Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - maí 2020, Blaðsíða 29

29
en allir á myndinni voru nágrann-
ar mínir af brekkunni, Hverfisgötu,
Lindargötu, Hávegi. Reyndar 14-
15 árum eldri flest og minningar
mínar tengjast þessu fólki þegar
það er komið um og yfir tvítugt.
Til að fá nöfnin á drengjunum
heimsótti ég Jonna Vilbergs og
Þóru (Tótu) Jóns. Nánari upplýs-
ingar um tilefni samkomunnar
fékk ég hjá þeim og með símtölum
til annarra og samkvæmt þeim
höfðu Helgi Daníelsson og Guð-
björg Jóhannsdóttir, sem bjuggu
þá á jarðhæðinni á Hverfisgötu 4,
boðið börnum og unglingum í
hverfinu, í tveimur hópum, á þorra-
blót í tilefni af sextugsafmæli Helga
og myndin er þá tekin í febrúar
1948. Öll mundu þau mjög vel
eftir þessu boði og þótti þorramat-
urinn góður. Ég var reyndar ekki
fædd en fólkið mitt bjó þá á neðri
hæðinni á Hverfisgötu 11. Þegar
ég var 11 ára fluttum við á Laugar-
veg 25 og í næsta húsi, Laugarvegi
27, bjuggu þá einmitt Helgi Dan
og Guðbjörg. Ég kynntist þeim vel
þar og nokkur minningabrot eru
ljósari en önnur.
Gelgjan glöð í peysunni frá Kristjönu, mömmu Grétu Jóns. (1963)

var lady þess tíma. Þegar Kristján
bróðir var fermdur var þeim auð-
vitað boðið og Kristján, sem stund-
um hafði séð um kindurnar sem
Helgi hafði í skúr neðan við Laugar-
veg 27, á ennþá kortið sem þau
komu með. Skilaboðin um hver
gjöfin væri voru tilefni mikilla
heilabrota hjá okkur en komu í ljós
síðar. Sjá myndina!
Margt af þessu fólki var flutt að
heiman þegar ég man eftir því en
kom í heimsókn á sumrin og fjöl-
skyldum flestra man ég vel eftir.
Minný og foreldrar hennar bjuggu
á efri hæðinni á Hverfisgötu 11 og
örugglega er ekki hægt að ímynda
sér betra sambýlisfólk. Minný kall-
aði mig alltaf Jónu pjónu og ég
naut þess heiðurs að fá að lesa bæk-
urnar hennar um Beverly Gray, en
þær voru annars vel geymdar inni
í skáp bak við gler. Upp dúkkaði
líka minning um það þegar Óli þá-
verandi kærasti hennar kom í heim-
sókn á gömlum jeppa. Hann bauð
mér á "rúntinn" og það var mikil
upphefð, ég 5 ára fékk að sitja í
framsætinu. Þegar hann nálgaðist
mjólkurbúðina við Suðurgötu 4
sagði ég: "Það fást voða góðir negra-
Helgi var mikill hestamaður og
grænu stráin voru varla komin upp
úr snjónum á vorin þegar hann var
horfinn upp í Skagafjörð til að
athuga með hrossin sín. Þar var
hann svo þangað til vinnan kallaði,
svona um það bil sem síldin kom.
Guðbjörg vissi lítið sem ekkert um
ferðir hans en gat sent boð til hans
í gegnum Varmahlíð. Þau voru ekki
með síma og hún fékk stundum að
hringja hjá okkur. Ég var aldrei
langt undan með blakandi eyrun og
ein skilaboðin, sem send voru með
skeyti eru eftirminnilegri en önnur
Fermingarkortið frá Helga og
Guðbjörgu.
Gjöfin 1.l.h. rituð á kortið
reyndist standa fyrir
1 lamb í haust. (1967)
og sýna umhyggju hennar fyrir
eiginmanninum en þau hljóðuðu
svo: "Komdu heim, nærfataskipti."
Þegar sjónvarpið kom norður fannst
Helga gaman að koma í heimsókn
og horfa á þetta undratæki og ýmis
orðatiltæki hans tengd því lifa góðu
lífi.
Guðbjörg leit oft inn. Sat með kaffi-
bollann og sígarettuna og spjallaði
um menn og málefni. Henni þótti
ekki verra að fá sjérrístaup með. Hún