Stétt með stétt - 01.05.1939, Síða 42

Islendingar allra sféfla sameinisf
Fyrsta hugsun
verkamannsins að
morgni hvers dags
er: vinna, og síðasta
hugsun hans að
kveldi er: vinna. —
Undir því, að hann
hafi stöðuga og
sæmilega borgaða
vinnu er það komið,
hvort hann getur
aflað sér, konu sinni og börnum dag-
legs brauðs, eða verður að svelta.
Undanfarin ár hefir hagur verka-
manna stöðugt farið versnandi; atvinnu-
leysið verið geigvænlegt, og árskaupið
stöðugt minnkað. En þetta var eðlileg
afleiðing af hinni óviturlegu stjórn
Framsóknar og Alþýðuflokksins, sem
hvorirtveggja létu leiðast af árásum og
álygum kommúnista á atvinnurekendur
og framleiðslufyrirtækin, sérstaklega
sjávarútveginn, sem er undirstaða allra
annarra framkvæmda. Kommúnistar,
þessir erkiféndur allrar þjóðmegunar,
þjóðmenningar og frelsis, sáu, að þeirra
tími var þá fyrst kominn, er allt var
fallið í rúst. Þó verkamenn yrðu undir
rústunum hirtu þeir ekki um, aðeins að
foringjarnir gætu fengið völdin í hend-
ur, og stjórnað svo með ógnarvaldi, að
rússneskri fyrirmynd. Á þessa menn
hefir landsstjórn undanfarinna ára
hér skal nú staðar numið að sinni. Eg
hefi lokið máli mínu og bið alla vel að
virða.
Með Óðins kveðju.
Björgvin Kr. Grímsson.
hlustað, og jafnvel haft kapphlaup við
þá um eyðilegging atvinnuveganna.
En á síðustu stundu rofaði til. Stjórn-
arflokkarnir sáu að lokum það hyldýpi
eyðileggingarinnar, sem forusta þeirra
hafði nær hrundið þjóðinni niður í. —
Þeir vildu þá snúa við, en fundu, að
það var þeim nú um megn, eftir að þeir
höfðu eflt kommúnistana til allskonar
óhæfuverka, og veikt viðnámsþrótt
þjóðarinnar.
Framundan blasti við gjaldþrot at-
vinnuveganna, bankanna, bæjarfélag-
anna og ríkisins. Og auk þess ógnir
heimsstyrjaldarinnar, sem stöðugt fær-
ist nær.
Þá er það, að í örvæntingu sinni og
algerri uppgjöf snéru stjórnarflokkarn-
ir sér til Sjálfstæðisflokksins og báðu
hann hjálpar. Og Sjálfstæðisflokkurinn
sýndi þann drengskap og ábyrgðartil-
finningu, að gleyma undanfarinni kúg-
un og ofbeldisaðgerðum þessara fornu
óvina, og hét þeim liðveizlu sinni til
bjargar þjóðinni.
En þetta kostaði fórnir: gengislækk-
un og þjóðstjórn. Sjálfstæðisverkamenn
skilja vel nauðsyn þessa hvorstveggja
og taka fúslega á sig byrðar gengis-
lækkunarinnar. Þeir eru einhuga sam-
þykkir foringjum Sjálfstæðisflokksins,
því að þeir skilja, að hrun atvinnuveg-
anna og hörmungar stríðsógnanna er
hungur fyrir þá. Þeir meta að verðleik-
um þessa tilraun til bjargar þjóðinni,
og vona að nú séu bjartari tímar fram-
undan, þegar hin þjóðholla stefna Sjálf-
stæðisflokksins fer að hafa áhrif á rík-
isstjórnina.
j
24