Harmonikublaðið - 15.12.2020, Page 12

Einn er sá harmonikuleikari sem undanfarin ár hefur leikið á dansleikjum
á Reykjavíkursvæðinu og víðar. Meðal annars hefiir hann leikið fyrir dansi
í félagsheimilinu Asbyrgi á Laugarbakka á harmonikumótum Dalamanna
og Húnvetninga árum saman. Hann hefiir orð á sér fyrir að eiga auðveldara
en fíestir aðrir að drífa fólk út á dansgólfið. En hann hefiir gert ýmislegt
fleira en að leika á harmoniku. Þetta er Sveinn Sigurjónsson sem blaðið tók
tali á dögunum og forvitnaðist um manninn og lífshlaup hans.
Sigurjón ogAnna frá Sveinsstöðum með soninn ogsysturnar fimm
Dalirnir bjuggu nokkuð vel af
harmonikuleikurum
Hvax og hvenær er Sveinn Sigurjónsson
fæddur?
Ég fæddist á Sveinsstöðum í Klofningshreppi
í Dalasýslu þann 24. desember 1944. Ég er
elstur í systkinahópnum, en fimm systur mínar
eru yngri. Foreldrar mínir eru þau Sigurjón
Sveinsson og Anna Benediktsdóttir, bæði
Dalamenn. A Sveinsstöðum þar sem útsýni er
hvað fegurst yfir Breiðafjörðinn ólst ég upp
við hefðbundin sveitastörf. Skólagangan var
eins og víðar í sveitum á þessum árum. Ég var
í heimavist á Kjarlaksvöllum í Saurbæ, hálfan
mánuð í senn nokkrum sinnum yfir veturinn.
Þar kláraði ég barnapróf.
Var mikið um tónlist á æskuheimilinu?
Til að byrja með var aðeins fótstigið orgel til
á Sveinsstöðum, sem tilheyrði Dagverðarnes-
kirkju, en var geymt á Sveinsstöðum. A þetta
lék móðir mín og þetta glamraði ég á til að
byrja með. Afi minn Sveinn Hallgrímsson og
Salóme amma höfðu keypt upptrekktan
grammifón á sínum tíma. Á hann voru oft
settar plötur til að hlusta á. Það var mikill
tónlistaráhugi á heimilinu, en báðir foreldrar
mínir höfðu áhuga á tónlist. Þau tóku þátt í
söngstarfi í sveitinni, eins og frændfólk mitt
úr föðurættinni á Breiðabólsstað, m.a. Friðjón
og Halldór Þórðarsynir. Þá var áhugafólk um
tónlist í móðurættinni úr Saurbænum. Halldór
hóf snemma að stjórna kórum á Fellsströndinni,
en Sigurður Þórólfsson í Fagradal í Saur-
bænum. Þá má ekki gleyma leikritum sem sett
voru upp í Dölunum.
Hreppstjórinn kveikti áhugann
Lærðir þú á hljóðfæri?
Fyrstu harmonikuna sem kom á heimilið
keyptu foreldrar mínir þegar ég 12 ára gamall.
Það er Weltmeister, 32 bassa kjörgripur, sem
er ennþá í fínu standi, enda gerði Guðni
Guðnason hana upp fyrir mig á sínum tíma.
Systur mínar langaði líka að læra á nikkuna
svo það varð að skiptast á. A Sveinsstöðum
var eitt herbergi uppi, sem hægt var að læsa.
Þar gat maður gleymt sér við æfingar þangað
til einhver barði á hurðina og sagði að ég væri
búinn að vera nógu lengi í herberginu, þá tók
næsti við en systur mínar leika allar á hljóðfæri.
A bænum Hnúki, sem er skammt frá
Sveinsstöðum bjó hreppstjórinn Jóhannes
Sigurðsson. Jóhannes átti hnappaharmoniku,
sem hann notaði á skemmtunum í sveitinni.
Þetta sá ég og varð alveg hugfanginn. Þetta
varð ég að reyna. Því miður lærði ég ekki
nótur, nokkuð sem ég hef alltaf séð eftir.
Lærðir þú að dansa?
Það var ekki mikið um danskennslu í minni
sveit, en með því að fara á böllin sem haldin
voru í samkomuhúsinu á Staðarfelli, sá maður
hvernig átti að bera sig til við dansinn. Ég
sóttist eftir að dansa við liprustu stelpurnar
og smám saman varð maður jafnvel liðtækur.
Hvenær byrjaðir þú að leika fyrir dansi?
Ég keypti mér 120 bassa Royal Standard
harmoniku fyrir fermingarpeningana mína
1958. Hún kostaði fjögur þúsund og tvö
hundruð krónur. Þá varð ekki aftur snúið og
12