Lögmannablaðið - 2021, Blaðsíða 32

32 LÖGMANNABLAÐIÐ TBL 04/21
vel að vera saman og það endaði með því, þegar Jóhannes
kom á stofuna, að við renndum í félag. Síðar varð stofan
að Lex lögmannasstofu.
Í hvernig verkefnum varstu fyrstu árin og hvaða réttarsviðum
hefur þú helst sinnt í gegnum tíðina?
Ég fór fljótlega að vinna töluvert fyrir Landssamband
veiðifélaga. Ég þekkti aðeins til en þegar ég var strákur í
sveit á Melstað í Miðfirði, hjá séra Jóhanni og Ingibjörgu
Briem, þá fengu bændur lítinn sem engan arð af þessari
auðlind sinni enda endurgjaldið skammtað úr hnefa af
leigutökum. Það tók nokkur ár að snúa þessu við og ef
ég hef gert eitthvert gagn í lögmennskunni þá held ég að
það sé að aðstoða við að eigendur veiðiréttinda fái notið
arðsins af þeim réttindum.
Einhvern veginn æxlaðist það þannig að ég fór strax
að vinna mikið fyrir fyrirtæki og held að starf mitt í
Seðlabankanum hafi haft þar nokkuð að segja, t.d. varðandi
gjaldeyrisviðskipti. Ég hef svo til eingöngu verið í einkamálum
alla mína starfstíð með örfáum undantekningum. Ég kom
til dæmis að Hafskipsmálinu og var verjandi Páls Braga
Kristjónssonar, það er mjög eftirminnilegt mál og dapurt
hvernig farið var með það góða fólk.
Hefur eðli starfsins breyst síðan þú byrjaðir?
Nei ekki þannig, nema bara sú breyting sem hefur orðið
á þjóðfélaginu frá einum tíma til annars.
Stoltur af stofnun Spalar
Þegar þú lítur yfir ferilinn, eru einhver sérstök mál eftirminnilegri
en önnur?
Já, það er af mörgu að taka. Ég kom til dæmis að stofnun
Íslenska járnblendifélagsins á Grundartanga sem er Elkem
í dag. Ég naut þess að hafa starfsreynslu úr Seðlabankanum,
þekkti umhverfið og gerði mér betur grein fyrir hvað
þyrfti til að koma íslenskum og erlendum aðilum saman.
Þegar Flugfélag Íslands og Loftleiðir voru sameinuð kom
ég að því og vann fyrir hið sameinaða félag í mörg ár.
Svo þegar verið var að undirbúa gerð Búrfellsvirkjunar
þurfti Landsvirkjun að fá lán frá Alþjóðabankanum sem
treysti því ekki að menntun íslenskra verkfræðinga, sem
sáu um hönnunina, væri nægilega góð. Bankinn fékk
því alþjóðlegt verkfræðifyrirtæki, HARZA Engineering
Company, til að yfirfara hönnun Búrfellsvirkjunar en
ég var ráðinn lögmaður þess félags. Harza sannfærðist
um að verkfræðilegri þekkingu þeirrar hönnunar væri
vel borgið undir handleiðslu dr. Gunnars Sigurðssonar,
verkfræðings.
Ég er stoltur af því að hafa unnið að stofnun Spalar
hf. sem gerði Hvalfjarðargöngin á sínum tíma. Það var
gríðarlega skemmtilegt verkefni með ýmsum lögfræðilegum
álitaefnum þar sem þurfti að hafa samskipti við erlenda
banka og aðra fjáröflunaraðila. Sem dæmi þá fór ég ásamt
fleirum til Kaupmannahafnar á fund hjá den Danske Bank
og þegar við sátum í aðalfundarherbergi bankans, þar sem
myndir af dönskum kóngum prýddu veggina, þurftum við
að svara breskum lögmönnum sem höfðu verið kallaðir til
sem sérfræðingar í þessum væntanlegu viðskiptum. Einn
þeirra sagðist hafa reynslu af því að vinna með vanþróuðum
þjóðum, til dæmis Sierra Leone og fleiri löndum á því
svæði, og að Danir yrðu að gæta sín sérstaklega þar sem hin
lagalega umgjörð væri yfirleitt mjög léleg í vanþróuðum
löndum eins og Íslandi. Þá kvaddi ég mér hljóðs á fundinum
og sagði að íslensk löggjöf hefði verið mótuð að danskri
fyrirmynd, og benti á mynd af Kristjáni IX á veggnum,
konungi Danmerkur og Íslands á sínum tíma, og beindi
þeirri spurningu til lögmannsins hvort hann teldi danska
löggjöf fullnægjandi. Menn áttuðu sig þarna á því að þessi
breski sérfræðingur kom óundirbúinn til fundar og vissi
ekkert um hvað hann væri að tala.
Hvalfjarðargöngin voru mjög umdeild og ég mætti meðal
annars á fund hjá Verkfræðingafélaginu þar sem einn
félagsmanna taldi göngin vera feigðarflan. Ég var hins
vegar búinn að kanna reynslu af jarðgöngum annars
staðar í heiminum og sterkustu rökin voru gögn frá
Japan. Staðreyndin er nefnilega sú að rétt hönnuð undir-
göng standast betur jarðskjálfta en önnur. Það var afar
þýðingarmikið að koma réttum upplýsingum á framfæri og
ég stóð síðan fyrir því að ráða almannatengil, Atla Rúnar
Halldórsson hjá Athygli, til að hjálpa stjórninni við að takast
á við umfjöllun í dagblöðum.
Svo naut ég þess heiðurs að vera ráðinn lögfræðingur
kínverska heimsveldisins um tíma, sem var að kanna
einhverja viðskiptamöguleika. Það var gríðarlega formlegt
allt saman og hinar fínu veislur þeirra eru eftirminnilegar.
Svo fór rússneska sendiráðið fram á einu sinni að ég tæki
að mér verk, sem ég og gerði, en ég fékk á tilfinninguna
eftir á að þeir hefðu ruglast á mér og Ragnari Aðalsteinssyni
við ráðningu í það verkefni!
Aldrei langað að setjast í helgan stein
Mætir þú hvern dag á skrifstofuna?
Mig hefur aldrei langað til að setjast í helgan stein og hef
alltaf haft gaman að því sem ég er að gera. Til þessa hef ég