Stétt með stétt - 01.05.1941, Page 18

1,4
STÉTT MEÐ STÉTT
l
I
I /
I TA\ GARDS
Eitt sinn fæddist lítill sveinn,
um sumardag, við sjó,
Hann átti ekki föður neinn,
það dauðinn undirbjó.
Mamma hans mátti marga stundu
mýkja skapið hans.
Margur hafði minni lundu,
er meitla þarf til manns.
Fátækt var frá fyrsta degi
fylgikona hans.
og kenndi honum krókavegi
I kærleika til manns.
Sú kunnátta var rist með rún
í reiðan svipinn hans,
er litla lét hann síga brún
í lífsins öldudans.
Hann óx sem önnur börn í bæ
og barst með þeim í leik.
En vilji hans var valinn æ,
hann vörn og sókn ei sveik.
Hann lærði margt með léttum hug
í leikjum og við störf
og karlmennskunnar kunni dug,
— þar kom — er mest var þörf.
Átján ára átti hann jafna,
og aldurhnignir menn,
reynslu þá er rammir safna