Vaka : tímarit um þjóðfélags- og menningarmál - 01.06.1938, Qupperneq 45

1. árgangur . 2. ársfjórdttngur TAKA
l'rederick H. Itrennnn:
llin rétta móðir
Við borð verjandans sátu tvær
konur. Með augunum fylgdu
þær hreyfingum lítils drengs, er
með nokkrum erfiðismunum var
að koma sér fyrir í vitnastólnum.
Önnur konan virtist vera rúm-
lega þrítug að aldri. Hún var
klædd loðfeldi, sem bersýnilega
hafði kostað of fjár. Vafalaust
hafði hún einhvern tíma verið
fögur, en nú var sú fegurð farin
að láta ærið á sjá. Hin konan var
yngri. Klæðnaður hennar var
fábrotinn, en mjög snyrtilegur
og framkoma hennar aðlaðandi.
Hún var kennslukona.
Við borð ákærandans sat mið-
aldra maður. Hann var glæsi-
menni í sjón, en um þunnar varir
hans lék napurt bros. Eitt augna-
blik hvíldu augu hans á drengn-
um, en um leið og dómarinn byrj-
aði að spyrja hann, leit maðurinn
út um gluggann.
— Þú heitir Neddie, er ekki svo?
— Jú.
nauðsyn til að tryggja betur en nú
þá þætti í sveitamenningu þjóð-
arinnar, sem bezt hafa reynzt og
samgrónastir eru náttúrufari
okkar kæra lands.
— Hvað ertu gamall, Neddie?
— Ég er bráðum átta ára?
— Veiztu hvers vegna þú ert
kominn hingað í dag?
— Já, það er af því, að nú á að
ákveða, hvort ég á að eiga áfram
heima hj á mömmu minni í húsinu
hennar. Maðurinn, sem þarna
situr, er pabbi minn. Hann á
heima í Boston, og------
— Þetta er nóg, Neddie. En
segðu mér nú, viltu gjarna eiga
heima hjá mömmu þinni?
— Já, auðvitað.
— Er mamma þín góð við þig?
— Auðvitað. Hún er alltaf að
gefa mér eitthvað. Núna síðast
gaf hún mér lítinn hvolp. Hann
er svartur, voða indæll-----
— Heyrðu nú Neddie. Hingað
hafa margir komið og sagt að
mamma þín væri ekki góð við þig,
að hún hugsaði ekkert um þig
og kæmi þér til að gráta. Er þetta
satt?
— Mamma kemur mér aldrei til
að gráta — bara einu sinni — þá
var hún að taka flís, sem stakkst
upp í fingurinn á mér. Þetta eru
tóm ósannindi.
— Hvað sérðu mömmu þína oft,
Neddie?
123