Sjálfsbjörg - 01.07.1960, Blaðsíða 12

Það væri ef til vill ákjósanlegt, að hjón
gætu ætíð aðhyllst einn og sama stjómmála-
flokk. En eftir minni reynslu er þetta þó
ekki alveg bráðnauðsynlegt, og víst hefur
hjónaband okkar Marsibilar lengst af verið
þokkalegasta hjónaband, þó að leiðir okkar
hafi sjaldnast legið saman í stjórnmálunum.
Hún er nefnilega sjálfstæðiskona, hún Marsi-
bil, já, og þar er nú ekki hálfvelgjan. Ekki
svo að skilja — hún Marsibil er ekki neitt
sótsvart afturhald — nei, síður en svo. Hún
vill einmitt lýðræði og athafnafrelsi, að ég
nú ekki tali um kvenréttindi.
Af mér er það að segja, að ég er aftur á
móti kynbættur þúsund þrautum í flestum
stjórnmálaflokkum. Ég hef verið íhaldsmað-
ur, framsóknarmaður, hægri krati, vinstri
krati, þjóðvarnarmaður, og nú sem stendur
er ég sósíalisti, og má vera að ég hafi hneigzt
í þá átt einkum af andófsþörf, sem hefur
skapazt hjá mér í sambúðinni við konuna.
Þó má ekki skilja þetta svo, að ég sé einn
af þessum gallhörðu réttlínukommum. Ég
gæti trúað, að ef skilgreina ætti stjómmála-
afstöðu mína hávísindalega, mætti ég teljast,
svona eins og maður segir, radikaldemókrata-
sósíalisti.
Morgunblaðið og Þjóðviljinn eru daglegir
gestir í okkar húsum og fylgjast næstum að
eins og systkini.
Andrúmsloftið, sem þau skapa í heimilinu,
er eitthvað svipað og gerist og gengur, þegar
systkinum kemur ekki sem bezt saman.
Við hjónin höldum sitt með hvom systkin-
anna, og framkoma okkar mótast gjarnan af
viðburðum þeim og sviptingum, sem fara
fram í stjómmálaheiminum. Þegar bezt læt-
ur umgöngumst við hvort annars blað af
talsverðu frjálslyndi og lesum þau nokkuð
jöfnrnn höndum. Stundum mngöngumst við
andstöðublaðið með virðingu, hlutleysi eða
kuldalegu fálæti, en stundum líka með arg-
vítugustu lítilsvirðingu eða bitmm f jandskap,
einkum þegar kosningar em í nánd eða stór-
kostleg hitamál á döfinni.
Marsibil er þó, að ég held, öllu næmari
fyrir utan að komandi áhrifmn úr heimi
stjórnmálanna, og þá ekkert hikandi við að
láta það í ljós. Stundum tekur hún ekki blað-
ið mitt upp af forstofugólfinu, en stígur ofan
á það, hnitmiðað og gaumgæfilega, í hvert
sinn, er hún gengur um, eða stendur á því
meðan hún les sitt blað.
Sumir pólitíkusar em að fræða okkur á
því, að allir tapi ævinlega á verkföllum.
En ég gæti sagt þessum hermm það, að
12 SJÁLFSB JÖRG