Fréttablaðið - 10.12.2022, Síða 30

Í minningunni var
þetta svona eins og að
verða sjúklega skotinn
í einhverjum, nema
þetta var platónskt.
Vala Kristín Eiríksdóttir
Vala Kristín Eiríksdóttir og
Júlíana Sara Gunnarsdóttir
eru listræna tvíeykið á bak
við þættina Venjulegt fólk
sem telur nú fjórar þáttaraðir,
sú fimmta á leiðinni og búið
að gefa grænt ljós á þá sjöttu.
Vinkonurnar segja að þegar
þær hittust fyrst hafi það verið
platónsk ást við fyrstu sín.
Mér finnst það svo
merk ileg t þegar
ég hugsa um það
nú n a , þv í v i ð
höfum oft sagt frá
því, hvernig þetta byrjar og hvar og
hvenær. En ef við förum aðeins að
greina þetta þá er það alveg merki-
legt að stelpur á þessum aldri, með
sama metnað og sömu hugmyndir,
hafi farið saman í lið í staðinn fyrir
að keppa hvor við aðra,“ segir Vala
Kristín Eiríksdóttir leikkona, um
upphaf vinskapar hennar og leik-
konunnar Júlíönu Söru Gunnars-
dóttur.
„Það er svo ótrúlega eðlilegt
að fara í svona keppni þar sem er
spurt hvor er betri og hvor er verri.
En hið gagnstæða gerðist og við
áttuðum okkur á því að við gætum
unnið saman,“ segir Vala, sem telur
að þetta hafi mest með það að gera
hvernig persóna vinkona hennar
Júlíana er, en hún lýsir henni sem
manneskju sem á auðvelt með að
gleðjast með öðrum og finni ekki
fyrir öfund.
Júlíana er sammála því „Ég hef
aldrei verið í keppni við einn eða
neinn heldur er ég bara í keppni við
sjálfa mig sem er alveg nógu erfitt,“
segir hún.
„Ég held að ég hefði verið lík-
legri til þess að vera óörugg og
fara í einhverja keppni, en Júlíana
var bara sú sem hún er. Með þessi
stóru bláu augu og spurði hvort
við ættum ekki að gera eitthvað
saman,“ segir Vala. Það samstarf
hefur heldur betur borið ávöxt en
þær hittu blaðamann daginn eftir
að sérstakir jólaþættir af Venjulegu
fólki voru frumsýndir í Bíó Paradís.
Þær halda áfram með endurlit sitt
til fortíðar.
„Í minningunni var þetta svona
eins og að verða sjúklega skotinn í
einhverjum, nema þetta var plat-
ónskt. Ég laðast ekki að Júlíönu
kynferðislega“ segir Vala og hlær,
en hið platónska ástarsamband
hófst í leikfélagi Verzlunarskólans.
„Hún var með svo skært breitt
bros og stór blá augu. Í minning-
unni var hún eins og svona lítill
leikfangahundur með risa augu,“
segir Vala um fyrstu kynni sín af
vinkonu sinni.
„Mér fannst ég vera meira svona
eins og Elsa í Frozen,“ segir Júlíana
hreykin.
Eftir Verzlunarskólann tók leik-
listarnámið við, en báðar eru þær
sammála um að hafa viljað vera
leikkonur allt frá því þær muna
eftir sér. Júlíana hélt út til Bretlands
í nám á meðan Vala nam leiklist
hér á landi.
„Ég man svo að þegar ég kom
heim frá London var Vala á sínu
síðasta ári í leiklistarskólanum
og við fórum að hittast á fundum
klukkan átta á morgnana, hvað var
eiginlega að okkur?“ segir Júlíana.
„Við tókum þessu mjög alvar-
lega“ svarar Vala íbyggin á svip.
Þær tvær
Morgunfundirnir urðu til þess að
þær byrjuðu að skrifa leikið efni
og höfðu þær upprunalega þá hug-
mynd að setja upp leiksýningu. Þær
hafi þó f ljótlega áttað sig á því að
efnið myndi passa betur sem stuttir
leikþættir.
Úr hugmyndavinnunni urðu
svo til þættirnir Þær tvær, sem
hófu göngu sína á Stöð2 árið 2015
og eru sketsaþættir sem svipar til
Þær tvær urðu venjulegt fólk
Vala og Júlíana
segja að lykill-
inn að langri
vináttu þeirra
sé að þær séu
ekki að keppa
hvor við aðra.
FRÉTTABLAÐIÐ/
SIGTRYGGUR ARI
Ragnar Jón
Hrólfsson
ragnarjon
@frettabladid.is
Fóstbræðra, Stelpnanna og Bresku
gamanþáttanna Smack the Pony.
En hvers vegna ætli sketsaformið
hafi heillað þær svona mikið?
„Ég held að þetta sé að maður
getur leikið sér með einhverja eina
hugmynd eða fræ að einhverju
fyndnu og þetta er svona viðráðan-
leg stærð af sögu. Þetta er í raun
bara örsaga,“ segir Vala, sem segir að
formið hafi einnig verið góð þjálfun
í að segja lengri sögur síðar meir.
„En þegar við byrjum þá vorum
við ekkert að hugsa um að gera
framhaldsefni seinna. Við vorum í
raun bara ekkert að pæla í því. Þetta
var bara svo gaman. Að hlæja rosa-
lega mikið saman og tala um alls
konar hugmyndir,“ segir Júlíana,
en þær segja að þessi tími hjá Stöð2
hafi verið sérstaklega skemmtilegur.
„Ég held að þetta hafi verið svo
gott því þetta var svo fallegt utan-
umhald. Við fengum þaulreynda
tökumenn og leikstjóra, í raun bara
alveg yndislegt fólk með okkur í lið,“
segir Vala, sem segir það ómetanlegt
að hafa fengið þessa reynslu þar sem
þeim hafi í raun verið leyft að leika
lausum hala.
„Svo vissi maður ekkert hvernig
þetta fúnkeraði svo maður göslaðist
bara um. Eins og maður hefði fengið
svona fóðrað rými þar sem maður
gat bara hlaupið um og rekið sig á.
Þetta var líka ódýrt í framleiðslu svo
maður fann að ef maður klúðraði þá
kom enginn og sagði manni hvað
mínútan kostaði,“ segir Vala og er
Júlíana sama sinnis og segir frá 
28 Helgin 10. desember 2022 LAUGARDAGURFRÉTTABLAÐIÐ