Veiðimaðurinn - 01.12.1943, Blaðsíða 13

STÓRA-ÞVERÁ
neðan Norðtungu.
Veiðimaðurinn hefur átt kost á að
hitta að máli þá Hallgrím Fr. Hall-
grímsson, forstjóra og Magnús Andrés-
son, fulltrúa, en þeir hafa nú um
nokkra ára skeið stundað laxveiði í
Stóru-Þverá, bæði hið efra og neðra, og
þekkja því vel veiðistaði hennar alla.
Veiðimaðurinn kann þeim þakkir
fyrir að láta lesendum hans í té frá-
sögn um Neðri-ána, en svo er veiði-
svæðið í Stóru-Þverá almennt nefnt,
það sem nær frá Norðtungu og til óss
árinnar í Hvítá.
Greinargerð þeirra félaganna má því
með réttu teljast framhald af lýsing-
unni á Stóu-Þverá, en henni lauk, eins
og lesandinn mun minnast, við Túnhyl-
inn, sem er rétt við túnfótinn í Norð-
tungu.
Vér gefum Hallgrími fyrst orðið, en
honum segist þannig frá:
Túnhylurinn er fremur lítill hylur og
ekki mjög djúpur. Lax liggur þar tíð-
um, en tekur ekki vel, sennilega vegna
þess hve mikil umferð er við ána á
þessu svæði, og mun því koma styggð
að fiskinum þar.
Magnús skýtur því inn í, að skammt
ofan við Túnhyl sé laglegur strengur,
sem stundum gefi sæmilega veiði, en
kveðst ekki muna nafn á honum.
Þá tekur næst við Brúarhylurinn og
fast neðan við hann Kirkjuhylur.
Brúarhylurinn er mikill og djúpur
með freyðandi hvítfyssandi straum-
kasti efst, þar sem áin fellur í stokk
fram af klöppunum, án þess þó að um
foss sé að ræða.
Hellur og klappir eru í hylnum of-
Veiðin er vegin og metin á hla<5inu t Norðtungu.
anverðum en malarbotn tekur við er
neðar dregur.
Ekki er Brúarhylurinn veiðisæll þó
að svo mætti ætla, vegna þess hve hann
er að ýmsu leyti fallegur og fjölbreyti-
legur.
Kirkjuhylurinn er miklu fremur
strengur en hylur og er lítt veiðisælli
en Búarhylurinn. En í honum er fall-
egt straumkast fyrir flugu enda fer hún
þar vel.
Nú er komið að alllöngum kafla,
sem heita má að sé veiðistaðalaus. Áin
rennur hér að mestu á grynningum —
þrotlausri gönguleið fyrir laxinn. Á
þessu svæði má þó nefna Guðnabakka-
hyl, sem þótti áður góður og fengsæll
veiðistaður.
Þetta fyrrgreinda svæði árinnar, seg-
ir Hallgrímur, nær frá Kirkjustrengn-
um og niður að Ármótakvörn.
Magnús tekur hér fram í og segir,
að skammt ofan við „Kvörnina“ sé
dálítill strengur sem Ástarstrengur
nefnist.
„Já, það er alveg rétt. En hefur nokk-
urn tíma veiðst þar lax?“ spyr Hall-
grímur.
„Nei“ er svarið.
Gælunafn á litlum, fallegum en lé-
legum streng!
11