Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - maí 2020, Blaðsíða 7

7
þarna meðan á dvölinni stóð. Þeir
voru á þvælingi einhvers staðar í
borginni og voru kannski nokkuð
seint á ferðinni þegar löggan taldi
ástæðu til að kanna hvaða grunsam-
lega gengi væri þarna á ferð. Allir
voru þeir auðvitað mállausir, ekki
með vegabréfin á sér og gátu því illa
gert grein fyrir sér. Það var því farið
með hópinn á næstu lögreglustöð og
þeim haldið þar fram undir morgun
þegar tókst að skýra málin, kórfélag-
arnir fengu að hringja á hótelið og
voru síðan leystir úr haldi í framhald-
inu.
Gerhard vildi alveg æstur safna liði,
leigja bíl og keyra til Parísar til að
skoða þessa rómuðu borg. Hugmynd-
in var auðvitað góð, en menn áttu
bara vel flestir svo lítinn gjaldeyri að
hann dugði skammt til slíkra stórræða.
Ef maður átti bara gjaldeyrinn sem
okkur var skammtaður í bönkunum
heima var ósköp lítið hægt að gera og
flestir höfðu því gert einhverjar hliðar-
ráðstafanir og voru með einhverja
aukadollara eða pund sem hægt var
að útvega heima á Íslandi áður en lagt
var af stað út í hinn stóra heim.
Ekkert gat því orðið af Parísarferðinni
beinlínis vegna gjaldeyrisskorts.
um staðnum að ég fékk einhvern
dularfullan kjötbita og stór ljós hrogn
sem voru svo brimsölt að ég réð
ekkert við þau. Eitthvað reyndi ég að
narta í kjötið en gafst líka upp á því
svo ég bara borgaði og fór.
Það var talsvert farið á næturklúbba
og þar var heilmikið líf og gaman að
upplifa svoleiðis skemmtanahald. Þar
var líka hægt að bjarga sér svolítið á
enskunni sem var nánast undantekn-
ing annars staðar. Við fórum meðal
annars á stað þar sem dragkarlar þótt-
ust vera söngkonur, voru í flottum
kjólum og “mæmuðu”. Ég gerði mig
líklegan til að taka míkrafóninn úr
sambandi og langaði auðvitað til að
gera það til að sjá hvað myndi gerast,
en þá kom dyravörðurinn svo að það
var snarlega hætt við allt saman.
Þarna var nýbúið að gefa út Gauta-
plötuna og við fengum hana spilaða
við mikinn fögnuð okkar manna og
reyndar margra fleiri á einhverjum
næturklúbbnum og maður upplifði
sig sem hálfgerða poppstjörnu þarna.
Einhverjir lentu í svolitlu ævintýri
Þarna er skálað í langþráðum bjór.
Sveinn Björnsson, Tómas Jóhannsson,
Jónmundur Hilmarsson, Þórður
Kristinsson, Þórhallur Þorláksson,
Gerhard Schmidt og Guðmundur
Þorláksson.
Einhverju sinni vorum við nokkrir á
röltinu ekki svo ýkja langt frá hótel-
inu þegar við sjáum kunnuglegan
mann koma fyrir næsta horn. Var
hann geinilega allnokkuð slompaður,
horfði mikið í kring um sig og virtist
vera að svipast um eftir einhverju.
Þegar hann kom auga á okkur
hrópaði hann upp af fögnuði og
feginleik. “Elsku drengirnir mínir, ég
er búinn að ganga hérna í marga
hringi og reyna að finna hótelið.”
Þetta var um miðjan dag og við
lóðsuðum hann auðvitað á hótelið
þar sem hann annað hvort lagði sig
eða fékk sér hressingu. Veit ekki hvort
var. Hann hafði þá farið úr húsi um
morguninn og rataði ekki til baka.
Okkur fannst frekar hlýtt þarna úti
og fórum stundum niður á ströndina.
Þar áttum við hana nánast einir því
ef einhverjir heimamenn voru þar á
ferðinni voru þeir kafdúðaðir og sátu
bara og fannst greinilega skítkalt.
Okkur fannst hins vegar veðurfarið
leika við okkur því við vorum ekki
vanir 15 gráða hita í janúar.
Við skoðuðum Nice oft í smærri
hópum, en svo kom að stóru stund-
inni, 27. janúar og þá fórum við með
rútu til Cannes allir í kjólfötum og
voða fínir. Við fylgdumst með fullt
af stórgóðu og heimsfrægu tónlistar-
fólki á æfingu og þar á meðal Tom
Jones og Petula Clark eins og frægt er.
Við vorum hins vegar það margir að
það var ekki hægt að koma okkur
fyrir í neinum búningsklefa og urð-
um þess vegna að vera uppáklæddir
allan daginn vegna aðstöðuleysisins.
Það var ekki fyrr en rétt áður en við
komum fram um kvöldið sem við
gátum sest inn í einhvern hliðarsal og
fórum síðan þaðan beint upp á svið.
Gerhard var búinn að vinna mikla
undirbúningsvinnu og útsetja lögin
sem kórinn ætlaði að flytja með 35
manna stórhljómsveit undir stjórn
Frank Poucel sem léki undir, en þegar
til kom var það ekki í boði. Það voru
mikil fundahöld fyrir luktum dyrum
þar sem reynt var að koma málinu í
gegn með dyggri aðstoð fararstjórans
Láru Zoega sem jafnframt var túlkur
en því miður án árangurs. Niður-
staðan var að kórinn söng aðeins Sigl-
inga- og Dýravísur Jóns Leifs án undir-
leiks. Daginn eftir þ. 28. jan. var svo
flogið heim og lent á Akureyri en síð-
asta spölinn sigldu kórfélagar og fylgi-
nautar hans með póstbátnum Drang.