Morgunblaðið - 23.09.2021, Qupperneq 57

MINNINGAR 57
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. SEPTEMBER 2021
Harpa Heimisdóttir
s. 842 0204
Brynja Gunnarsdóttir
s. 821 2045
Kirkjulundur 19 | 210 Garðabær
s. 842 0204 | www.harpautfor.is
✝
Snæbjörn Að-
ils fæddist í
Reykjavík 15.
ágúst 1963. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans 11.
september síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Snæ-
björn Aðils, f. 31.
mars 1940, d. 18.
janúar 1963 af
slysförum, og
Ingibjörg Sigurðardóttir, f. 13.
júní 1939, d. 17. ágúst 2008.
Stjúpfaðir Snæbjörns hét Leif-
ur Vilhjálmsson, f. 25. ágúst
1946, d. 23. mars 1992. Snæ-
björn átti fimm
hálfsystkini. Þau
eru Páll Hagbert,
Snæfríður Íris
Berglind, Ragn-
hildur Halldóra,
Bjarki Þröstur og
Linda Mjöll.
Dóttir Snæ-
bjarnar og Freyju
Dísar Thongs-
anthia er Anja El-
ísabet Snæbjörns-
dóttir Aðils, f. 2007.
Útför Snæbjarnar fer fram
frá Digraneskirkju í dag, 23.
september 2021, og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Móðir okkar fluttist með fjöl-
skylduna til Vestmannaeyja árið
1969, þegar Snæbjörn bróðir var
sex ára. Mörg helstu mótunarár
sín átti hann þar og hafði sterkar
taugar út í Eyjar, enda ævintýra-
heimur fyrir uppátækjasaman
dreng sem þar gat klifrað í klett-
um, þeyst um á skellinöðru, veitt
við höfnina, búið til fleka eða
annað sem heillaði.
Rót komst á fjölskylduna eins
og aðra í gosinu og gosveturinn
bjó hann hjá ömmu sinni og afa
að Efri-Þverá í Vestur-Húna-
vatnssýslu en fjölskyldan var ein
þeirra fyrstu sem fluttust svo
aftur til Eyja að gosi loknu.
Mörg sumur dvaldi hann á Efri-
Þverá og undi hag sínum vel í
sveitinni, átti þaðan ýmsar góðar
minningar. Var ekki laust við að
hann yrði síðar aðeins hnarreist-
ari í hvert sinn sem hann nálg-
aðist Hvammstanga. Þarna var
hans fólk.
Eftir grunnskóla hóf hann
nám við Vélskóla Íslands í Vest-
mannaeyjum og lauk vélstjórn-
arréttindum í Reykjavík. Hann
starfaði um hríð á sjó en sjó-
mennskan náði ekki tökum á
honum því hugur hans stóð til
kraftlyftinga sem hann stundaði í
mörg ár með framúrskarandi ár-
angri. Á tímabili var Snæi einn
fremsti kraftlyftingamaður
landsins. Hann keppti einnig er-
lendis fyrir Íslands hönd og var
bæði virtur og vel þekktur innan
kraftlyftingaheimsins. Samhliða
því starfaði hann í mörg ár hjá
Eimskip þar sem menntun hans
nýttist vel.
Um fertugt söðlaði hann um
og náði sér í kerfisstjóramennt-
un. Í kjölfarið hóf hann störf hjá
Stöð tvö og síðar hjá stjórnlag-
aráði og loks hjá Sjóvá þar til
hann varð að láta af störfum
vegna veikinda árið 2017.
Snæbjörn gekk í hjónaband
með Freyju Dís Thongsanthia.
Þau skildu en eignuðust eina
dóttur, Önju Elísabetu, sem er
fædd þann 29. júní árið 2007.
Hún var augasteinn Snæa og
mikil pabbastelpa alla tíð.
Í júní árið 2017 greindist bróð-
ir okkar með þriðja stigs krabba-
mein í heila. Þetta var honum og
fjölskyldunni allri mikið áfall.
Talið var að hann myndi ekki ná
nema einu og hálfu ári en hann
aflaði sér þekkingar og beitti sig
aga til að hjálpa líkamanum að
fást við krabbameinið. Hann fór í
gegnum skurðaðgerð, geisla- og
lyfjameðferð en tamdi sér líka
breytta lifnaðarhætti, gjör-
breytti mataræðinu, stundaði
föstur og fleira sem hann taldi
koma að gagni. Hann náði rúm-
um fjórum árum eftir grein-
inguna og naut ágætra lífsgæða
stærstan hluta þess tíma. Sjálfs-
aginn, sem hann hafði tileinkað
sér í kraftlyftingunum, kom sér
vel í þessu ferli.
Sem barn var bróðir okkar í
senn bókaormur og skemmtilega
uppátækjasamur. Sem fullorðinn
maður var Snæi stoltur og
þrjóskur, duglegur, sparsamur,
jafnlyndur og sáttur við hlut-
skipti sitt í lífinu. Hann var vel
liðinn til vinnu og þægilegur í
hóp, þjónustulundaður, ábyrgur
og metnaðarfullur. Mesta metn-
aðinn lagði hann þó í uppeldi
dóttur sinnar sem var stærsta
gjöfin sem lífið færði honum.
Anja var gimsteinninn hans. Hún
hélt í hönd pabba síns þegar
hann kvaddi.
Við systkinin kveðjum þig
líka, þökkum þér samfylgdina öll
þessi ár, vináttuna og allt það
sem þú gafst okkur og okkar fjöl-
skyldum.
Hvíl í friði kæri bróðir, systk-
ini þín
Páll, Íris, Ragnhildur,
Bjarki og Linda.
Snæbjörn Aðils
✝
Sigrún Sigurð-
ardóttir fæddist
í Stykkishólmi 7.
maí 1943. Hún lést
á Landspítalanum
12. september 2021.
Foreldrar hennar
voru Sigurður
Steinþórsson, f. 11.
október 1899, d. 29.
apríl 1966, og Anna
Oddsdóttir, f. 12.
júlí 1902, d. 15.
febrúar 2001.
Systkini Sigrúnar eru Stein-
þór, f. 14. febrúar 1933, Gunn-
ar Oddur, f. 20. febrúar 1935,
d. 29. nóvember 2005, og Har-
aldur, f. 31. maí 1939. Fóst-
ursystur hennar voru Ingi-
björg Þorvaldsdóttir, f. 25.
ágúst 1972, börn þeirra eru
Atli, f. 18. nóvember 1996 og
Selma Dröfn, f. 14. apríl 2001.
Seinni kona Fjölnis er Björg
Alexandersdóttir, f. 22. júlí
1975. 2) Guðrún Árnadóttir, f.
7. október 1970, gift Martin
Kollmar, f. 20. maí 1971, börn
þeirra eru Kjalar, f. 28. októ-
ber 1999, Hekla, f. 13. mars
2002, Sölvi, f. 17. nóvember
2005, og Áróra, f. 8. apríl
2012. 3) Fróði Árnason, f. 13.
desember 1979.
Sigrún bjó fyrstu árin í
Stykkishólmi þar til fjöl-
skyldan flutti til Reykjavíkur.
Hún lauk gagnfræðaprófi frá
Austurbæjarskóla í Reykjavík
og stundaði síðar nám í
lýðháskóla í Svíþjóð. Að námi
loknu hóf hún störf í Bún-
aðarbanka Íslands þar sem
hún vann nær alla sína starfs-
ævi.
Útförin fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag, 23. sept-
ember 2021, klukkan 13.
júní 1925, d. 18.
nóvember 2018,
og Anna Þor-
valdsdóttir, f. 4.
apríl 1929, d. 16.
ágúst 2000.
Sigrún giftist
Árna Þór Krist-
jánssyni, f. 27.
ágúst 1940. For-
eldrar hans voru
Kristján Jóhann-
esson, f. 23. sept-
ember 1909, d. 26. júlí 1985,
og Guðrún Árnadóttir, f. 18.
september 1919, d. 21. maí
2007.
Börn Sigrúnar og Árna eru:
1) Fjölnir Þór Árnason, f. 26.
desember 1966, var giftur Sig-
ríði Guðmundsdóttur, f. 14.
Fyrstu jólagjöfinni frá Sig-
rúnu og Bússa gleymi ég aldrei.
Hún var klædd í gylltan pappír
með handgerðum lituðum engli.
Ég hafði aldrei séð eins fallegan
pakka og ég tímdi varla að opna
hann. Þetta var náttsloppur sem
mágkona mín saumaði handa
mér. Þetta var fyrsti mjúki pakk-
inn sem Sigrún gaf mér og þeir
áttu eftir að verða fleiri. Að fá
mjúka pakka frá Heiðargerðinu
var best. Allt handverk lék í
höndunum á Sigrúnu. Hún var
smekkleg og listræn og hafði ein-
stakt lag á að finna hvað passaði
best hverjum og einum. Hún
hafði alltaf prjónakörfuna við
höndina og ég var ekki sú eina
sem fékk handgerða flík frá
henni. Öll fjölskyldan naut góðs
af sköpunargleði Sigrúnar og
börn og barnabörn lögðu oft inn
pantanir fyrir nýrri prjónaflík.
Við töluðum oft um það að gaman
hefði verið ef Sigrún hefði safnað
saman og jafnvel ljósmyndað alla
handavinnuna sem hún skapaði
og gaf öðrum. Það hefði orðið
falleg bók úr því safni.
Við Raggi kíktum oft á tíðum í
heimsókn til þeirra í Heiðargerð-
ið og þau til okkar á Kambó og
það þurfti ekki að hringja á und-
an sér. Við spjölluðum um allt á
milli himins og jarðar. Umræðu-
efnið var oftar en ekki góð bók
sem við urðum að lesa eða góð
sería á Netflix sem þau urðu bara
að sjá. Svo voru sagðar sögur frá
gömlum og eftirminnilegum vin-
um og kunningjum og fjölskyldu-
sögur alla leið aftur í Búðardal og
Stykkishólm. Umræðuefnið var
óþrjótandi og alltaf var hægt að
finna nýja vinkla á gömlum og
góðum sögum. Samstarfsfólk úr
Búnaðarbankanum bar oft á
góma en þar unnu Bússi og Sig-
rún alla sína starfstíð. Alltaf var
jafn gaman að heyra sögur af
vinnufélögunum og í þeim hópi
urðu nokkrir bestu vinir þeirra
og félagar.
Bússi bróðir hefur alltaf verið
mikill bílaáhugamaður. Hann
kaupir bíla og selur og á bílana
sína mislengi. Sigrún lenti oft í
því að bíllinn sem var heimilisbíll
á mánudegi var horfinn á þriðju-
degi. Hann var seldur og annar
kominn í hans stað. En þessu
vandist Sigrún og úr urðu
skemmtilegar sögur og mikið
hlegið.
Bússi og Sigrún voru heppin
að hafa fundið hvort annað og
þau áttu gott líf saman. Í sam-
bandi þeirra var gagnkvæm virð-
ing og vinátta. Þau nutu þess að
vera í góðra vina hópi, fara í
ferðalög og veiðiferðir saman, og
síðast en ekki síst voru þau mikið
fjölskyldufólk. Betri foreldra og
afa og ömmu var erfitt að finna.
Og þrátt fyrir aldursmuninn átti
enginn betri bróður og mágkonu
en ég.
Elsku Bússi bróðir og fjöl-
skylda. Við samhryggjumst ykk-
ur innilega. Sigrún er farin og
hennar verður sárt saknað. Hald-
ið áfram að halda vel utan um
hvert annað í sorg ykkar og gleði
eins og þið hafið alltaf gert.
Sigrún og Ragnar.
Það er með miklum söknuði
sem við kveðjum yndislega vin-
konu okkar Sigrúnu. En þá
vakna líka góðar minningar frá
liðnum áratugum um margvísleg
samskipti okkar og Sigrúnar og
Árna. Öll unnum við lengi í Bún-
aðarbankanum, Dóra og Sigrún í
bókhaldinu saman og Árni og
Moritz áttu einnig langa sam-
vinnu í aðalútibúi bankans. Þetta
voru góð ár á góðum vinnustað. Í
frítímum fórum við á fyrri árum í
ferðalög ásamt börnum okkar í
orlofshús bankans. Síðar tóku við
veiðiferðir víðsvegar um landið.
Einnig fórum við saman í fjöl-
margar utanlandsferðir til
margra landa sem eru okkur
ógleymanlegar. Þá gleymast ekki
heldur frábærar ferðir í Stykk-
ishólm þar sem við nutum gest-
risni Sigrúnar og Árna sem þar
áttu hlut í góðu og gömlu húsi. Öll
voru þessi samskipti okkur til
mikillar gleði. Sigrún hafði mjög
góða nærveru og einkar gott
skopskyn og oft var glatt á hjalla.
Það var gaman að fylgjast með
stækkandi fjölskyldu þeirra og
hvað þau voru öll samrýnd. Við
sendum Árna vini okkar og fjöl-
skyldunni allri hugheilar samúð-
arkveðjur.
Dóra og Moritz.
Kær vinkona okkar, hún Sig-
rún, er látin og langar okkur
saumaklúbbsvinkonur hennar í
hartnær 40 ár að minnast hennar
með örfáum orðum. Við kynnt-
umst í bókhaldi Búnaðarbankans
þar sem við unnum saman, en þó
mislengi. Þó að nokkrar hafi
horfið þaðan í önnur störf á lífs-
leiðinni þá héldum við alltaf hóp-
inn með reglulegum samveru-
stundum og ýmsum
skemmtilegum uppákomum. All-
an þennan tíma höfum við hist
reglulega heima hjá hver annarri
og þar að auki ferðuðumst við
saman innanlands og fórum einn-
ig í nokkrar frábærar utanlands-
ferðir, en frá öllum þessum sam-
verustundum í gegnum tíðina
eigum við mjög dýrmætar minn-
ingar.
Sigrún var einstök manneskja;
góð vinkona, mörgum hæfileikum
gædd og mikill snillingur í hönd-
unum. Allt sem hún bjó til, hvort
sem var í matargerð, prjóni eða
saumi, lék í höndunum á henni.
Hún hefði sómt sér vel sem fata-
hönnuður því hugkvæmni og
smekkvísi hennar var einstök.
Sigrún var einstaklega
skemmtilegur og traustur vinur
og hafði góðan húmor.
Sigrún var mikil fjölskyldu-
kona og hugsaði einstaklega vel
um sitt fólk. Sigrún og Árni, eft-
irlifandi eiginmaður hennar, áttu
einstaklega aðlaðandi heimili og
hugsuðu vel um alla sína nánustu
og ræktuðu vini sína af mikilli
kostgæfni.
Það er mikið skarð fyrir skildi
að missa Sigrúnu úr okkar hópi,
en ekki er langt síðan Linda okk-
ar kvaddi.
Við sendum Árna, börnum
þeirra, tengdabörnum og barna-
börnum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur og megi guð styrkja
þau í sorginni.
Hjartans kveðjur,
Þórunn, Dóra, Þóra
og Huld.
Kæra vinkona, kveðjustundin
er runnin upp, fyrr en við höfðum
vonað og fyrr en við vorum til-
búnar til. Það erfitt að sjá á bak
vini eftir að hafa fylgst að í þrjátíu
og sex ár. Söknuðurinn er sár og
þótt minningarnar ylji yfirskygg-
ir hann þær einmitt núna. En
brátt munu þær birtast, bjartar
og fagrar, til að hugga og sefa.
Vinátta þín var svo óskaplega
mikils virði og aldrei bar þar
nokkurn skugga á þótt árunum
fjölgaði. Við fáum það aldrei full-
þakkað að hafa kynnst þér og
fengið að vera þér samferða.
Elsku Sigrún, þú varst svo
mikil fyrirmyndarmanneskja,
einstaklega listræn með svo
næmt auga fyrir fegurð að allt
varð sérstakt í kringum þig.
Handavinna lék í höndunum á þér
en ævinlega voru þín verk ólík
allra annarra. Þér tókst að setja
svip þinn á allt sem þú komst við,
sama hvort það var að prjóna
peysu, hekla, sauma, leggja á
borð eða elda. Allt varð einhvern
veginn svo fallegt þegar þú hafðir
farið um það höndunum. Heimili
þitt var svo hlýlegt og smekklegt
og þú sjálf ævinlega glæsileg.
Þú kunnir líka listina að hlusta
og það var svo gott að vera sam-
vistum við þig. Þú dæmdir ekki,
reyndir frekar að bera í bætifláka
fyrir þá sem hlutu misjafna dóma.
Það var líka stutt í brosið og þú
kunnir vel að meta kímni og hafð-
ir jafnframt skarpa sýn á menn
og málefni.
Tilhugsunin um að þú verðir
ekki í hópnum næst þegar við
hittumst og ekki með í næstu ferð
Óráðsíu er enn svo óraunveruleg.
En þú getur verið viss um að nafn
þitt mun bera á góma og lyft verð-
ur glösum og skálað fyrir góðum
byr og fararheill þinni á því ferða-
lagi sem þú hefur nú lagt upp í.
Það er svo sárt að sakna en tárin
eru sæla heimsins svalalind, þau
mýkja sorgina, styrkja hugann og
endurspegla fegurð þess sem er
syrgður. „Þegar þú ert sorg-
mæddur, skoðaðu þá hug þinn og
þú munt sjá, að þú grætur vegna
þess, sem var gleði þín.“ (Kahlil
Gibran)
Elsku Árni, Fjölnir, Guðrún og
Fróði og barnabörnin, ykkar
missir er mikill og við sendum
ykkur okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Síst vil ég tala um svefn við þig.
Þreyttum anda er þægt að blunda
og þannig bíða sælli funda –
það kemur ekki mál við mig.
Flýt þér, vinur, í fegri heim.
Krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
(Jónas Hallgrímsson)
Þínar vinkonur í saumaklúbbn-
um Óráðsíu,
Steingerður, Guðrún,
Kolbrún, Ásdís, Sigrún F.,
Sigrún J. og Þórdís.
Sigrún
Sigurðardóttir
Nú er Geir farinn
héðan á annað til-
verustig. Ég var
„kaupamaður“ á
Kjaransstöðum sem krakki, þar
sem ég naut umhyggjusemi
Geirs og Jóhönnu, móðursystur
minnar, og kennslu í sveitastörf-
um. Að reka kýrnar og sækja í
mjaltir. Að virða skepnurnar. Að
Geir Guðlaugsson
✝
Geir Guð-
laugsson fædd-
ist 24. október
1935. Hann lést 1.
september 2021.
Útförin fór fram
13. september
2021.
nota vélarnar
o.s.frv. Minnist
Geirs með hlýju og
þakklæti. Mér tókst
eitt sinn að skemma
heytætluna (snún-
ingstækið) og átti
von á að verða
skammaður í kurl!
Geir skammaðist
ekkert, en áminnti
mig um að nota það
sem hann var búinn
að kenna mér. Svo bara lagaði
hann skemmdirnar, enda snill-
ingur með logsuðutæki og önnur
tól. Ég man þegar hann kom
með síðasta heyhlassið einn dag-
inn og við mokuðum því saman á
blásarann. Það lá á, því rigning
var í loftinu. Okkur tókst að
bjarga heyinu í hlöðu en mér er
minnisstæðast að Geir reif sig úr
að ofan og vann eins og berserk-
ur! Með slitinn upphandleggs-
vöðva á hægri …! en það dró
ekki úr afköstunum og mér leið
eins og eldspýtu við hliðina á
símastaur!
Geir var músíkalskur. Flinkur
nikkuleikari og með sterka
bassarödd! Rödd sem ég heyri í
huganum þegar ég rifja upp
mjaltatíma og jenka-danskvöld á
Kjaransstöðum.
Elsku Jóhanna, Elsa, Didda,
Pála, Anna Jóna og Laufey
Helga, öllum ykkur og öðrum
Geir tengdum votta ég samúð
um leið og ég þakka Guði fyrir að
hafa notið samvista við ykkur öll.
Haukur Hauksson.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Óheimilt er að taka efni úr
minningargreinum til birting-
ar í öðrum miðlum nema að
fengnu samþykki.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og hve-
nær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks
hvaðan og klukkan hvað útförin
fer fram. Þar mega einnig koma
fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er
til að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður, en
ekki í minningargreinunum.
Minningargreinar