AVS. Arkitektúr verktækni skipulag - 01.12.2003, Blaðsíða 38

Þýska sögusafnið í Berlín
Frábær bygging úr gleri og stáli
Anne-Marie Ring-Heber, blaðamaður
glerpíramídann sem hann hannaði við
Louvre safnið í París. Gangnsæi og
hreyfing eru líka þær hugmyndir sem
liggja að baki þessari byggingu og
birtast í stigaturninum sem er úr gleri
og stáli.
Þar sem tvær götur mætast, fyrir aft-
an steypubygginguna (Giesshaus) og
vopnageymsluna (Zeughaus) í Berlín
er hugsanlega fallegasta bakhlið
borgarinnar, eins o_g dagblað á
staðnum lýsir því. Á þessum sögu
fræga stað hefur I.M. Pei slegið
spennandi nýjan tón með stigaturni
úr gleri. Arkitektarnir Eller+Eller báru
ábyrgð á framkvæmdinni og Christ-
ina Flasche var staðararkitekt.
Finnska fyrirtækið Tambest Oy sem
eru sérfræðingar í beygðu gleri fram-
leiddu efnið í glerturninn, en glerið er
tvívítt að hluta.
Árið 1987 gerðu Sambandslýðveldið
Þýskaland og Berlín með sér sam-
komulag um að koma á laggirnar
þýsku sögusafni. Hugmyndin var sú
að þetta safn í Vestur-Þýskalandi
væri samsvarandi Austurþýska Sögu-
safninu sem hafði verið í Austur-
Berlín frá því 1952. Skipulag safnsins
tók mörg ár og breyttist mikið á þeim
tíma. Endursameining Þýskaiands
breytti líka miklu fyrir safnið. í stað
þess að halda áfram sem sérstök
stofnun var ákveðið að gamla
Austurþýska Sögusafnið sem var til
húsa í vopnageymslunni gengi í heild
sem lán til nýja Þýska Sögusafnsins.
Hinn 3. október árið 1990 var svo
vopnageymslan og safnið sem hún
hýsti afhent Þýska Sögusafninu til
tímabundinna nota.
Vopnageymslan, sem var byggð á
barokk-tímabilinu, stendur við hliðina
á tveimur mikilvægum byggingum við
Schinkel, þ.e. Nýja Varðhúsinu
(Neue Wache) og Gamla Safninu.
Ákveðið var að vopnageymslan hýsti
langtíma sýningu, en að tímabundnar
sýningar yrðu í nýrri byggingu. Báðar
þessar byggingar munu verða með
sjálfstæðan rekstur þótt þær tilheyri
sömu stofnun. Eini staðurinn þar sem
kom til greina að reisa nýja byggingu
var norðan við vopnageymsluna þar
sem vinnustofur og geymslur fyrir
Þýska Sögusafnið höfðu verið byggð-
ar í lok 6. áratugar síðustu aldar.
Við það viðkvæma verk að hanna
byggingu á þessari lóð sem lá milli
annarra framkvæmdasvæða naut
þýska ríkisstjórnin aðstoðar kínverska
arkitektsins leoh Ming Pei sem býr í
New York. Ákveðið var að safnið
hefði ákveðna sérstöðu gagnvart
aðliggjandi byggingum án þess þó að
keppa við þær. Þetta var því talsvert
snúið verk, bæði hvað snertir skipu-
lag svæðisins, hve þetta var mikilvæg
bygging og sérstök lóð. Þessi nýja
bygging fyrir tímabundnar sýningar
var fyrsta verk I. M. Pei í Þýskalandi,
en hann hlaut alþjóðlega frægð fyrir
Til að koma til móts við óskir verk-
kaupa um tvær byggingar sem hægt
væri að reka hvora fyrir sig var nauð-
synlegt að búa til tvo aðskilda inn-
ganga. Aðalinngangurinn er um stór-
ar snúningsdyr frá götunni sem liggur
að baki steypubyggingarinnar. Þarna
koma gestir inn í bjart anddyri með
stórum gluggum sem gefa til kynna
mikið rými, þótt lóðin sé ekki stór. Á
þessu gólfi er stigaturninn eins og
nokkurs konar biðstofa með setbekk
úr graníti umhverfis. Frá þessu svæði
36 avs
Myndir / Photos: Ulrich Schwarz; Stephan Falk; Max Lautenschtáger.