinar,
fjölskylda mín trausts frænda
og góðs vinar en mestur er
auðvitað missir elsku Lilju,
barnanna, tengdabarna og
barnabarna. Guð veri með ykk-
ur og styrki.
Far þú í friði, elsku bróðir,
þín verður sárt saknað en
minningin lifir.
Þórir.
Það hefur gefið á bátinn í líf-
inu en sjaldan hefur mér
brugðið eins mikið og þegar
mér var borin óvænt andláts-
fregn þín. Mér reiknast til að
við höfum þekkst í 35 ár eða
frá þeim tíma þegar þið Lilja
systir tókuð saman og það hef-
ur verið einstaklega gott að
eiga þig að. Fáir hafa verið jafn
ráðagóðir og gott að leita til
með hvaða málefni sem er. Þú
varst bakhjarl fjölskyldunnar
líkt og allar fjölskyldur ættu að
eiga að. Við deildum sameig-
inlegum áhuga á frjálsum
íþróttum og pólitík og margt
hefur verið rætt. Þau eru ófá
íþróttamótin sem við höfum
setið saman í kulda og trekki
og skipst á að kaupa kaffi. Þú
varst endalaust tilbúinn að leið-
beina krökkunum og hjálpa
þeim. Það eru mikið góðar
minningar og verðmætar.
Margar aðrar minningar fara
einnig í gegnum hugann en
flestar tengjast þær bænum
þínum Urriðafossi sem þið
Lilja byggðuð svo myndarlega
upp, laxveiðinni og gleði og
söng. Því þú kunnir svo sann-
arlega að lifa lífinu og tókst
mikið virkan þátt í mörgu.
Þannig hefur þú snert ótal-
marga strengi og kynnst ein-
staklega mörgu fólki hér um
slóðir og því leið mér eins og
það hefði hálfvegis slegið þögn
yfir Suðurlandið við andlát þitt
en kannski var það bara þögnin
og sorgin í huga okkar. Það var
mikil orka í kringum þig, það
er eins og þrír menn hafi látist,
svo mikið er skarðið sem skilið
er eftir. En lífið heldur áfram
og þú hefðir sjálfur svo sann-
arlega ekki setið með hendur í
skauti og látið bugast. Svo
æðrulaus sem þú varst. Þú lifð-
ir og þú dóst með söng í sál.
Við Kalli þökkum einstaka
samfylgd í gegnum árin, fyrir
allar gleðistundirnar, við mun-
um alltaf geyma þær með okk-
ur.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
En orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Íris Böðvarsdóttir.
Áföllin gera ekki boð á und-
an sér. Tengdafaðir sonar
míns, Einar Helgi Haraldsson,
lést sviplega 4. ágúst sl. og allir
sem þekkja fjölskylduna eru í
áfalli. Hvernig getur svona
gerst hjá manni í góðu formi
sem var alltaf jákvæður og
hress? Það eru engin svör.
Einar Helgi var mikill sóma-
maður, harðduglegur og mikill
fjölskyldumaður. Hann var
stoltur af sínu fólki og mikið
finnst mér erfitt að hugsa til
þess að Elmar Darri og Einar
Þór muni ekki njóta hand-
leiðslu hans í uppeldinu. Elmar
var svo hrifinn af afa sínum að
hann elti hann um allt og
hermdi eftir öllu sem hann
gerði, eins og í vor þegar Einar
byggði girðingu um garðinn hjá
Hönnu og Degi í Hveragerði.
Það er þyngra en tárum taki að
hugsa um missi fjölskyldunnar
og hugur minn er hjá þeim.
Elsku Lilja, Hanna mín og
Dagur, Halli og Birna, Arnar
og Emilía, Dagur Fannar og
Daði Kolviður: Megi allar góð-
ar vættir styrkja ykkur á þess-
um erfiðu tímum og ég veit að
við öll munum halda minningu
Einars lifandi um ókomin ár.
Guð blessi Einar Helga Har-
aldsson.
Dóra Ósk Halldórsdóttir.
Ég var ellefu ára gamall
þegar ég fyrst kom til þín á
Urriðafoss sumarið ’85 óharðn-
aður krakki úr Reykjavík.
Hafði nú verið í „sveit“ áður en
aldrei farið sem vinnumaður.
Man þegar við mamma rennd-
um í hlað. Þar sat Brynjar
frændi á tröppunum og við
spurðum hvort Einar væri við.
„Já, hann kemur eftir smá,“
sagði hann. Ég spókaði mig um
og virti fyrir mér þennan nýja
sumardvalarstað og svo birtist
þú. Ég hugsaði þessi „strákur“
getur ekki verið bóndi. Þú
varst ekki alveg sú ímynd
bónda sem ég hafði í huga enda
ekki nema rétt rúmlega tvítug-
ur.
Þú tókst vel á móti mér og
þau fjögur sumur sem ég var
hjá þér og Lilju var góður og
minnisstæður tími. Það var
alltaf stutt í grínið og ég man
sérstaklega eftir einu atviki. Þá
átti að fara að smala fé af land-
inu. Þú sagðir við okkur: „Og
svo má sleppa að taka rúna
féð,“ ég hugsaði í smá stund og
svaraði: „Ég veit ekki hvernig
það er á litinn,“ þá var mikið
hlegið og þessi setning var rifj-
uð upp oft síðan.
Þú varst ákveðinn húsbóndi
en alltaf sanngjarn og þú
treystir manni fyrir ótrúleg-
ustu hlutum og leiðbeindir að-
eins þegar þess var þörf. Já
þýddi „já“ og nei þýddi „nei“
og þannig var það bara. Það
var svo margt sem ég lærði
sem hefur nýst mér enn í dag.
Takk fyrir mig. Takk fyrir
Einar Helgi
Haraldsson