AVS. Arkitektúr verktækni skipulag - 01.08.1999, Qupperneq 16

á Norðurlöndunum, í Þýskalandi, Frakklandi, á
Bretlandi og í Bandaríkjunum og snúið svo heim
með þá ólíku reynslu sem með þessum löndum
fylgir. Mikið misræmi á sér stað í íslenskri bygging-
arlist með þessum ólíku námsleiðum.
Eiginleikar bygginga, lögun þeirra og efnisáferð
hafa leitt af sér ólíkar lausnir og mynstur í lands-
laginu og er því erfitt að skilgreina heilsteypt ein-
kenni íslenskrar byggingarlistar eða sameiginlegar
leiðir sem íslenskir arkitektar fara. í verkum sínum
hafa arkitektar tekið mið af erlendum straumum og
stefnum og heimfært þær yfir á sitt heimaland. En
þó sýna ofangreind sýnishorn úr íslenskri byggin-
garlist að hún stendur sterkum fótum milli fólksins
og landsins sjálfs. Má þá Ifka bæta við nýrri
dæmum eins og Ráðhúsi Reykjavíkur (1992)
Mynd 5 og Hæstarétti (1996) bæði teiknuð af
Studio Granda - Margréti Harðardóttur og Steve
Christer, Menningarmiðstöð Kópavogs (1999)
teiknuð af Jakobi E. Líndal og Kristjáni Ásgeirs-
syni, Skólphreinsistöð í Reykjavík, Laugalæk
(1989) teiknuð af Birni Hallssyni og Jóni Þór
Þorvaldssyni, mannvirkið við Bláa Lónið (1999)
teiknað af Vinnustofu Arkitekta (aðalhöfundur
Sigríður Sigþórsdóttir) og verðlaunatillögu Kanon
arkitekta - Halldóru Bragadóttur, Helga B.
Thóroddsen og Þórðar Steingrímssonar fyrir
Naustahverfi á Akureyri (1996).
Mynd 6. Ýmsir arkitektar leggja rök fyrir því að
sérstakir eiginleikar íslenskrar byggingarlistar eigi
sér rætur í því að arkitektar almennt hafi svo mikið
frelsi þegar þeir koma heim úr námi að landið
sjálft, þjóðfélagið og náttúran örvi þá til að taka
afstöðu -með eða á móti og láta síðan hugmynda-
flugið ráða. Náttúran og landslagið eru sterkir mát-
tarvaldar í hugum fólks og skipta sköpum í afskipt-
um af umhverfinu. Að skapa til tengsla, minnast
þeirra og túlka í hinu byggða og óbyggða landslagi
fær íslenska arkitekta að fara að heiman og vera
velkomna heim. ■
KRINGLUNNI
SIMI 5 700 900