Heimili og skóli - 01.04.1953, Side 11

HEIMILI OG SKÓLI
31
til skreytingar, og hið eina, sem taka
þarf tillit til, þegar þær eru búnar til,
er, að þær séu nógu einfaldar. Sem
dæmi um slíkar myndir má nefna:
fljúgandi máf, fiðrildi, hlaupandi hest,
blóm o. s. frv.
Sá ágæti siður að nota hlóm til
skreytingar í skólastofum, ryður sér til
rúms hér. Ef einhverjum dytti slíkt
í hug heima, þá er hér ágæt hugmynd
um fallega og sérkennilega glugga-
skreytingu. Flatir fjörusteinar, eða
sérkennilegar smáhellur eru límdar
saman á röndunum með sementi og
umgjörð blómsturpottsins þannig
fengin. Botninn getur verið járn-
plata, eða hvað sem vera skal, en
hann verður að vera vatnsþéttur. í
þennan pott er svo plantað litlum
kaktusum eða öðrum smávöxnum
jurtum. í miðjum pottinum er kom-
ið fyrir litlu húsi. Það er hægt að
búa til úr pappa, trékubbum, eld-
spýtustokkum eða leir. Fínum sandi,
helzt ljósleitum, er stráð í kringum
húsið og á stígana milli blómanna.
Þarna er komið lítið skrauthýsi með
aldingarði, gangstígum og steyptri
girðingu utan um. Stærðin verður að
fara eftir stærð gluggakistunnar.
Börnin munu með ánægju gæta
þessa litla skrúðgarðs, og um leið og
hann gefur skólastofunni nýtt líf,
nýjan blæ, er hann ágætis kennslu-
tæki í grasafræði.
Kennarasamkomur.
Józkur skólafélagi og starfsbróðir
sagði mér frá eftirfarandi: ,,Ég er
kennari við lítinn sveitaskóla á N-Jót-
landi. Við kennararnir á þessum slóð-
um höfum tekið upp þann sið að
hittast öðru hvoru. Þessar samkomur
eru ætlaðar til fróðleiks og skemmt-
unar. Við syngjum og spilum og ger-
um ýmislegt okkur til gamans, og
síðast en ekki sízt ræðum við sameig-
inlegt áhugamál okkar allra: skólann.
Við komum saman á heimilum hvers
annars til skiptis og til þess, að þetta
verði ekki óhóflega kostnaðarsamt,
tökum við kökur með okkur að heim-
an, en sá, sem er gestgjafi í það og það
skiptið, veitir kaffið. Að sjálfsögðu
tökum við konurnar okkar með okk-
ur. Þarna eru því oft samankomin
30—40 manns. Ég held upp á þessar
samkomur og vildi ógjarnan vera án
þeirra."
Skrift ok skriftarkennsla.
Ég hef áhuga fyrir slíku og rakst
nýlega á sérstæða kennsluaðferð með
forskrift.
Venjulega er forskriftin annað
hvort prentuð í sérstakar bækur eða
gefin af kennaranum. Hér var hún á
lausum seðlum. Þeir voru úr stinnum
pappír (karton) og ein lína skrifuð
á hvern seðil. Seðillinn var álíka lang-
ur og stílabókarsíða er breið og ca.
5 cm breiður. Seðlunum fylgdi sér-
stök askja til að geyma þá í og voru
4 slíkir í henni. Kostir slíkrar aðferð-
ar eru m. a. þessir: Þetta er ódýrara
en venjulegar forskriftarbækur, þar
sem hægt er að nota seðlana árum
saman og láta börnin skrifa í venju-
leg stílahefti. Fjölbreytnin er einnig
mikil og ekki þarf annað en láta þau
börn fá nýjan seðil, sem fljótari eru
en hin að skrifa það, sem sett var
fyrir. Aðalkosturinn er þó sá, að barn-
ið getur fært seðilinn niður eftir síð-