Verzlunartíðindi - 01.06.1987, Blaðsíða 7

Guöjón Oddson í ræðustóli í Hveragerði s.l. vor, þegar hann ávarpaði aöalfundarfulltrúa
sem nýkjörinn formaður Kaupmannasamtaka íslands. Vinstra megin á myndinni má sjá þá
Sigurð E. Haraldsson fyrrverandi formann og Kolbein Kristinsson, en til hægri á myndinni
er framkvæmdastjórinn, Magnús E. Finnsson.
ins. Hann var hugsjóna-
maður og lífsspekingur.
Einmitt þetta félag átti
eftir að tengja saman
æskulýðinn í fremur van-
ræktum hverfum, félagslega
séð, þ.e. I suðurhverfum
bæjarins, á Grimsstaða-
holti, Skerjafirði og í Haga-
hverfi sem þá var aö rísa.
Síðar átti það fyrir Guðjóni
Oddssyni að liggja að taka
að sér forystu í þessu fé-
lagi, hann sat í stjórnum og
varð formaður Þróttar um
árabil. Öll störf sem hann
tók að sér rækti hann af
mikilli samviskusemi og
dugnaði. Skilaöi hann fé-
laginu frá sér með sóma og
sann og hafði það tekið
góðum þroska undir hans
stjórn.
Og i framhjáhlaupi verður
að geta þess að á einum af
hinum stórkostlegu dans-
leikjum, sem haldnir voru í
„bragganum" gamla við
Ægissiðu, félagsheimili
Þróttar, kynntist Guðjón
sinum góða lífsförunaut,
Gíslínu Kristjánsdóttur.
Þarna bundust reyndar
margir fleiri ævarandi
tryggðaböndum.
HUGURINN STÓÐ
EKKI TIL
KAUPMENNSKU
— Guðjón, hvenær
kynntist þú verslunarstörf-
um fyrst?
„Það var skömmu eftir að
fjölskyldan flutti af Grims-
staðaholtinu að Laufásvegi
59. Þá fékk ég vinnu við að
sendast i Víði á Fjölnisvegi
2. Þar var Sigurður heitinn
Matthiasson að hefja kaup-
mennsku. Ég held að ég
hafi verið tíu eða ellefu ára
gamall, og hjá honum vann
ég meira og minna til 1956,
þegar ég fór að vinna í
Málaranum.
Sigurður var mikill önd-
vegis maður og var mér
eins og annar faðir. Hann
var gæddur einstaklega
góðu hugarfari í garö ná-
ungans. Ég minnist þess
alltaf þegar ég hjólaði á
sendisveinahjólinu heim til
gamallar og fátækrar skúr-
ingakonu rétt fyrir jól. Hún
kannaðist ekkert við „pönt-
unina“, sem ég færði henni,
en þarna var Sigurður að
senda henni jólaglaðning,
sem áreiðanlega kom i góð-
ar þarfir. Svona var Sigurð-
ur, og hann ætlaðist ekki til
aö' neinn fengi að vita af
þessu, né að nokkurt þakk-
læti kæmi fyrir “.
— Þú hefur strax fundið
þig i verslunarstarfinu?
„Nei, það gerði ég nú
ekki. Ég hafði alltaf mestan
áhuga á að verða smiöur.
Hinsvegar kunni ég ágæt-
lega við mig i Víði og kynnt-
ist mörgu góðu fólki. Meðal
viðskiptavinanna voru þau
Pétur Guðmundsson i Mál-
aranum og þáverandi kona
hans, Halldóra Samúels-
dóttir, en þau þjuggu viö
Sjafnargötuna. Halldóra lét
Sigurð vita að ef mig vant-
aði vinnu, þá mætti ég koma
til hennar. Á þessum árum
var ekki eins mikið framboð
af atvinnu og nú er. Mönn-
um þótti það mikið atriði að
hafa fasta og örugga at-
vinnu. Svona æxlaðist það
til að eftir aö ég lauk við
Gagnfræðaskóla Austur-
þæjar vorið 1956, hóf ég að
starfa við Málarann sem þá
var í Bankastræti, þar sem
nú er tiskuvöruverslunin
Herrahúsið.
Þarna kynntist ég mörgu
góðu fólki, bæði starfsliði
og viðskiptavinum. Meðal
þeirra sem komu að versla
voru helstu listamenn
landsins, þar á meðal
Jóhannes Kjarval. Einu
sinni fékk hann mig og
starfsbróður minn, hann
Sigþór, til að mála fyrir sig
sýningarsalinn í gamla
Listamannaskálanum.
Hann vildi að allir veggir
yrðu skjannahvitir. Það þótti
nokkuð skritið i þann tíð.
Gamli maðurinn undirbjó
allt af kostgæfni og það var
engu likara en að hann
hefði undirbúið allt i hugan-
um löngu áður.
Þarna i Málaranum
kynntist ég því hvernig fyrir-
tæki er rekið af ráðdeild og
sparnaði. Eggert Kristins-
son var framkvæmdastjóri
fyrirtækisins allan þann
tíma sem ég starfaði hjá þvi,
i meira en 20 ár. Eggert er
gullmerkishafi hjá samtök-
unum okkar, hinn mætasti
maður“.
— Þú varst snemma
gerður að verslunarstjóra
Málarans?
„Já, ég man ekki ná-
kvæmlega hvaða ár það
var, en þetta gerðist þegar
Helgi Guðbrandsson hætti
hjá okkur og fór til starfa hjá
Verslunarmannafélagi
Reykjavíkur. Þetta var mikið
starf, ekki sist eftir að flutt
var á Grenásveginn úr mið-
borginni. Verslunin okkar
þar þótti bera nokkuð af um
vöruval og þjónustu og var
mjög vinsæl held ég megi
fullyrða".
ENGINN ER
ÓMISSANDI
— Blundaði það i þér á
þessum tima að ráðast i
eigin rekstur?
framhald á bls.26
VERSLUNARTIÐINDI
7