Stétt með stétt - 01.05.1939, Síða 35

Jón Ólafsson.
Þeir segja’ að þeir komi frá sólhýrum dölum,
þar sumarsins blómskrúð og aldin má finna.
Þeir segja’ að þar lifi hinn Ijóðræni andi,
í laufgrænu skógunum draumanna minna.
Þeir segja, að gróðurinn senn fari að dafna
og syngja um vorið. — Það kuldanum eyðir.
Þeir segja, þú æska, sért ötul að vinna
og ötul að sigra, og brjóta þér leiðir.
Þeir koma með vorið á vængjunum sínum,
og vekja hér lífið úr haustgrímu dvala.
Þeir koma með blómin í brekkur og grundir,
og brosandi rósdísir fjarlægra sala.
Þeir gera nú heiminn svo hreinan og bjartan,
svo hátignar stóran og fagran að líta.
Þeir gera svo vorlegt um úthafsins auðnir.
— Og árbjarma slær yfir jöklarm hvíta.
Þeir segja, við eigum að vakna til verka,
með vorhug og djörfung, og byggja upp landið.
Þeir segja’, að við verðum að starfa og stríða,
og standa’ allir saman, þá hverfi burt grandið.
Þeir segja okkur, ef að við sjálfstæði unnum,
að sækja á djúpið og foldina græða.
Þeir segja, að hver sem að lífsstarfi leiti,
að lokum hann komist til vonanna hæða.
Jón Ólafsson.