Veiðimaðurinn - 01.08.1984, Qupperneq 5

frambúðar. Og þótt svo kunni að fara,
sem sumir eru ekki vonlausir um,
að þorskurinn eigi eftir að ná sér aftur á
strik, getur þess enn orðið nokkuð að bíða.
Satt að segja þykir sumum það undarlegt,
að þegar búið er að bcegja svo til öllum
erlendum veiðiskipum út fyrir 200 mílna
landhelgi, skuli afli ekki hafa aukizt
hér, enda þótt íslenzkum skipum hafifjölgað
meira en ceskilegt hefði verið að
margra dómi. Gceti ekki hugsazt, að svipuðu
máli gegni um þorskinn eins og laxinn,
að ekki sé allt enn fullrannsakað
um háttu hans í hafinu? Margt bendir
til þess, að síldarstofninn hér fyrir
austan og sunnan sé mikið að ná sér, og hver
veit nema Norðurlandssíldin eigi eftir að
koma aftur einn góðan veðurdag?
Fn víkjum nú aftur að laxánum og háttum
laxins. Engar uppörvandi fréttir berast
enn um veiðina, og skiljanlega verður
mönnum tíðrcett um þetta laxleysi
um allt land. Eins og að líkum lcetur
koma framýmsar hugmyndir um orsakirnar,
eins og að framan getur. Nú eru sumir
t. d. farnir að tala um, að seiðasleppingarnar
muni ekki bera þann árangur,
sem áður var talið. Eigi að síður
eru dcemi þess, sem varla verður á móti mcelt
með rökum, að þcer hafa komið að gagni
t. d. í Elliðaánum. Nýlega var talað í
útvarpinu við menn austur í Vopnafirði,
og létu þeir illa yfir ástandinu í ánum
þar. Sögðu þeir, að miklu af seiðum
hefði verið sleppt í þcer, en endurheimtur
litlar sem engar. Einn þeirra vildi kenna þar
um veiðum Fcereyinga. Sú trú mun vera
býsna lífseig á þeim slóðum. Einnig
mun sú skoðun vera að ryðja sér til rúms,
bceði hér og sumstaðar erlendis, að
varhugavert sé að blanda saman fiskstofnum
í klaki, heldur skuli stofni úr hverri á
haldið hreinum, eins og náttúran sjálf
hafi gert frá upphafi vega, og klaki úr hem i
skilað aftur í hana án nokkurra
kynbótatilrauna með hrognum úr öðrum
stofnum. Þá er og talið, að slepping seiða í
árósa geti reynzt hcettuleg og valdið
truflun á ratvísi laxins, þegar hann vill
halda heim úr sjó til þess að hrygna.
Gceti það ef til vill verið skýring á því, sem
ótrúlegt þykir, en mun þó talið rétt,
að lax sé farinn að hrygna í sjónum við
Færeyjar. En geri hann það þar, er ótrúlegt,
að sama eigi sér ekki stað víðar,
þótt þeir staðir hafi enn ekki fundizt.
Hvers vegna skyldi þessi ráðvillti lax aðeins
hópast til Fcereyja? Vitað er, að
hrognin eiga enga lífsmöguleika i sjónum,
og það er andstcett eðli laxins að hrygna þar.
Skýringin hlýtur því að vera sú,
að hann hafi hvergi getað fundið á til aí
ganga í, en þar að kemur, að hann þarj að
losa sig við hrognin, og þá er eina
leiðin að láta þau fara í hafið og
tortímast þar.
Reynslan hefur sannað, að oft hefur illa
farið, þegar maðurinn hefur tekið fram
fyrir hendurnar á náttúrunni og brotið
lögmál hennar. Dcemi um það blasa
við augum manna víða, þar sem þeim
hefur hefnzt grimmilega fyrir slík
mistök, og sumstaðar svo komið, að erfitt er
að bceta skaðann, þótt reynt sé með
öllum tiltcekum ráðum. Og stundum vilja
menn ekki snúa við, ef stundarhagnaðar
er von, þótt endirinn sé öllum augljós, ef
áfram er haldið á sömu braut.
Hér er ekki verið að sneiða að þeim, sem
staðið hafa að ýmsum tilraunum í fiskrcekt,
sem sumar virðast hafa mistekizt.
Þar er aðeins um það að rceða, að
rannsóknirnar eru ekki enn komnar á það
stig, að nceg vitneskja sé fyrir hendi.
V.M.
VEIÐIMAÐURINN
3