Heimili og skóli - 01.04.1953, Page 19

HEIMILI OG SKÓLI
39
ur við handverk sitt, er að vísu fjarska
viðkunnanleg. En slíkar vinnustofur
þekkjast bara ekki í dag, nema hjá
mjög frumstæðum þjóðum. Kannske
hún sé bara notuð til að sýna, hvemig
þetta hafi verið í gamla daga.
Þarna eru líka umferðamyndir, er
sýna, hvernig umferðin hafi verið. Og
þarna eru myndir frá framandi þjóð-
um, gamlar, úreltar myndir, er sýna
hvernig þetta fólk hafi einu sinni
verið klætt.
Já, myndirnar eru gamlar eins og
skólinn. í þá tíð var allt svo frum-
stætt. Og þegar ég sé þetta mynda-
safn og ber það saman við það, sem
við eigum bezt völ á, þá hlýt ég að
finna, að myndasafn gamla skólans
míns er bæði fátækt og fábrotið.
Mikið hefur breytzt í skólanum
mínum. Allir gömlu kennararnir
mínir eru horfnir og nýir komnir í
staðinn. Múrarnir standa enn þá og
margar kennslustofurnar eru hinar
sömu og áður, en þó er margt breytt.
Ég kom hingað eins og sonur þessa
húss, en þó finn ég það, að ég er hér
gestur. Skólastjórann og skólaumsjón-
armanninn, sem eru einu mennirnir
sem ég hef heilsað, hef ég aldrei séð
áður. Þetta er skólinn minn, og þó er
það ekki hann. Hér þekki ég engan.
Ekki fyrr en ég kom inn í safnið.
Þar eru þeir allir. Allir þessir gömlu
kunningjar. Þarna hafa þeir fengið
nýjan samastað, og marga nýja félaga.
En fyrir þeim hef ég engan áhuga.
Þarna situr hann gamli starrinn á
prikinu sínu. Og þarna er litli, elsku-
legi hérinn, og þorskurinn í kassan-
um sínum með máluðum bylgjum.
Og þarna er froskurinn á öllum stig-
um síns skamma lífs. Og refurinn. Ég
tek hann fram á borðið og klappa
honum vingjarnlega. Það er sama vin-
gjarnlega tillitið frá starandi gler-
augunum hans. Mér hlýnar um
hjartarætumar.
En hvað þeir hafa haldið sér vel
allir þessir gömlu vinir mínir. Þegar
ég geng frá skólanum, gleðst ég yfir
öllum þeim framförum, sem þama
hafa átt sér stað, yfir nýtízku fyrir-
komulagi og hinu lýðræðislega kenn-
araborði. En það var einnig gott að
finna sitt hvað af því gamla aftur.
Við verðum víst dálítið íhaldssöm
með aldrinum og viljum ógjarnan
fleygja því, sem okkur þykir vænt um.
Þess vegna þótti mér svo vænt um að
hitta refinn aftur.
En myndirnar? — Nei — maður get-
ur líka stundum verið of íhaldssamur.
(Hjemmet og skolen).
Lauslega þýtt. H. J. M.
Hann vann veðmálið.
Kennarinn: „Hvar er Pétur. Hann hefur
ekki mætt í tvo daga?“
Lalli: „Hann fótbrotnaði. Við veðjuðum
um það, hvor okkar gæti teygt sig lengra
út um gluggann, og hann Vann.“
Ekki hundrað i hœttunni.
Móðirin: „Þú mátt ekki þurrka eplið
með vasaklútnum þínum.“
Jonni: „Það gerir ekkert til mamma, hann
er orðinn óhreinn hvort sem er.“
Það var þó fjarstœða.
Kennarinn: „Segðu mér nú Óskar, hvað
er ljósið?“
Óskar: „Ljósið er eitthvað, sem hægt er
að sjá.“
Kennarinn: „Hugsaðu þig nú um áður en þú
svarar, drengur. Þú getur nú t. d. séð mig
Þú ætlar bó ekki að halda því fram, að ésr
sé ljós?"