Verzlunartíðindi - 01.06.1987, Blaðsíða 26

Guðjón - framhald
Bjarni -framhald
okkur er opiö í 90 klukku-
tíma á viku og þá náttúrlega
unnið á vöktum“.
Blómakaupmenn eru orð-
in eina stéttin innan Kaup-
mannasamtakanna, sem
þarf að hlíta opinberri forsjá
í starfsemi sinni. Innflutn-
ingur er nefnilega háður
leyfum. Við spurðum Bjarna
Finnsson um viðhorf hans
til þessa fyrirkomulags,
sem nú er almennt talið
löngu úrelt.
Bjarni sagðist ekki draga
neina dul á óánægju sína
með þetta fyrirkomulag.
Það yrðu óhjákvæmilega
árekstrar á milli innflytjenda
og framleiðenda hér innan-
lands, mat manna á þörfinni
fyrir innflutta vöru væri mjög
mismunandi, en hinn al-
menni neytandi væri þá ekki
spurður hvers hann óskaði.
Það er svo sérstakrar inn-
flutningsnefndar að ákveða
hvað leyft verður að flytja
inn, og hvað mikið. Okkur
hefur fundist að nefndin sé
nokkuð treg til að fara eftir
þeim lögum sem um þetta
gilda. Sérstaklega kemur
þetta niður á innflutningi
afskorinna blóma, en
hinsvegar ekki pottaplönt-
unum“.
Við spurðum Bjarna hvort
Félag blómaverslana ynni
ekki að þvi að þessi inn-
flutningur, eins og allur ann-
ar, yrði gefinn frjáls.
„Það gerum við að sjálf-
sögðu, innflutningurinn á að
vera frjáls i þessu sem
öðru. íslenska framleiðslan
er svo góð að þaö dytti víst
engum i hug að flytja inn
blóm á sama tíma og hún er
í gangi. Raunar tel ég að
innlendir framleiðendur geti
haft gagn af innflutningnum.
Þróunin á grænmetismark-
aðnum rennir stoðum undir
þetta. Þar er leyft að flytja
inn að vild á þeim tímum,
sem innlent grænmeti er
ekki á boðstólum. Þetta
hefur án efa orðið til þess
að auka grænmetisneysl-
una og verður innlendu
framleiðendunum til góðs.
Þessari grein verslunar á
ekki að stýra á þennan hátt,
-þess þarf einfaldlega ekki,
markaðurinn mun gera það
lang best, það á eftir að
sanna sig“, sagði Bjarni
Finnsson að lokum.
„Ég get nú ekki annað en
viðurkennt það. Mér sýndist
að kynslóðaskipti væru
framundan í fyrirtækinu. Ég
hafði áður sýnt á mér farar-
snið, en þá voru mér gefin
hlutabréf i fyrirtækinu. Það
var svo ekki fyrr en i mars
1977, að ég opnaði Litinn í
Síðumúla og fór að versla
upp á eigin spýtur, — stað-
urinn þótti mörgum illa val-
inn, ekkert nema dagblöð
og prentsmiðjur allt i kring.
Það hefur þó ræst úr þessu,
og raunar var ég aldrei
hræddur um að þetta mundi
ekki ganga. Núna eru fjórar
verslanir með málningár-
vöur þarna í hverfinu í
hörkusamkeppni, en dag-
blöðunum hefurfækkað".
— Voru það ekki mikil
viðbrigði að fara að vinna
sjálfstætt?
„Furðu litil reyndar. Starf-
ið var mjög svipað og það
hafði verið hjá Málaranum.
Liturinn er einkafyrirtæki,
og fjölskyldan öll hefur lagt
hart að sér við að byggja
það upp. Ég er heppinn með
það að konan mín og börnin
hafa getað hjálpað. Þeirra
framlag hefur verið mjög
verulegt. Hjá okkur starfa
núna tiu manns. Erillinn er
mestur á sumrin þannig að
við tökum okkur frekar fri að
vetrarlagi. Ég hef aldrei talið
mig ómissandi i neinu, og
þegar ég kem úr fríum, sé
ég að allt hefur gengið eins
og fyrr, enda erum við með
mikið ágætisfólk i vinnu“.
VERSLUNINA
VERÐUR AÐ
VIÐURKENNA SEM
EINN HÖFUÐ-
ATVINNUVEGANNA
— Kaupmannasamtök,
— er þeirra alltaf þörf?
„Á því er ekki nokkur vafi,
þau eiga fullan rétt á sér og
að þeim þarf stöðugt að
hlúa. Því miður eru þeir allt
of margir sem sinna sam-
tökunum litið eða ekki. Ég
er þeirrar skoðunar að við
værum búnir að koma
mörgu i gegn af okkar
baráttumálum, ef kaup-
menn stæðu betur saman.
Það gengur til dæmis ekki
að hluti kaupmanna í land-
inu standi utan samtakanna
og láti aðra sjá um að berj-
ast fyrir hagsmunamálum
sínum, eins og lengi hefur
verið“.
— Hvað er efst á baugi
hjá ykkur í stjórninni um
þessar mundir?
„Það eru mörg mál, sem
við þurfum að glima við.
Vandamálin koma og fara.
En meðal stórra mála má
nefna tollamálin, við erum
að vona að núna siðar i
þessum mánuði verði gerð
veruleg breyting til bóta á
tollalögunum.
Opnunartimamálin eru
sífellt á borðinu hjá okkur.
Ég er hræddur um að opn-
unartiminn verði gefinn
frjáls. Það verður ekki til
bóta fyrir verslunina, — og
innkoman verður ekki meiri,
en menn verða bundnir á
klafa i búðum sínum og fá
minni tima til að hvilast og
endurnærast. Ég spái því að
þetta frjálsræði muni verða
mönnum þungt í skauti þeg-
ar frá liður og að þeir gefist
fljótlega upp á óhóflegum
opnunartíma.
Núna er að ganga yfir
bylgja frjálsræðis í þjóðfé-
laginu og það er af hinu
góða. Það hefur ekki sist
áhrif i versluninni. Við get-
um til dæmis alveg gert ráð
fyrir því að í framtiðinni verði
matvöruverslunum heimilað
að selja áfenga drykki. Það
þótti mikil dirfska á sinum
tima að fara fram á að mjólk
yröi seld í matvörubúðum,
— i dag mundi enginn óska
eftir að fá aftur mjólkurbúð-
ir.
Annars verður eitt af höf-
uðverkefnum okkar að fá
viðurkenningu á verslunar-
greininni sem einum af höf-
uðatvinnuvegunum í land-
inu, sem hún að sjálfsögöu
er. Versluninni hefur á und-
anförnum árum verið iþyngt
á marga vegu, til dæmis
með hærri launaskatti en
aðrar greinar þurfa að inna
af hendi og með sérsköttun
á verslunar og skrifstofu-
húsnæði. Á margan annan
hátt hefur versluninni sem
atvinnuvegi verið gert
ótrúlega erfitt fyrir, t.d. með
óhóflegum innflutningstoll-
um, sem verða aftur til þess
að verslunin flyst að hluta
út úr landinu“.
— Nú eru miklar svipting-
ar í uppbyggingu smásölu-
verslunar i landinu. Hvaða
augum líturðu þau mál?
„Það er rétt, það á sér
stað mikil breyting, sérstak-
lega hérna á höfuðborgar-
svæðinu. Einingarnar eru
yfirleitt að stækka og verða
þá jafnframt ópersónulegri.
Við kaupmenn þurfum að
fylgjast náið með þróuninni
og gera viðeigandi ráðstaf-
anir á hverjum tíma til að
vera með i aukinni sam-
keppni“.
— Munu stórmarkaðs-
verslanirnar ganga i Kaup-
mannasamtökin?
„Persónulega er ég því
alveg samþykkur að kaup-
menn þeirra gerist félagar í
samtökunum. Samtökin eru
hinn rétti vettvangur fyrir
slika kaupmenn til að berj-
ast fyrir hagsmunamálum
sinum. Innan samtakanna
eiga allir kaupmenn sam-
leið. Til að breyting verði á i
þessum efnum þarf laga-
breytingar. Ég vona að
kaupmenn muni sýna skiln-
ing á nauðsyn þess að allir
kaupmenn sameinist i ein-
um samtökum“.
— Að lokum Guðjón?
„Ég vil þá helst þakka
þeim ágætu mönnum, sem
ég hef starfað með innan
Kaupmannasamtakanna
undanfarin ár. Fyrirrennarar
mínir, sem ég hef starfað
náið með, Gunnar Snorra-
son og Sigurður E. Haralds-
son, hafa báðir lagt sig alla
fram um að styrkja samtök-
in og þarmeð smásöluversl-
unina í landinu. Þessir
menn og reyndar fleiri, hafa
fórnað ómældum tíma og
unnið gott starf fyrir stéttina
i heild. Ég vona bara að fé-
lagarnir kunni að meta
þessa miklu fórnfýsi. Sjálfur
mun ég reyna að feta i fót-
spor þessara ágætu
manna. Framundan er mikið
starf og vonandi ber okkur
gæfa til að leysa sem flesta
hnúta og halda áfram upp-
byggingu sterkra samtaka
kaupmanna".
26
VERSLUNARTIÐINDI