Veiðimaðurinn - 01.09.1953, Qupperneq 17

HORFT ÚR
HYLNUM
'
:
Eftir S. clu Plat-Learce.
HANN kallaði mig Napóleon, og blístr-
aði svolítið gegnum samanbitnar tenn-
urnar um leið og hann nefndi nafnið.
Hann endurtók það nokkrum sinnum,
og það var áhrifamikil stund. Eigi að
síður fannst mér fjarri lagi, svo ekki sé
meira sagt, að kalla mig Napóleon, því
ég er heiðarlegur silungur og lifi frið-
og áður hefur verið bent á hér í ritinu,
þær segja til um stærðarhlutföll fisksins
frá ári til árs, auk margs annars. í því
sambandi er mjög áríðandi að bœð'Í
þyngd og lengd hvers fisks sé færð. Það
hefur líka þýðingu við rannsóknir á stofn-
um og eldisrannsóknir í einstökum ám.
Lengdina vantar mjög oft í bækurnar.
Þá er einnig nokkur misbrestur á því,
að menn skrifi á hvaða beitu þeir veiða.
Þetta skiptir ekki máli fyrir veiðimála-
skrifstofuna, en það er siðferðileg skylda
gagnvart öðrum veiðimönnum. Þegar
menn koma að einhverri á til þess að
veiða, líta flestir í bókina til þess að gá
að, hvar mest veiðist og á hvað veiðist.
Getur vitneskja um þessi atriði komið
sér mjög vel á stöðum þar sem menn eru
lítið kunnugir eða hafa ef til vill aldrei
veitt áður.
V. M.
sörnu lífi í ánni Cardrona á Suðurey
í Nýja Sjálandi, en það gæti tæplega ver-
ið rétt lýsing á Napóleon — en sé þetta
rangt hjá mér, skuluð þér hafa það, er
sannara reynist. Enn fremur vil ég bæta
því við, fyrst við erum að tala um þetta,
að hafi manninn langað til að kalla mig
eitthvað, (og veiðimönnum finnst þeir
þurfa að kalla mig eitthvað) þá átti hann
að skíra mig Jósefínu .... eða jafnvel
Maríu Walewsku. Jæja, Þetta er nvi ó-
sanngjörn aðfinnslusemi. Napóleon var
nafnið og ástæðan bersýnilega sú, að mað-
urinn heitir sjálfur Arthúr, en hugsunin,
sem á bak við bjó, að hann ætlaði sér að
verða mín Waterloo — og hann tók það
fram, að hann ætti ekki við járnbrautar-
stöðina með því nafni.
Ég verð að játa, að ég dáðist að því,
hvernig maðurinn gekk að ánni. Sann-
leikurinn er sá, að hann var, að kalla má,
kominn þangað þegar ég tók eftir hon-
um — en þetta er mikið hól, af mínum
munni, get ég sagt ykkur. Ég var líka
hrifinn af, hvernig hann kastaði flug-
unni, sem var gríðarstór Cinnamon.
Hann notaði hliðarköst, sem voru dálítið
villandi og gerólík þessum venjulegu
háloftaæfingum þeirra yfir höfðinu á sér,
Veibimaburinn
15