Verzlunartíðindi - 01.06.1987, Blaðsíða 15

Snemma á fætur, hann er
matvörukaupmaður meö
meiru!
Þaö koma bilar meö vör-
ur, sem þarf aö taka á móti.
Lyfta stafla, trilla og telja.
Það þarf aö rifa upp kassa,
aðgæta magn, reikna út
verö, setja í hillur, - enda-
laust.
Hann gerir þetta allt meö
gleði, Hann þénar þar aö
auki nokkrar krónur, þetta
er hans atvinna.
Fðlk kemur og fer, spyr um
allt mögulegt.
Sá kaupmaöur sem var
næstur honum og veitti
samkeppni, hann gafst upp
af þeirri einföldu ástæöu aö
hann var svo ungur aö hann
skildi ekki allt „stritiö", -
eða var það vegna þess að
markaðurinn var ekki nógu
stór? Kannski.
Það var lika erfitt hjá föö-
ur hans og afa. Fólk borgaði
ekki alltaf reikningana sina.
Dagurinn liöur, siminn
hringir, rödd í simanum
segir: Mér er svo illt i bak-
inu, heyröu kaupmaöur get-
ur þú ekki séö um aö fylla út
fyrir mig getraunaseðilinn?
Þaö er hringt frá elliheimil-
inu, þeir vilja fá vörur send-
ar heim. Settu mjólkina í
kæliskápinn kaupmaöur,
brauðið i hilluna þarna
frammi og komdu með
áleggið hingaö.
Pappírar - bókhald, ann-
rikiö er svo mikið aö hann
skrifar minnisatriöi meö
tússpenna i beran lófa
vinstri handar. Bensín,
mjólkursnúningar, oft til
viðskiptavina sem búa
afsíðis. Ef þú ekki færir
okkur vörunar heim, þá get-
um viö svo sem keypt þær
annars staöar.
Er nokkuð til sem heitir
viöskiptaþvingun?
Hann sest á kassa og fær
sér einn reyk. Ef hann neit-
aöi heimsendingum, - hvað
þá?
HANN er líka kvalinn af
vitneskjunni um þjóðfélags-
lega ábyrgð sína.
HANN er sko látinn vita
um skyldur sinar viö kúnn-
ana, hann má vera snún-
ingastrákur, sækja tómu
flöskurnar, sortéra og raöa,
senda, keyra, losa. Já, já,
kassadaman í búöinni hefur
sinn afmarkaða vinnutima,
ekki hann.
HANN freistast til aö setj-
ast bak viö kassann og
hvila sig ögn en þá kemur
einhver sem lætur hann sko
vita þaö aö álagningin hjá
honum hafi hækkaö ótæpi-
lega siðan hann varö einn í
hverfinu.
Nei, nei, svarar hann,
þvert á móti. Honum sárnar
að honum sé ætlaö slíkt. En
þaö er enginn timi til aö
rökræöa þetta eða hreinsa
sig af þessum áburöi þvi nú
er skyndilega ös viö kass-
ann. Á hann aö taka
greiðslu fyrir plastpokana?
Eöa hvaö? Nei, það er
auglýsing á þeim, aö visu
ekki hans eigin, en þó. Kún-
ninn tekur marga poka og
hann hlær ekki á meðan.
Plastpokar eru timans
lausn á svo mörgu.
Upp meö húmorinn þú
þarna, geturöu ekki séö um
að getraunaröðin sé rétt?
Hvernig er með þetta lottó?
Fólkiö er að veröa ruglað,
maöur sem ég þekki af af-
spurn vann nýlega 3 millj-
ónir.
Tómar flöskur hrúgast á
borðið. Geturöu útvegaö
blómavasa? Þaö eru engin
takmörk fyrir þvi um hvaö er
spurt. Einn pælir i smá-
auglýsingunum, þarna er
pakkinn frá apótekinu. Hér
er dama aö skoöa varning í
læsta skápnum, sem nú er
opinn á meðan. Þori ekki aö
víkja frá skápnum, hann á jú
aö vera læstur, nema verið
sé að afgreiða úr honum, en
aðrir biöa. Svo koma nýir
bilar meö meira af vörum,
meiri mjólk og fersk brauð,
svo er kominn sölumaður
sem kynnir sig sem um-
boðsmann. Kaupmaöurinn
hefur ekki tíma til aö sinna
honum.
Hvaö? Hefurðu ekki tima
til aö græöa peninga á góöri
vöru?
Svona heldur þetta áfram.
Kaupmaöurinn gleypir mat-
arbitann sinn, standandi
upp á endann.
Og loksins er hurðinni
lokaö og lykli snúiö. Loksins
friður og ró, verðmerkingar,
áfylling, taka til, útreikning-
ar, skýrslur. Burt meö veiöi-
græjurnar, - inn meö jóla-
vöruna. Hann klifrar upp í
tröppur og hengir upp
grenigreinar, það eru jú aö
koma jól. Svo þarf aö koma
skipulagi á pappirana á
kontórnum, virðisauka-
skattur, hagtölur, nótur og
pöntunarseðlar, afpantanir,
reikningsfærsla, ölsala og
auglýsingar.
Heim er haldiö og áfram
heldur dagsrevian. Þá er
það bókhaldið, færa inn
sölu dagsins, og þá hringir
síminn. Geturðu opnaö
bensindælurnar, viö erum
bensínlaus! Vertu nú svo
vænn aö hjálpa okkur.
Síöan aftur í bókhaldið.
Hann drúpir höföi, þaö er
liðið á kvöldið. Hann fær sér
göngutúr aftur i þúðina,
bætir nokkru af jólavörum í
hillurnar, og svo heim aftur.
Sogar í sig súrefni og frískt
loft á leiðinni, kallar þetta
heilsubótargöngu, og beyg-
ir sig aftur yfir reikningshald
og verölista.
Klukkan er orðin hálftvö
þegar hann skríöur upp i.
Hann getur hvílst til klukkan
6,15 í fyrramálið.
Á morgun hætti ég i
bransanum og byrja nýtt líf
meö föstum vinnutima og
umsömdu sumarfríi, eftir-
launum og fullborgaðri yfir-
vinnu. En sá munur!
En, en ...
Svona hefur hann hugsað
i mörg ár, en ekkert skeöur.
— í þýðingu Hreins Sumarliðasonar
VERSLUNARTIÐINDI
15