Skessuhorn - 30.03.2022, Blaðsíða 17

MIÐVIKUDAGUR 30. MARS 2022 17
Dagur í lífi...

Nafn: Berghildur Pálmadóttir
Fjölskylduhagir/búseta: Ég er
gift Kára Gunnarssyni og við eig­
um þrjú börn, Martin, Íseyju og
Snæ. Við búum á bænum Dunki í
Dalabyggð þar sem við erum með
um 650 fjár, sjö geitur, fimm hesta,
þrjá hunda og tvo ketti. Svo er einn
hundur í fóstri og einn köttur sem
tók upp búsetu í fjárhúsunum okk­
ar.
Starfsheiti/fyrirtæki: Umsjónar­
kennari á unglingastigi Auðarskóla
og bóndi.
Áhugamál: Ég hef óbilandi áhuga á
réttindum fanga og öllu sem tengist
bættri þjónustu við þann jaðarsetta
hóp. Hef mikinn áhuga á áfeng­
is­ og vímuefnamálum og dreymir
um að setja á laggirnar meðferðar­
og/eða áfangaheimili fyrir einstak­
linga sem eru að ljúka afplánun eða
að vinna að bata. Ég hef líka mik­
inn áhuga á fræðslu og forvörnum
þegar kemur að börnum og ung­
lingum. Ég hef svo mjög gaman af
því að lesa/hlusta á bækur og eru
það helst glæpasögur sem verða fyr­
ir valinu. Svo auðvitað þetta klass­
íska, góður matur og samvera með
vinum og fjölskyldu. Dýrin mín eru
svo líka mitt áhugamál þó þau séu
vinna líka.
Dagurinn: Miðvikudagurinn 23.
mars 2022
Klukkan hvað vaknaðirðu og
hvað var það fyrsta sem þú gerð-
ir? Vekjaraklukkan hringdi klukk­
an sjö, þar sem börnin voru enn í
fastasvefni lét ég eftir mér að snúsa
einu sinni. Síðan fór ég á fætur og
vakti börnin. Á meðan ég græjaði
mig gaf Kári krökkunum morgun­
mat og klæddi litla gaurinn. Kári
stökk svo út í fjárhús að athuga með
eina kind sem er komin að burði hjá
okkur.
Hvað borðaðirðu í morgunmat?
Ég borða sjaldnast morgunmat en
fyrir vinnu finnst mér gott að fá
mér ískaldan orkudrykk, (drekk
ekki kaffi, það er mín afsökun).
Hvenær fórstu til vinnu og
hvernig? Ég lagði af stað klukkan
átta á bílnum.
Fyrstu verk í vinnunni? Þar sem
ég er vanalega í fríi frá kennslu á
miðvikudögum þá byrjaði ég á að
fá upplýsingar um hvar ég ætti að
hlaupa í skarðið en Covid hefur
verið að angra okkur þessa vikuna
í vinnunni.
Hvað varstu að gera klukkan 10?
Ég sat í kaffi á kennarastofunni og
spjallaði þar við samstarfsfólk mitt.
Hvað gerðirðu í hádeginu? Ég
ásamt öðrum kennara vorum með
áheyrnarprufur fyrir árshátíðar­
leikritið á unglingastigi, virkilega
skemmtilegt.
Hvað varstu að gera klukkan 14?
Undirbúa mig fyrir að sækja yngri
gaurinn á leikskólann og fara heim.
Hvenær hætt og það síðasta sem
þú gerðir í vinnunni? Er oftast
til fjögur en búin fyrr þennan dag.
Vinnudagurinn endar alltaf í vinnu­
herberginu við að fara yfir verk­
efni, ræða við samstarfsfólk eða við
undirbúning.
Hvað gerðirðu eftir vinnu? Sótti
Snæ á leikskólann og við keyrðum
heim. Ég stökk svo út í fjárhús að
athuga með kindina sem er kom­
in að burði, engin lömb voru kom­
in. Ég dreifði líka aðeins heyi í hús­
unum, gaf hrútunum og knúsað­
ist aðeins í litla kiðlingnum okkar,
honum Hugin, sem kom óvænt í
heiminn síðasta laugardag. Hann er
ekki nógu duglegur að fara á spena
svo við ýtum við honum annað slag­
ið.
Hvað var í kvöldmat og hver eld-
aði? Ég græjaði pylsur fyrir okkur,
prinsessan á bænum kaus þó frekar
grillaða samloku með skinku og
osti.
Hvernig var kvöldið? Eftir að
Snær var sofnaður og Ísey var kom­
in upp í rúm að lesa fór ég aftur í
fjárhúsin að klára að gefa með Kára.
Við erum með gjafagrindur svo það
tekur tíma að fylla á allt.
Hvenær fórstu að sofa? Of seint,
örugglega ekki fyrr en að nálgast
miðnætti.
Hvað var það síðasta sem þú
gerðir áður en þú fórst að hátta?
Ég fór í sturtu og skoðaði eitthvað
í símanum.
Hvað stendur upp úr eft-
ir daginn? Að vegurinn okkar var
loksins mokaður, erum ekki ofar­
lega á lista í snjómokstri svo börnin
okkar hafa farið hér um í alls konar
færð í vetur. Erum svo heppin með
skólabílstjóra sem er öllu vanur og
lætur ekki veður og færð raska ró
sinni. Dagurinn var skemmtilegur
og mikið gert.
Eitthvað að lokum? Takk fyrir mig
og hvet alla til þess að kíkja í Dalina
í sumar, margar perlur hér á þessu
sögufræga svæði.
Umsjónarkennara í Auðarskóla og bónda
það þurfi að mæta í eigin persónu.
Annað er afgreitt með rafrænum
skilríkjum. Hér í Borgarnesi var
byggt stórhýsi undir bankann í
upphafi aldarinnar. Nú er búið að
selja húsið og við verðum nánast
eins og í einu horni þess eftir að
ráðhúsið verður flutt þar inn með
starfsemi sína.“
Hentaði vel
að vinna heima
Eftir að Covid­19 breiddist út
meðal þjóðarinnar fyrir tveimur
árum færðist vinnustöð Steinunn­
ar Ástu heim í Brautarholt. „Stað­
reyndin er sú að það hentaði í
mörgum störfum að færa vinnu­
stöðvarnar heim til fólks. Fyrir
mig var þetta mjög þægilegt, eigin­
lega hálfgerður lúxus. Nú fer ég
kannski einu sinni í viku í Borgar­
nes og kannski verða kaupstaðar­
ferðirnar mínar eftir að ég hætti
að vinna enn færri. Álíka margar
og hjá sveitafólkinu í gamla daga
þegar farið var í kaupstað til að
afla aðfanga þegar þurfti og öllum
erindum safnað í eina langa kaup­
staðarferð.“
Steinunn Ásta kveðst hlakka
til að hætta að vinna, en segist
búa að því að hafa kynnst mörgu
góðu fólki á sínum starfstíma sem
bankamaður í Borgarnesi, bæði
samstarfsfélögum og viðskipta­
mönnum. „Það eru forréttindi
að vinna á góðum vinnustað og
hlakka alltaf til að mæta í vinnuna.
Ég hef eignast vini fyrir lífstíð og
marga góða kunningja eftir þessi
45 ár í Borgar nesi. Kannski var
það happ mitt að hafa ekki feng­
ið leyfi Friðjóns heitins til að byrja
á mánudegi. Það veit enginn. En
allavega þá lýk ég störfum núna
fimmtudaginn 31. mars sátt við
minn tíma.“
Hún segist engu kvíða með
áhugamál þegar hefðbundinni
starfsævi lýkur. „Hér eigum við
snyrtilegt gamalt hús á góðum stað
og með frábæru útsýni. Við Dan­
íel höfum nóg fyrir stafni og hér
um slóðir er margt í gangi fyrir
eldri borgara. Við munum örugg­
lega njóta þess að hafa afa­ og
ömmustelpurnar okkar sem mest
hjá okkur. Hver veit svo nema að
ég taki golfkylfuna aftur til handar­
gagns. Það er allavega ekki langt á
völlinn héðan frá Brautarholti.“
mm
Steinunn Ásta með ömmustelpurnar sínar í heimsókn í vinnunni árið 2013.
Starfsfólk Arion banka vorið 2016, þegar bankinn flutti á aðra hæð hússins við
Digranesgötu.
Dagana 6. til 9. apríl fær miðstig
nokkurra grunnskóla á Vestur­
landi óvenjulega heimsókn. Þar er
á ferðinni kynning á sjálfum hand­
ritunum undir heitinu Bál tímans
­ kveikjum ljós um miðaldahand­
ritin! Bók Arndísar Þórarinsdóttur
er þungamiðja kynningarinnar sem
höfundurinn annast ásamt Evu
Maríu Jónsdóttur miðaldafræðingi.
Það er List fyrir alla sem sendir
þessa fulltrúa Árnastofnunar sem
varðveitir handritin fyrir íslenska
þjóð og umheiminn allan. Auk
skólaheimsóknanna verða haldnar
tvær handritasmiðjur þar sem hægt
verður að setja sig í spor skrifara
miðalda.
Fyrri smiðjan verður á Amts­
bókasafninu á Stykkishólmi mið­
vikudaginn 6. apríl kl. 15:30 og
sú síðari í Landnámssetrinu í
Borgarnesi laugardaginn 9. apr­
íl kl. 14:00. Nemendur geta komið
ásamt fjölskyldum sínum og fengið
að prófa að skrifa með fjaðurstaf á
skinn auk þess að fræðast um bóka­
gerð á miðöldum. Einnig verða til
sýnis endurgerðir af frægum skinn­
handritum. Smiðjurnar standa í um
hálfa aðra klukkustund og hægt
er að koma hvenær sem er innan
þeirra tímamarka.
Árið 1971 varð sá merkisatburð­
ur að Danir afhentu Íslending­
um Flateyjarbók og Konungsbók
eddukvæða. Þetta var tæpum þrjá­
tíu árum eftir að landið fékk sjálf­
stæði frá herraþjóðinni. Samt voru
margir sem litu á þetta sem tákn­
rænan endapunkt á því ferli sem
leiddi til sjálfstæðis þjóðarinnar.
Árnastofnun minntist þessa hálfrar
aldar afhendingarafmælis með því
að efna til samtals við unga fólkið
og almenning í landinu með marg­
víslegum hætti, s.s. skólaheimsókn­
um, handritasamkeppni, sjónvarps­
útsendingu úr Hörpu og bókaút­
gáfu.
Heimsókn Evu Maríu og Arn­
dísar kemur í framhaldi af ferðalagi
Snorra Mássonar og Jakobs Birgis­
sonar til tæplega 50 valinna grunn­
skóla á vegum Árnastofnunar á síð­
asta ári. Því til viðbótar heimsækja
þær nú einnig menningarhús og
halda smiðjur þar sem þær segja á
skemmtilegan hátt frá handritun­
um. Smiðjurnar henta öllum, en
fjölskyldur með börn eru sérstak­
lega boðnar velkomnar til að kynn­
ast þessum gersemum Íslands sem
gegna svo veigamiklu hlutverki í
bókmenntasögu heimsins.
gj
Fjaðurstafir og sortulyngsblek.
Hvað eru skinnhandrit og af
hverju þarf að læsa þau niður?