Veiðimaðurinn - 01.08.1984, Blaðsíða 20

væri myndrænni, okkar með ullarföt-
unum, kotunum og sokkaleistunum eða
saltfiskreiturinn hjá þeim Einarsbræðrum.
Þá komu þeir sér einnig vel, hellisskút-
arnir þarna í Hamrinum, til að skýla nekt
sinni og þar voru málin krufín til mergjar,
- hvers vegna slapp sá stóri? - hvers vegna
stal þessi litli af? - voru önglarnir of litlir
eða línan of sver?, - og þarna voru ný vél-
ráð brugguð, því það skyldi heppnast betur
næst.
Þarna voru einnig gerðar langtíma
framtíðaráætlanir um það hvað við kæmum
til með að veiða stóra, þegar við værum
orðnir eins stórir og karlarnir, sem stóðu
þarna undir göflunum, svo íbyggnir á svip-
inn, með barðastóra hatta og hendurnar á
kafí í buxnavösunum.
Sjálfsagt hefur eitthvað af þessum
áætlunum ræst, og er því ekki úr vegi að
kafa af og til í hugskotið til að orna sér við
ljúfar minningar, einkum þegar dag tekur
að stytta og biðin langa hefst.
Að þessu sinni köfum við grunnt, aðeins
að síðastliðnu ári.
Það var 2. ágúst, við hjónin höfðum
verið við myndatöku um morguninn, í
hinu forkunnarfagra umhverfi Mývatns,
í glaða sólskini og breiskjuhita.
Þar er af nógu að taka, Kálfastrand-
arvogar, Dimmuborgir, Námaf]all og
Leirhnjúkur, svo eitthvað sé nefnt af þeim
djásnum er Mývatnssveit prýða.
Um hádegið var farið að draga upp á
himininn og því ákveðið að hvíla sig á
myndatökunni, en taka þess í stað fram
veiðidótið.
Það var ekið til Hólmfríðar á Arnarvatni
og falast eftir veiðileyfum í Laxá, en hún
átti því miður aðeins eina stöng í Geldinga-
ey, en þar eru leyfðar tvær stangir.
Þar sem tvær stundir voru þar til við
máttum hefja veiðarnar, ákváðum við að
leggja bílnum við brýrnar út í eyna og halla
okkur þar, enda þreytt og syfjuð eftir röltið
um morguninn.
Við vöknuðum svo við það, að bíl var
ekið að okkur, og var þar kominn hinn
veiðimaðurinn, með son sinn með sér.
Ég nuddaði stírurnar úr augunum og
gaf mig á tal við þá.
Faðirinn sagðist vera kunnugur þarna
og hann ætlaði sér að veiða sunnanverðu
úr eynni, þar sem eru Gunnlaugsvað og
Hagatá, en það eru einu veiðistaðirnir sem
ég þekki þarna. Hef ég nokkrum sinnum
fengið fallega veiði á báðum þessum
stöðum.
En hann sagði mér, að það væru ekki
síðri veiðistaðir að norðanverðu og að hann
hefði oft fengið þar góða veiði. Nefndi
hann nokkra veiðistaði, sem ég kannaðist
lítillega við af fjölrituðum blöðum Stefáns
Jónssonar um Laxá, sem Armenn gáfu út
á sínum tíma, en ég hafði aldrei veitt þar.
Þar sem aflinn er ekki aðalatriðið hjá
okkur hjónunum, þá samþykkti ég allt,
sem maðurinn sagði, orða- og umyrðalaust.
En ólíkt finnst mér það viðkunnanlegra,
að dregið sé um veiðisvæði, þar sem fleiri
en ein stöng eiga í hlut.
Við röltum nú upp með ánni og köstuð-
um á stöku stað, en urðum lítið vör, þó
fékk ég tvo gogga við Garnhólmaskerið,
þar sem Kráká kemur í Laxá, en ég sleppti
þeim báðum, þar sem þeir rétt stóðust mál,
sem er 35 sm. Einnig fékk ég einn á Slæð-
unni og tvo rétt ofan við stífluna, sem
sprengd var í Miðkvísl, en sleppti þeim
öllum.
Veiðistaðurinn fyrir neðan hina frægu
Miðkvíslarstíflu heitir Brunnhellishró, og
þar ákváðum við að fá okkur kaffisopa,
enda búin að ganga í nær þrjá tíma.
18
VEIÐIMAÐURINN