Veiðimaðurinn - 01.08.1984, Qupperneq 27

Grettir Gunnlaugsson
„Fiskur undir steini“
Ekki veit ég hversu heitt er, en klukkan
níu í morgun var hér 18 stiga hiti í forsælu,
- og nú er hádegi og ég er sko aldeilis ekki í
neinni forsælu, - það er heitt.
Sem ég nú flatmaga hér í sólinni, á
verönd sumarhúss í Húsafellsskógi, rifjast
upp fyrir mér annar sólardagur, sem ég
átti hérna í héraðinu. Þá var líka heitt, svo
heitt, að skepnur jarðarinnar skriðu í skjól,
að minnsta kosti sumar. Það eru rétt tæp
sjö ár síðan.
Hér kemur sagan af því:
Það er sólbjartur miðsumardagur í
Borgarfirði súmarið 1977. Ég er, ásamt
konu og börnum, við veiðar í Tunguá, en
hún er þverá Grímsár.
Þetta er einn af þessum alltof fáséðu,
björtu góðviðrisdögum, sem við ætíð
þráum, en sjaldan fáum. Ekki mun þetta
talið ákjósanlegasta veiðiveður, en þó fékk
ég einn smálax í morgun neðst í Snasa-
pollum.
Nú erum við á rölti frá veginum niður í
Smyrlahvamm, sem er nokkru innan við
Brennu.
Áhugi yngri kynslóðarinnar er að mestu
bundinn við blóm og berjalyng, fé og fugla,
og satt að segja liggur mér ekki mikið á
heldur. Þetta er fjölskyldu-veiðiferð, þótt
yngsta dóttirin, sem er á fyrsta ári, hafi
Grettir
Gunnlaugsson
verið skilin eftir í gæslu í höfuðstaðnum,
og veðrið er einmitt eins og það á að vera
í slíkum ferðum. Uppi við Englandsfoss
er veiðifélagi minn um margra ára skeið,
Karl Björnsson, og fjölskyldá hans.
Vart verður Tunguá til stórfljóta talin,
og í dag er hún óvenjulítil. Það má segja, að
hún geri varla betur en að laumast á milli
steina, þó eru í henni fallegir hyljir og
strengir, sem lítils missa, þótt vatn sé ekki
mikið.
í Smyrlahvammi fer ég að bera mig að
því að veiða, en Þura og krakkarnir sleikja
sólskinið.
Ég byrja á að renna í smástreng og fram
á litla breiðu, og til að standa að þessu,
stíg ég út á flatan stein. Sá er um það bil
tvö sinnum þrjú fet að stærð, og alveg fram
við strauminn.
VEIÐIMAÐURINN
25