Borgfirðingabók - 01.12.2008, Síða 7

7Borgfirðingabók 2008
MAGNÚS SIGURÐSSON
Að fara í skóg
Kemur efni kvæða nóg.
Krumur bóndi fór í skóg,
sótti við á söðlabát;
seggurinn heyrði ungbarnsgrát.
Ungur lærði ég þessa vísu úr rímum af Þorsteini uxafæti, en hann
hafði verið borinn út nýfæddur og Krumur bóndi fann hann í skógi
og ól upp.
Þegar ég var barn var mér ekkert sjálfsagðara en að talað væri
um að fara í skóg og vera í skógi. Ekki er ég viss um að börn sem
nú eru að vaxa upp, jafnvel á skógarjörðum, skilji það að fara í skóg
þeim skilningi sem mér var barni eðlilegur. Hvað var Krumur bóndi
að erinda í skóg? Ganga sér til skemmtunar? Nei, það kemur fram í
vísunni, hann ,,sótti við á söðlabát“, m.ö.o. hann var að draga að sér í
eldinn á reiðingshesti, eins og gert var til skamms tíma á hverjum bæ
sem aðgang hafði að skógarnytjum.
Ég er alinn upp á skógarjörð þar sem um aldir hefur verið farið í
skóg og reyndar til svo skamms tíma, að fram á mín fullorðinsár var
það ríkur þáttur í önn dagsins að draga að hrís í eldinn. Hvergi er
mótak í landareigninni og því ekki um annan heimafenginn eldivið
að ræða en hrísið og sauðataðið.