Veiðimaðurinn - 01.08.1984, Síða 42

inn, en slíkt gerir ekkert til og er jafnvel
betra. íshröngl og jakar gætu skaðað inntak
röranna, og er hugsanlegt að varna því
með stórgrýti.
Lokaorð
Hér hefur verið gefin gróf lýsing á stöð
byggðri á „staðareldi“, eldi á staðnum,
þar sem kappkostað er að ná fram hæfni
fisksins, ratvísi, styrk, ótta, án þess að
nokkuð sé tekið frá lífríki móðurárinnar.
Staðareldi gerir góðar ár betri og jafnari,
og laxlausar ár að veiðiám, auk þess að ala
upp matfisk. Og seinast en ekki síst stuðlar
þetta eldi að rannsóknum á öllum þáttum
í lífshringrás laxins, sé staðarvalið rétt.
Veiðipósturinn
Reykjavík, 9. apríl 1984.
Ritstjóri Veiðimannsins,
Reykjavík.
Málefni: Leiðrétting og veiðisaga.
I grein minni „Minningar úr Mývatns-
sveit“ í 100. tbl. Veiðimannsins var rangt
farið með vísu um eignir Reykjahlíðar í
Mývatni. Rétt er vísan svona:
Vöttur, Klettur, Kálfshólmi,
Kiðey, Geitey, Sýreyjar,
Hlíðarvarpið allt það er,
Olfushólmi og Birgissker.
í greininni heitir einn kaflinn „Land-
helgisgæsla við Merkivog.“ Það er rangt.
Vogurinn heitir Hraunvogur, þar sem eru
landamerki milli Vogaog Geiteyjarstrand-
ar í miðjum voginum. Greinin átti því að
heita „Landhelgisgæsla við Hraunvog.“
í 114. tbl., bls. 40, er rangt farið með
nafn. Þar nefndi ég Bögeskov í stað Bouskov.
Ný veiðisaga:
Þungur dráttur
Þau hjónin Friðný Angantýsdóttir og
Auðólfur Líkafrónsson eru mikil laxveiði-
hjón. Þau voru eitt sinn við laxveiðar í
Grímsá, þar sem heitir Svartistokkur.
Þar er veitt ofan af háum hamri, og er
veiðimanni illmögulegt að landa laxi, nema
með aðstoð félaga, þar sem landa þarf lax-
inum á eyri inni í hellinum undir bjarginu.
Friðný var við veiðarnar og setur í lax,
en Auðólfur klifrar niður í hellinn, þegar
laxinn hafði verið þreyttur nægilega.
Auðólfur sér nú, að inni í hellinum er
hræ af belju, sem drukknað hafði í ánni.
Þegar hann hafði losað úr laxinum, festir
hann öngulinn í fót beljunnar og kallar
svo upp til Friðnýjar:
„Þú verður að draga hann upp sjálf. “
Með lax- og bekkjarkveðjum.
Leifur Sveinsson.
* * *
Kópavogi, 2.5. ’84.
Kæru ritstjórar.
Eftir lestur Veiðimannsins nr. 114
langar mig til að segja nokkur orð.
40
VEIÐIMAÐURINN