Borgfirðingabók - 01.12.2008, Side 33

Borgfirðingabók 2008
hann hafi einnig séð um reikningshald fyrir skólann. Við gátum oftast
gengið að honum vísum á skrifstofu hans á kvöldin ef við þurftum
að finna hann.
Þórir hafði bæði útlitið og fasið með sér til að halda uppi aga og
vekja óttablandna virðingu unglinganna. Hann var mikill á velli og
þrekvaxinn. Hafði verið dökkur á brún og brá, en hárið var tekið að
grána er hér var komið sögu. Augabrúnirnar voru hins vegar dökkar
og miklar. Rómurinn var dimmur, sterkur og skýr og orðræðan hæg
og yfirveguð. Við hættum yfirleitt samstundis að ærslast og óþekktast
ef okkur grunaði að Þórir væri að nálgast. Það var ekki fyrr en á
öðrum og þriðja vetri með honum sem við fórum fyrir alvöru að
sjá í manninn á bak við hið stranga skólastjóragerfi sem Þórir bar,
meðvitað eða ómeðvitað. Fyrir innan það fórum við að skynja
föðurlega umhyggju og löngun til að verða okkur sem best að liði, og
þetta varð okkur hvatning til að leggja okkur betur fram.
Þorgils Guðmundsson kenndi íþróttir o. fl. Við fórum öll í leikfimi
og sund daglega. Boltaleikir voru einnig stundaðir bæði úti og inni.
Mörg okkar höfðu fram að þessu ekki átt kost á neinni líkamsrækt,
en íþróttaiðkunin hjá Þorgilsi varð til þess að við réttum úr kútnum í
bókstaflegri merkingu, urðum beinni í baki og fórum að bera okkur
betur. Sundlaugin var í sérlega miklu uppáhaldi. Á kvöldin og um
helgar voru frjálsir tímar í lauginni óspart notaðir.
Halldóra Sigurðardóttir kona Þorgils kenndi stúlkum handavinnu
fyrsta veturinn minn í Reykholti. Við saumuðum fínustu dúka og
púða og nutum þess að búa til eitthvað fallegt.
Magnús Jakobsson kenndi strákunum smíðar.
Sr. Einar Guðnason kenndi mannkynssögu, dönsku og e.t.v. fleira.
Kona hans, frú Anna Bjarnadóttir, kenndi ensku o. fl. Mig minnir að
hún væri aðal-tungumálakennarinn í efri bekkjunum. Framúrskarandi
góður kennari, að öllum öðrum ólöstuðum.
Björn Jakobsson kenndi íslensku: setningafræði, réttritun,
bragfræði og e.t.v. fleira, að ógleymdum söngnum. Hver kennsludagur
hófst með því að við söfnuðumst saman við hljóðfærið hjá Birni og
sungum saman eitthvert fallegt lag undir stjórn hans. Sú notalega
byrjun á samveru dagsins yljar manni í endurminningunni. Þegar
leið á daginn og nemendur voru lausir úr öðrum tímum hófust
söngæfingar hjá Birni, ýmist raddæfingar eða samæfingar. Hann kom
á fót bæði blönduðum kór, karlakór og kvennakór, en lagði sérstaka
áherslu á blandaða kórinn, því þar voru allir með sem eitthvað gátu