AVS. Arkitektúr verktækni skipulag - 01.12.2003, Qupperneq 43

íþróttavöllur í Tussols-Basil í Olot
eftir arkitektastofuna RCR
Halldóra Arnardóttir, listfræðingur og Javier Sánchez
Merina, arkitekt
Arkitektar þessa tómstunda- og
íþróttasvæðis minnast, að þeir „unnu
verkefnið við mikinn ágreining milli
íþróttamanna annars vegar og um-
hverfissinna hins vegar. Þeir fyrr-
nefndu vildu ekki hafa nein tré, þeir
síðarnefndu vildu að ekkert tré yrði
höggvið niður."
Litli kaupstaðurinn, Olot, norður af
Gironá, er umkringdur náttúru og eld-
fjöllum þar sem þéttir eikarskógar
hafa dafnað í hundruð ára. Af skipu-
lagi svæðisins, frá tíð þegar umhverf-
ismál höfðu enn ekki verið sett á
oddinn, má sjá að gert hafði verið ráð
fyrir íþróttavelli inni í þéttum skógar-
kjarna hvítra, mjög hægvaxinna,
eikartrjáa. Það var svo fyrir rétt rúm-
um tíu árum að árekstur varð milli
íþróttasambandsins og umhverfis-
sinna. Ástæðan lá í því að annar aðil-
inn krafðist íþróttavallar þar sem tré
myndu ekki skyggja á yfirsýn dómara
yfir svæðið. Hinir börðust fyrir því að
trén fengju að standa óáreitt. Sam-
bandið ítrekaði, aftur á móti, að ef
reglunum yrði ekki framfylgt myndu
afleiðingarnar verða þær að skipu-
lagðar keppnir yrðu ekki viðurkennd-
ar innan bandalagsins. Samstarfs-
hópurinn RCR (arkitektarnir Rafael
Aranda, Carme Rigem og Ramón
Vilalta) stóð frammi fyrir þessari stöðu
þegar bæjarstjórnin bað hann um
tillögu sem gæti þjónað sem
tengiliður milli þessara tveggja and-
víguhópa.
Eiginleikar leikanna
í stað þess að fara út í málamiðlanir
og áður en að teikna fyrstu línuna
sem setti mark sitt á skóginn, ákvað
samstarfshópurinn RCR að rannsaka
hegðun fólks í návígi við íþróttir. Með
það að markmiði, sóttu þau beint
til uppruna hinna Fornu Ólympíuleika í
Grikklandi. Það fyrsta sem kemur
fram um leikana er að þeir voru
haldnir úti í náttúrunni, á Ólympíufjalli,
Seifi til dýrðar, í fyrsta sinn árið 776
f.Kr. Upp frá því og allt að valdatíma
keisarans Teodosio I hins mikla, þar
til hann bannaði Ólympíuleikana árið
394 e.Kr., einkenndust leikarnir af
tveimur atriðum; trúarbrögðum og
hreysti. Leikarnir voru teknir upp að
nýju í lok 19. aldar en þá var áherslan
einungis lögð á líkamlega hreysti, í
þeirri trú að siðferðilegur og vits-
munalegur þroski byggðist á heil-
brigðum líkama. RCR- hópurinn end-
urheimti uppruna leikanna í náttúrunni
og lagði fram tillögu um svæði fyrir
§ §5
fo
:o ^
-Q. h;
: •.§ o
3 CO O
3 O Q
3) O CVJ
3 i- £
• .t; a
5 -b ic
: -ÍG P
: 'Ö ctj
3 Qr
!l|
O -C
: £ £
j r- co
: £ c
>í 8
: a.o
j I §
- s-y
f!l
3 CtJ ^
c r-
O c
O O)
-C O
Q) c
° £
Si
Q. co
co P
=0 O
£ °
•+2 03
? Ö i
03r
•S c
t c
a;
L
avs 4 1