Veiðimaðurinn - 01.08.1984, Síða 12

15 mínútur, en þá strikaði hann niður ána.
Nú sagði Oskar okkur, að laxinn myndi
vera minnst 20 pund, sennilega 25 pund.
En laxinn hélt áfram niður ána og sleit
sambandinu við Oskar.
Já, svona haga 25 punda laxar sér. Var
það nokkur furða, að Oskar lallaði niður
í bíl?
„Tuttugu og fimm punda lax farinn,
og hvar er rommið?“
Rommið var á sínum stað, og nú var
laxinn kominn í 30 pund.
„Hann fór með alla línuna, 100 metra
af 30 punda línu. Svona haga stórlaxarnir
sér.“
Við Siggi gengum niður gljúfrin. Allt í
einu sáum við lax stökkva úti í miðri á.
Ekki var allt með felldu, hvað þennan lax
snerti, því að straumurinn réði ferð hans.
Töldum við einsýnt, að þetta myndi
vera laxinn Óskars. Köstuðum við spæni
og kræktum í línuna. Tókst okkur aðdraga
laxinn á land, og var hann þá dauður.
Við fórum nú með laxinn upp í bíl til
Óskars. Spurðum við Óskar, hvort hann
kannaðist við laxinn.
„Nei, ég á ekkert í þessum titti.“
En þetta var nú enginn tittur. Þetta var
fallegur 14 punda lax. Þannig hafði 25
punda laxinn hans Óskars runnið um 11
pund á 30 mínútum.
Eg gekk niður með ánni, að hylnum á
móts við Sunnuhlíð. Og þar gerðist ævin-
týrv
Eg kastaði 30 gramma svörtum og hvít-
um Toby efst í hylinn. Spónninn var ekki
sokkinn, og ég ætlaði að fara að draga,
þegar þrifið var í, og það hraustlega.
Eg tók á móti, og það var ekki um að
villast, að lax var á. Eg dró hann átakalítið
upp á malareyrina fyrir neðan. Hann hafði
tekið þannig, að skolturinn hafði lokast.
En svona gengur það. Þetta var stærsti lax,
sem ég hef veitt, 19¥t pund.
Eftir að hafa landað þessum laxi varð
mér litið yfir ána. Þar sér á túnrinda frá
Grímstungu. Þar mun áður hafa staðið
bærinn Þórhallastaðir, þar sem Grettir
glímdi við Glám forðum.
Ef þú veiðir í Vatnsdalsá, sækja á þig
hugrenningar um liðna tíma. Þú verður
þér þess meðvitandi, að þetta er landið þitt.
Kópavogi, á mörsugi 1983.
10
VEIÐIMAÐURINN