Stétt með stétt - 01.05.1939, Síða 26

Straumhvörf meðal verkamanna
Síðastliðið ár olli straumhvörfum og
markaði merkileg tímamót í sögu ís-
lenzkra verkalýðssamtaka. Kom þar
tvennt til: annarsvegar klofningur Al-
þýðuflokksins, þess flokks, sem fram til
þess tíma hafði verið einvaldur innan
samtakanna, og hinsvegar það, að
Sjálfstæðismenn hófu nú ötula sókn inn-
an verkamannafélaganna með stofnun
Óðins.
Til þess tíma hafði sósíalistum tek-
izt að telja öllum þorra verkamanna trú
um, að verkamannafélög og sósíalismi
væri eitt og hið sama, hver verkamaður
yrði að vera sósíalisti, að öðrum kosti
væri hann svikari við sína stétt. En nú
eru sífellt að opnast augu fleiri og fleiri
verkamanna fyrir því, hvílík villukenn-
ing þetta er. Stjórnmálaskoðun verka-
mannsins, eins og annara þjóðfélags-
inu fyrir milljónir árlega og framleiðsl-
unni hefir heldur ekki verið gert kleift
að halda úti þeim skipum, sem eftir eru,
sem skyldi.
Þegar ég var í fiskvinnunni, veitti ég
því alveg sérstaka athygli og það mun
almennt hafa gilt og gildir enn, að
það verkafólk, er Sjálfstæðisflokknum
fylgdi, var gætnasta, framsýnasta og
vinnusamasta fólkið. Verkalýðurinn, er
forsmáði verkföll og hverskonar hótan-
ir gagnvart vinnuveitandanum, en lagði
mesta áherzlu á að hafa tryggan grund-
völl undir fótunum og því varanlega
vinnu. Fólkið, er trúði á forsjón guðs
og yfirleitt mátti ekki vamm sitt vita
hvorki í orði eða á borði.
Það má því nærri geta, hvað það hef-
ir kostað atvinnulífið og þá þjóðina í
heild, að verkalýður Sjálfstæðisflokks-
ins hefir frá byrjun þangað til í haust
verið gerður áhrifalaus innan verka-
lýðssamtakanna. Hvaða þýðingu það
hefir í framtíðinni, að það viðhorf er
nú breytt, og að verkalýður Sjálfstæðis-
flokksins getur nú um frjálst höfuð
strokið þar, og hefir sinn ráðarétt sem
jafnrétthár borgari. Á Óðinn miklar
þakkir skilið fyrir forgöngu í þessu
máli innan verkalýðssamtakanna.
Það liggur í hlutarins eðli, að lítil, fé-
vana þjóð, er stynur undan atvinnuleysi,
hefir ekki ráð á því til lengdar, að hver
höndin sé upp á móti annari. Þeir eru
því aldrei of margir, er bæta ráð sitt
og sjá hlutina í réttara ljósi eftir dómi
reynslunnar.
Því ber að fagna því, er flokkarnir
hafa nú svarizt í fóstbræðralag með að
bæta hag þjóðarinnar, því að það er
bezta tryggingin fyrir því, svo framt
ef mennirnir fá þar nokkru að ráða um,
að hafa tak í öllum stjórnarháttum og
þar með afkomu þjóðarinnar. Undir
okkur sjálfum er það komið, hvort sú
samvinna tekst og hvort hún ber til-
ætlaðan árangur.
Sjálfstæðisflokkurinn heilsar nú í
fyrsta sinn 1. maí með hlýju, samúð og
stuðningi eftir mætti, því að nú í fyrsta
sinn nær hann tilgangi sínum að vera
verkalýðsdagur alls verkalýðsins eins og
honum vera ber og hann á skilið.
Soffía M. Ólafsdóttir.
12