Borgfirðingabók - 01.12.2008, Page 117

117Borgfirðingabók 2008
bygginga með þeim hætti sem hafði verið gert svo öldum skipti meðal
nálægra menningarþjóða. Horfið var frá hinum fornu byggingaháttum
sem mótast höfðu allt frá tímum skálanna fornu til burstabæjanna.
Á síðari árum hafa heitar deilur orðið um varðveislu byggingar-
arfsins. Þykir sumum að við Íslendingar höfum verið heldur kæru-
lausir um þann þátt þjóðmenningarinnar. Umræðan hefur frekast beinst
að þéttbýlinu enda elstu „útlendu“ húsin þar. En minjar byggingar-
listarinnar er einnig að finna í dreifbýli. Með stuttri gönguferð um
Gamla staðinn á Hvanneyri getum við séð nokkur dæmi um hana
eins og nú verður rakið með skírskotun til meðfylgjandi mynda.
Þegar sveigt er af heimreiðinni til vinstri í suðurátt eftir ásnum og
inn á gamla Hvanneyrarhlaðið höfum við steinfjósið áðurnefnda
frá fyrri aldamótum á vinstri hönd. Á hægri hönd höfum við hins
vegar hlöðu Hvanneyrarfjóssins sem byggt var á árunum 1928-29 og
frægt varð á stjórnartíð Tryggva Þórhallssonar forsætisráðherra og
raunar um stund sóknarprests Hvanneyrarkirkju. Ýmsum þótti fjósið,
Séð til austurs á Hvanneyri: Næstur er Gamli skólinn (1910) en að baki
honum Íbúðarhús (1920), reist á grunni skólahússins sem brann 1917.
Saman skýla húsin skrúðgarðinum fyrir norðlægum áttum. Lengra sér
til Hvanneyrarkirkju (1905) og Halldórsfjóss, en á milli þeirra sést til
steinfjóssins (1900) – undir vinstri burstinni.