Blysið : skólablað Gagnfræðaskóla Austurbæjar - 01.12.1959, Page 7

- 7 -
S K Á L D I Ð
TYÆR bifreiðar óku eftir götunni með
ofsahraða, og önnur flautaði svo hátt, að
hún yfirgnæfði vólarhljóð þeirra beggja.
Síðan stönsuðu þær. Þetta var þá lög-
reglan að elta ökvifant, og hafði hún
stoppað þifreið a götunni, sér til aðstoð-
ar.
Ég stoppaði og leit á númer lögbrjóts-
ins. "1436," sagði ég hálfhátt.
"Varð hér slys?" er spurt rétt fyrir
aftan mig. "Nei, " svara ég, og sný mér
við og lít þá mann nokkurn, þrekinn
meðalmann að vexti, klæddan gallabuxum,
jakka og stígvélum með skítuga derhúfu
á höfðinu. "Hann ók víst of hratt, "bætti
ég við. "Ég hélt, að það hefði kviknað
einhvers staðar í, " sagði maðurinn.
Síðan gengum við af stað upp Hverfis-
götuna. "Ert þú að koma úr vinnunni, "
spurði ég í grandaleysi. "Nei, en ég
er samt að vinna þarft verk, " segir
hann. "Hvert ert þú að fara? " spurði
ég aftur eftir dálitla þögn.
"Ég ætla á Hreyfilsstöðina hérna uppfrá
og fá mér eina flösku og blýant og svo
ætla ég að yrkja í nótt, en ég hef enga
peninga. En ég er með nýja sokka
hérna, sem ég ætla að leggja í "pant"
þangað til á morgun".
Svo þetta var þá skáld, sem ég stóð
andspænis.
NÚ vorum við komnir á stöðina og
skáldið bað mig að bíða á meðan hann
talaði við einhvern, sem hann þekkti.
Ég beið í nokkurn tíma og svo kom
skáldið. Hann hafði ekki fengið neitt,
þeir tóku ekki nýja sokka í "pant" á
Hreyfli. Blýant hafði hann engan fengið
heldur.
"Ef þú gengur með mér spottakorn,
þá skal ég gefa þér blýant, " segi ég.
Síðan gengum við af stað og tölum
um hitt og þetta, en þó mest um skáld-
skap og skáldið orti hverja vísuna af
annarri og sagði mér gamlar frægðar-
sögur af sjálfu sér.
Eftir dálitla stund vorum við komnir
heim, og ég hljóp inn eftir blýantinum,
kom að vörmu spori aftur og tók síðan
við hans innilegu þökkum.
Svo sá ég hann hverfa út í myrkrið,
hugleiðandi kvæði næturinnar.
Borgþór V. S. Kjærnested.
Kennarinn : Er hún Þóra með leyfi ?
Bjarni : Nei, hún er með Jóni.
Skarphéðinn: Táknar þetta málverk
sólarlag eða sólarupp-
komu ?
Jónína: Sólarlag, því ég veit að ég hefði
aldrei farið svo snemma á fætur
til að mála sólaruppkomu.