FLE blaðið - 01.01.2017, Síða 20

18 FLE BLAÐIÐ JANÚAR 2017
Allar erum við reynslumiklar af göngum um hálendi íslands og
höfum verið í gönguklúbbum þar sem landið hefur verið þver-
að. Flestar okkar eru vanar gönguskíðaferðum og þ.a.m. ein
sem gróf sig í fönn á Vatnajökli í tvo sólarhringa á meðan beðið
var af sér veður og ein okkar slasaði sig alvarlega á gönguskíð-
um. Í þessari ferð reyndi þó ekki á gönguskíðafærni en reynsla
af fjallgöngum á Íslandi nýttist vel og þá ekki síst Esjuganga.
Þessi ferð var ólík pílagrímaleiðinni á Jakobsveginum að því
leyti að lítið var um mannaferðir í Appeníaföllunum í Liguieria
fyrir utan ákveðna fjallstoppa sem voru vinsælir áfangastaðir
því að hér vorum við meira í óbyggðum. Við gengum upp í allt
að 1.700 metra hæð og svona hátt uppi eða í 1.400 til 1.700
metra hæð þá er gróðurinn líkur íslenskum gróðri, loftslagið
virtist vera orðið nógu kalt fyrir þannig gróður til að þrífast.
Saltleiðin er mjög fjölbreytt. Við byrjuðum í vínræktarhéraði þar
sem vínekrur þekja hæðirnar, áfram lá leiðin í gegnum skóg-
lendi. Á þessum slóðum voru engin ólívutré. Við færðum okkur
smátt og smátt uppí fjöllin gengum í gegnum skóga, þéttan
þyrnigróður sem rispaði alla útlimi sem ekki voru þaktir fatnaði.
Við gengum sem eftir var leiðar eftir fjallshryggjum en í lok
hvers dags færðum við okkur niður í fjallaþorp í dölunum og
gistum þar á vinalegum fjölskyldureknum sveitahótelum eða
gistiheimilum. Eftir því sem nær dró Miðjarðarhafinu þá breytt-
ist gróðurinn og við tóku ólívutré og annar gróður. Það var
magnað þegar hæstu tindum var náð að sjá útsýnið niður að
Miðjarðarhafinu.
Hótelstjóri á hverjum stað fór með farangur okkar yfir á næsta
hótel. Hver gistihúsaeigandi fyrir sig sá um að hreinsa göngu-
leiðina á milli staða þannig að leiðin væri greiðfær. Gönguslóðin
sjálf var einnig breytileg eins og gróðurinn, skógarstígar, stór-
grýti, hlaðnir kerruvegir utan í fjallshlíð sem hlaðnir voru á
tímum Rómverja.
Við getum auðvitað ekki sleppt því að lýsa veðrinu, við vorum
heppnar að það rigndi ekkert því göngustígarnir geta orðið
hættulegir á köflum í rigningu en þeir lágu oft utan í snarbrött-
um hlíðum. En það er af veðrinu að segja að það var helst til of
gott, mikill hiti og sól, yfirleitt yfir 30 stiga hiti. Þar sem við
gengum í óbyggðum þá þurftum við að bera vatn fyrir allan
daginn og stundum vorum við stressaðar yfir því hvort vatnið
dygði yfir daginn.
Snilldin við skipulagninguna á ferðinni var að við eyddum nokkr-
um dögum í lokin við Miðjarðarhafið, nutum lífsins í strandbæn-
um Camogli, gengum frá Santa Margherita til Portofino og
sigldum til baka og gengum á milli þorpa í Cinque Terre ásamt
því að njóta strandlífsins í Camogli sem er yndislega notalegur
bær.
Þegar við gengum í Appeníafjöllunum þá var oft eins og við
ættum fjöllin útaf fyrir okkur því á löngum köflum hittum við
stundum ekki hræðu. Uppi á einum fjallstindinum hittum við
franskan göngugarp sem hafði gengið frá Versölum og var á
leiðinni til Rómar. Eftir að hafa engan séð allan daginn taldi
maður sig öruggann við að létta á sér en þá átti auðvitað maður
með hund leið hjá. Það urðu sem betur fer ekki villihundar eða
úlfar á leið okkar en búið var að vara okkur við því og vorum við
búnar flautu til að fæla hunda í burtu. Við mættum nautahjörð í
tvígang og þá var ekkert annað að gera en að krossa fingur og
horfa ekki í augun á nautunum og vona að þau gengu rólega
framhjá sem varð raunin. Smá adrenalín fór um æðar okkar
þarna. Fleiri dýr urðu á leið okkar og umkringdu okkur eins og
býflugur sem eltu okkur langa leið.
Þegar hæsta tindi var náð eða 1.700 metra hæð á Monte
Chiappo þá fylltist maður stolti yfir að hafa unnið mikið afrek.
Það var því dálítið súrt þegar í ljós kom að fjöldi manns var á
toppnum sem hafði komið þarna upp með skíðalyftu.
Ýmislegt var spjallað okkar á milli á leiðinni, gamlar hetjusögur
úr gönguferðum rifjaðar upp, þessi leið var borin saman við
Jakobsveginn ásamt því að pólitíkin var rædd. Við getum upp-
lýst ykkur um það að endurskoðun var ekki eitt að umræðuefn-
unum. Til viðbótar við okkur félagskonur í FLE sem eru Kristrún
Helga Ingólfsdóttir, Anna Þórðardóttir, Sigríður Helga
Sveinsdóttir, Anna Skúladóttir og Margrét Guðjónsdóttir þá var
Kristín Einarsdóttir fyrrverandi alþingismaður með okkur í för
sem tryggði fjölbreytni í umræðuefni þar sem hún gat meðal