Heilbrigðisskýrslur - 02.12.1974, Qupperneq 40

40
tækna til starfa á slíkum stöðvum. Þörf fyrir lækna kann
líka að vera breytileg eftir fjölda annars heilbrigðisstarfs-
liðs og þátttöku þess og getu til starfa við heilsugæslu.
Af umfjöllun könnunarinnar og samanburði við aðrar rannsóknir
má draga eftirtaldar meginniðurstöður:
1. Ekki virðist munur á læknissókn eftir tegundum heilsugæslu-
stöðva en aftur á móti er mikill munur á læknissókn eftir
heilsugæslusvæðum. Hver íbúi á rannsóknarsvæðinu leitar
læknis að jafnaði í 4.5 skipti á ári og á flestum heilsu-
gæslusvæðum er læknissókn á bilinu 3.2 -5.8 samskipti á ári.
2. Heilsugæslustöð ætti að vera hluti af sjúkrahúsi þar sem
því verður við komið. A slíkum stöðvum er hægt að veita
betri þjónustu en ella auk þess sem starfslið og tækjabún-
aður nýtist betur.
3. Á hverri heilsugæslustöð ættu að starfa minnst tveir læknar.
Það hefur m.a. þá kosti að draga úr álagi, sem t.d. stöðug
gegningarskylda er einum manni, og "faglegri einangrun" sem
læknar kvarta mikið yfir. Læknir hefur þar tækifæri til
þess að ráðfæra sig við starfsbróður um úrlausn erfiðra
vandamála. Reynsla síðustu ára sýnir einnig að betur gengur
að manna heilsugæslustöðvar þar sem tveir eða fleiri læknar
starfa.
4. Heilsugæslustöð ætti ekki að þjóna minna en 2000 til 3200
manna svæði. Þar eru skilyrði til þess að ráða tvo lækna
og annað heilbrigðisstarfsfólk og nýta þann tækjabúnað sem
gert er ráð íyrir í hverri heilsugæslustöð.
5. Af öryggisástæoum og öðrum orsökum getur verið nauðsynlegt
að staðsetja lækna á einangruðum og afskekktum stöðum eða
tryggja að þeir komi þar reglulega. Það getur þó ekki tal-
ist hagkvæmt að útbúa minni heilsugæslustöðvar á sama hátt
og hinar stærri þar sem ekki er grundvöllur fyrir að ráða
sérhæft starfslið í sama mæli og nýting tækja verður lítil.
Á slíkum stöðum kemur mjög til álita að viðhalda gamla
héraðslæknisskipulaginu fyrst um sinn.
1