Morgunblaðið - Sunnudagur - 17.10.2021, Qupperneq 29

góða DVD frá og með morgundeg-
inum. Ef þetta er ekki tilefnið til að
dusta rykið af þeim merku græjum
þá veit ég ekki hvenær það gefst.
Leikstjóri er Baptiste Drapeau en
með aðalhlutverk fara Alice Isaaz og
gamla kempan Jacqueline Bisset sem
breska blaðið The Guardian segir í
umsögn sinni um myndina vera í
fantaformi sem léttgeggjuð gráhærð
„femme fatale“ sem gengur um í
bæklunarskóm með staf. „Bisset hef-
ur greinilega notið þess að leika þetta
hlutverk,“ segir í umsögn blaðsins.
Síðan kemur sú áhugaverða fullyrð-
ing að Drapeau sé hvorki að taka hatt
sinn ofan fyrir Alfred Hitchcock né
Claude Chabrol, heldur sé hann
meira að votta Chabrol virðingu sína
fyrir að hafa vottað Hitchcock virð-
ingu sína. Þið skiljið hvað ég er að
fara? Hvað sem þetta svo nákvæm-
lega þýðir.
Það er gaman að vita af Jacqueline
Bisset í svona góðu formi en hún er
orðinn 77 ára að aldri. Maður þarf
alltaf reglulega að minna sig á að hún
er ekki frönsk heldur bresk, fædd í
Weybridge í Surrey árið 1944 og ólst
upp í Tilehurst, nærri Reading í
Berkshire, í húsi frá sautjándu öld.
Sem skýrir eflaust margt. Móðir
hennar var á hinn bóginn frönsk í
aðra ættina og flúði hjólandi frá París
undan nasistum í stríðinu og komst
um borð í breskt fley sem sigldi með
hana yfir Ermarsundið. Hún kenndi
dóttur sinni að tala reiprennandi
frönsku og fyrir vikið hefur Bisset
birst okkur jöfnum höndum í
frönsku- og enskumælandi myndum
gegnum tíðina.
Og tíðin er farin að teygjast í ann-
an endann en Bisset kom fyrst fram í
myndinni The Knack ... and How to
Get It árið 1965. Lék þar fyrirsætu án
þess að menn sæju ástæðu til að geta
þess á kreditlistanum. Okkar kona
þurfti ekki að hafa sérstaklega mikið
fyrir því enda vann hún um tíma sjálf
sem fyrirsæta til að geta borgað fyrir
leiklistartímana sem hún sótti. Ári
síðar fékk hún sitt fyrsta alvöru-
hlutverk í mynd, Cul-de-sac eftir
Roman Polanski. Þá lék hún hina
ógleymanlegu Giovönnu Goodthighs,
eða Jóhönnu lærprúðu, í Bondsatír-
unni Casino Royal 1967, þar sem
David Niven lék James Bond. Það var
þó líklega Two for the Road, þar sem
hún lék á móti Audrey Hepburn og
Albert Finney, sem fyrst vakti athygli
á Bisset á alþjóðavísu. Síðan kom The
Sweet Ride, þar sem hún var tilnefnd
til Gullhnattarins sem besti kvenkyns
nýliði ársins. Lengi má halda áfram
en látum nægja að nefna Airport og
The Grasshopper (1970), Who Is Kill-
ing the Great Chefs of Europe?
(1978), Under the Volcano (1984) og
La Cérémonie (1995).
Bisset hefur verið virk fram á
þennan dag og í síðasta mánuði var
nýjasta mynd hennar, Birds of Para-
dise, frumsýnd í leikstjórn Sarah Ad-
ina Smith. Bisset lék í henni eftir að
hún tók þátt í The Lodger.
Haltu sjálfsvirðingu þinni!
Bisset hefur ekki þrætt blaðaviðtölin
á umliðnum árum en spjallaði þó við
bandaríska blaðið The New York
Post síðla árs 2018. Þar kom meðal
annars fram að hún hafi alltaf litið á
Hollywood sem hættulegan stað, sér-
staklega fyrir þá sem eru metn-
aðarfullir. Henni tókst þó að sigla
milli skers og báru. „Það hafði verið
hamrað inn í mig í æsku: Haltu sjálfs-
virðingu þinni.“
Þvert á móti er það upplifun Bisset
að sumir í Hollywood hafi verið
smeykir við hana. „Ég er svo ofboðs-
lega bresk.“
Hún lærði líka að trúa ekki öllu
sem henni var sagt, eins og þegar hún
lék á móti Frank Sinatra í The Detec-
tive árið 1968. Hann átti að vera erf-
iður og kröfuharður en við Bisset
blasti allt önnur sýn. „Hann var mjög
sjarmerandi og passaði vel upp á mig.
Þegar handritshöfundurinn gerðist
andstyggilegur skipaði hann honum
að láta stelpuna vera, hún byggi að
eðlishvöt.“
Bisset hefur verið í sambandi með
nokkrum mönnum gegnum árin en
hvorki gifst né eignast börn. „Það fer
ekki með þessu starfi að eiga börn,“
er haft eftir henni. En hún á guð-
dóttur sem margir kannast við, An-
gelinu Jolie.
Bisset er spurð að því í viðtalinu
hvernig henni hafi tekist að viðhalda
fegurð sinni. Hún svarar því til að það
sé ákaflega einfalt: „Ekki hugsa ljótar
hugsanir!“
Þá vitum við það.
Jacqueline Bisset ber
aldurinn vel. Myndin
er tekin fyrr í haust.
AFP
17.10. 2021 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 29
Sindrastóll
Hönnuður: Ásgeir Einarsson (1927-2001)
Sindrastóllinn er bólstraður
með íslenskri lambagæru.
Verð frá: 199.000 kr.
Sólóhúsgögn ehf. Gylfaf löt 16-18 112 Reykjavík 553-5200 solohusgogn. is
FÍKN Dopesick er ný smásería sem
kom inn á efnisveituna Hulu í vik-
unni. Hún fjallar um ópíóðafarald-
urinn sem geisað hefur í Bandaríkj-
unum og ekki sér fyrir endann á.
Dauðsföll vegna þess arna hafa
aldrei verið fleiri en á síðasta ári.
Þættirnir byggjast á samnefndri
bók eftir rannsóknarblaðamanninn
Beth Macy. Meðal leikara eru Mich-
ael Keaton, Rosario Dawsoņ Peter
Sarsgaard og Kaitlyn Dever og
leikstjóri er Barry Levinson sem
meðal annars gerði Rain Man.
Í klóm ópíóðafaraldursins
Kaitlyn Dever er meðal leikenda.
AFP
BÓKSALA 6.-12. OKTÓBER
Listinn er tekinn saman af Eymundsson
1
Heimskautsbaugur
Liza Marklund
2
Sjö systur
Lucinda Riley
3
Launsátur
Jónína Leósdóttir
4
Bréfið
Kathryn Hughes
5
Höggið
Unnur Lilja Aradóttir
6
Myrkrið milli stjarnanna
Hildur Knútsdóttir
7
Þögla ekkjan
Sara Blædel
8
Ferðalag Cilku
Heather Morris
9
Kynslóð
Harpa Rún Kristjánsdóttir
10
Stúlka, kona, annað
Bernardine Evaristo
1
Verstu foreldrar í heimi
David Walliams
2
Leikskólalögin okkar 2
Jón Ólafsson/Úlfur Logason
3
Fagurt galaði fuglinn sá
Helgi Jónsson/Anna Margrét
Marinósdóttir
4
Hringavitleysa
Sigurrós Jóna Oddsdóttir
5
Ekki opna þessa bók – aldrei
Andy Lee
6
Bökum saman – litla
kanínan býr til morgunverð
Seb Braun
7
Fríríkið
Fanney Hrund Hilmarsdóttir
8
Dagbók Kidda klaufa 14
– brot og braml
Jeff Kinney
9 5 mínútur – ævintýri
10 5 mínútur – draumaheimur
Allar bækur
Barnabækur
Ég er þessi týpa sem elskar góð-
ar sjálfshjálparbækur. Sumar
þeirra finnst mér reyndar geta
verið alveg óþolandi en þegar
þær hitta á
mann á rétt-
um tíma og
segja það sem
maður þarf
að heyra eins
og maður
þarf að heyra
það eru þær
gulls ígildi.
Untamed eft-
ir bandaríska
rithöfundinn Glennon Doyle virk-
aði þannig á mig.
Hún kom út í mars 2020 og
hefur verið ein af mínum uppá-
haldsbókum síðan. Hún er sett
upp sem einhvers konar blanda
af sjálfshjálparbók og samansafni
minninga úr lífi Glennon.
Í grunninn segir hún söguna af
því hvernig Glennon lærði að
vera góð móðir átti hún ekki að
fórna sér fyrir börnin sín heldur
sýna þeim hvernig á að lifa lífinu
til fulls. Ef við viljum að börnin
okkar lifi sínu lífi til fulls og séu
sannasta og fallegasta útgáfan af
þeim sjálfum þá kennum við
þeim það með því að lifa okkar
eigin lífi til fulls og vera sannasta
og fallegasta útgáfan af okkur
sjálfum. Börnin læra nefnilega
síður það sem þeim er sagt, en
frekar það sem fyrir þeim er
haft.
Glennon talar um hvernig við
eigum að sjá fyrir okkur sönn-
ustu og fallegustu útgáfuna af lífi
okkar og hvernig við tökum
skrefin í átt að því lífi með því til
dæmis að setja mörk. Við sem
mannfólk verðum að læra að
sleppa tökunum á því að þóknast
öðrum svo við getum farið að
þóknast okkur sjálfum.
Glennon undirstrikar að það
getur verið sérlega erfitt að setja
okkar nánasta fólki mörk og
brjóta mynstur sem hafa orðið til
í gegnum árin en, eins og lykil-
setning bókarinnar segir svo
hreint og beint; Við getum gert
erfiða hluti.
Sannasti og
fallegasti
stígurinn er
nefnilega
ekki endilega
sá auðveld-
asti en hann
er alltaf
sannur og
fallegur og
þess virði að
feta. Ef við flýjum það sem er
erfitt þá flýjum við okkur sjálf.
Mér finnst boðskapur bókar-
innar einstaklega fallegur og upp-
setningin náði til mín. Ég trúi því
að sögur breyti heiminum og
það var því hressandi að lesa
sjálfshjálparbók sem var byggð
upp í smásagnastíl. Bókin gerir
lesanda kleift að skyggnast inn í
líf Glennon, spegla sig í hennar
upplifunum, hreyfast með sög-
unum og læra um sjálfan sig í
leiðinni.
Ég mæli heilshugar með
Untamed.
ELLEN MARGRÉT BÆHRENZ ER AÐ LESA
Börnin læra það sem
fyrir þeim er haft
Ellen Margrét
Bæhrenz er
leikkona.
Glennon Doyle