Borgfirðingabók - 01.12.2008, Side 16

16 Borgfirðingabók 2008
hér, Hálsasveitar og Hvítársíðu, virðast
að sögn Landnámu hafa komið seint á
landnámsöld hingað frameftir. Og hvar
setjast þeir að? Í Geitlandi, í Kalmanstungu
og á Hallkelsstöðum. Þeir hafa með öðrum
orðum farið upp fyrir skógarmörkin til að
velja sér bólstaði. Þeir hafa að líkindum
litið á skóginn sem böl fremur en landkost,
a.m.k. á stundum og ekki sparað hann til
langelda sinna. Það hefur svo breyst þegar
þeir voru búnir að brenna í hann rjóður
og gera umfærilegan. En það er auðvelt
að skilja hvernig aðkoman hefur verið að
óhöggnum og óbitnum kjarrbreiðunum
þegar maður sér hvernig skóglendið breytist nú þegar hætt er
að höggva það og beita; batnar í rauninni ekki en verður allt að
lágakjarrþvælu sem varla er fær gangandi manni, hvað þá ríðandi.
Það má margt á milli vera.
Ellin beinir sjónum okkar flestra til baka til þess sem áður var.
Ég hef rifjað hér upp minningar mínar frá þessum störfum að gamni
mínu. Þeim fækkar nú óðfluga sem eiga þær með mér, þeim sem
enn finna í nösum ilm skógbotnsins á löngu liðnu hausti og angan
úr nýhöggnum stofni eða af limi sem brennur með snarkandi loga
undir katli eða potti. Heyra úr fjarlægð tímans marr í sila og klakk og
skrjáf í klyfjum sem við höfðum hitann úr um langa vetur Flatjárnin
á hestum í hrísklyfjalest glamra við hörzlið í götu á haustmorgni,
axarhljóð í skógarhlíð eða frá viðhögginu að bæjarbaki. Þeir menn
eru nú allir komnir undir græna torfu sem héldu áfram að höggva
ósjálfrátt meðan þeir hurfu á vit svefnsins eftir langan erfiðisdag í
skógi. Þó ekki sé nema rúm hálf öld síðan þessi vinnubrögð og mörg
önnur urðu úrelt skynjum við ósjálfrátt að við erum sú kynslóð sem
enn brúar bilið milli tveggja gerólíkra heima, sú eina sem nú þekkir
af eigin reynslu líf þjóðarinnar eins og því var lifað með landinu í
þúsund ár.
Í apríl 2000
Björk í skóglendi.