Heimili og skóli - 01.04.1953, Síða 15

HEIMILI OG SKÓLI
35
brosti dálítið að þessari uppgötvun. —
En þessi úlpa kostaði líkleg:i mörg
hundruð krónur.
Hann hélt áfram. Það var bezt að
labba heim. — Hann gekk löturhægt.
Það lá ekkert á. Það var ekkert gaman
að vera heima, þegar mamma var úti
að vinna, og svo var líklega kalt. Hann
rnátti að. vísu kveikja á rafmagnsofn-
inum. — En það var samt ekkert gam-
an að vera einn heima. Hann vildi
láta mömmu hlusta, þegar hann las.
Hann vildi láta mömmu líta á skrift-
ina, þegar hann var að skrifa, og
mamma þurfti alltaf að fylgjast með,
þegar hann var að reikna. Nei, það
var ekkert hægt að gera fyrr en
mamma kom heim. — Þeir Baldur og
Dóri, félagarnir, sem hann var vanur
að vera með, voru ekki við látnir í
dag. Baldur fór í afmælisveizlu, en
Dóri var lasinn.
Jæja, það var víst ekki annað að
gera en að fara heim. Hann átti
heima utarlega á Eyrinni. Þau höfðu
þar litla íbúð í kjallara. Eitt herbergi
og eldhús. Það var nóg handa heim.
Hann var nú bráðum kominn. Þarna
var húsið. Hann nam staðar við dyrn-
ar og tók í hurðarhandfangið, en hurð-
in var auðvitað læst. Mamma gat ekki
verið komin heim svo snemma.
Hann þreifaði í vasa sínum eftir
Iyklinum, en fann hann ekki. Hvað
var nú þetta? Hafði hann týnt lyklin-
um? En allt í einu mundi hann eftir
því, að hann hafði gleymt honum á
eldhúsbekknum, þegar hann fór í
skólann eftir hádegið. Mikill dæma-
laus klaufi gat hann verið. Hvað átti
hann nú að gera?
Hann sneri við og gekk aftur inn í
bæinn. Hann ætlaði að labba inn á
Kaupvangstorg og vita, hvað kirkju-
klukkan vteri. Hann hafði ckki annað
að gera. Það var betra en að bíða
hérna. Hann gat þó gengð sér til hita.
Það var farið að dimma, búið að
kveikja á götuljósunum, og búðar-
gluggarnir voru nú allir uppljómaðir.
Þarna voru þá epli í glugganum í
Esju. Það hefði verið gott að fá sér
eitt. Hann var orðinn svo svangur.
En hann átti enga aura. Mamma hlaut
nú annars að koma bráðum, og þá
fengi hann eitthvað að borða.
Hann gekk upp hjá Ráðhústorgi.
Þar nam hann staðar og litaðist um.
Hvar voru allir strákarnir í kvöld?
Líklega úti á Polli eða langt úti á
Eyri. Þar var víst skautasvell.
Þarna kom vingjarnlegur lögreglu-
þjónn. Gunnar gekk í veg fyrir hann.
„Heyrðu, geturðu sagt mér, hvað
klukkan er?“
Lögregluþjónnmn, sem var risi að
vexti, nam staðar og leit niður á þenn-
an litla stubb. Hann leit á klukkuna
sína og mælti:
„Hana vantar 10 mínútur í 5.“ En
svo bætti hann við: „F.rtu að koma
fyrst núna úr skólanum, karlinn?"
„Nei, ég er búinn að fara heim, en
mamma er ekki heima.“
„Jæja, karlinn, en mamma þín hlýt-
ur að vera komin heim nú,“ hélt hann
áfram.
>,Nei, mamma vinnur úti.“
„Hvenær kemur hún heim?“
„Klukkan 6.“
„Hvað ætlarðu að gera þangað til?“
„Ég veit það ekki. Jú, ég ætla að
bíða.“
„Er þér ekki kalt?“