Borgfirðingabók - 01.12.2008, Page 36

6 Borgfirðingabók 2008
hvoru vorum mikið forréttindafólk. Við reyndum að treina okkur
innihaldið, en herbergisfélagarnir fengu samt alltaf að njóta þess með
okkur. Síðasta Reykholtsveturinn minn fengum við brúsa af mjólk
upp á vistirnar á kvöldin, og vistarstjórarnir úthlutuðu hverjum og
einum mjólkurglasi. Þetta var til mikilla bóta.
Ég man ekki betur en alltaf hafi verið nóg við að vera í Reykholti.
Þónokkur tími fór í að búa sig undir kennslustundir næsta dags, ég
tala nú ekki um þegar próf voru yfirvofandi. Við stelpurnar vorum
alltaf með einhverja skemmtilega handavinnu í takinu til að grípa í.
Svo var nú freistandi að fara þangað sem krakkarnir hópuðust helst
saman til að hitta skemmtilegt fólk og spá í hitt kynið. Við stelpurnar
máttum ekki fara inn í herbergi til strákanna né þeir inn til okkar. Á
næturnar var alltaf tryggilega læst á milli.
Það er skrítið að hugsa til þess í dag að þarna höfðum við enga
fjölmiðla, og ég held bara að fáir hafi saknað þeirra. Þetta var auðvitað
löngu fyrir daga sjónvarpsins, en útvarpstæki voru komin á flesta eða
alla bæi, og víðast var keypt eitthvað af blöðum. Ég minnist þess ekki
að nothæft útvarpstæki væri til í skólanum (nema inni hjá kennurunum)
eða að þar lægju frammi nein dagblöð. Afþreyingartímarit og sorprit
voru þá ekki farin að koma út að heitið gæti, sem betur fór. En
skólinn átti bókasafn niðri í kjallara. Björn Jakobsson opnaði það á
sunnudögum og lánaði okkur bækur.
Fyrsta Reykholtsveturinn minn geisaði síðari heimsstyrjöldin
ennþá, og sitthvað fleira hefur auðvitað borið til tíðinda þá eins og
endranær. Kennararnir hafa eflaust sagt okkur frá stærstu atburðum,
t.d. sr. Einar sem fylgdist manna best með og var ákaflega minnugur
og fróður.
Við höfðum málfundafélag. Málfundir voru haldnir hálfsmánaðar-
lega. Þar voru tekin til umræðu ýmis umdeilanleg málefni, svo
sem stjórnmál o. fl. o. fl. Mest voru það strákarnir sem höfðu sig í
frammi, en við stelpurnar mættum líka og hlustuðum. Oft sást á Þóri
skólastjóra að hann hafði gaman af að fylgjast með kappræðunum.
Stundum var fundið upp á einhverjum smærri skemmtunum þar
sem nemendurnir sáu sjálfir um efnið, en skemmtilegust af öllu voru
böllin! Dansað var a.m.k. annað hvort laugardagskvöld og iðulega
á sunnudögum, t.d. milli kl. 4 og 7. Alltaf voru einhverjir strákar í
skólanum sem kunnu að spila á harmónikur og fleiri hljóðfæri og
voru fúsir til að leyfa okkur hinum að njóta þessarar kunnáttu sinnar.