Heimili og skóli - 01.04.1953, Side 18

38
HEIMILI OG SKÓLI
Ef ég hefði verið spurður að því við
eitthvert annað tækifæri, hvort ég
myndi eftir þeim öllum, félögum mín-
um, eða hvar þeir hefðu setið í stof-
unni, þá hefði mér orðið stirt um
svar. En nú mundi ég þetta allt. Ég
sé þá alla fyrir mér. Hérna við hlið
mína situr Harry. Þarna hinum meg-
in Ib, Árni, Ottó og Röj. Og nú heyri
ég í þeim öllum. Svo eru það Tot, Isse,
Noppe, Brage, Jonte og Gasso. Þarna
eru þeir allir.
En hvað er orðið af þeim öllum?
Hve mikið af öllu því, sem í þá var
troðið hér í þessari skólastofu, hefur
orðið þeim til gleði.
Margt af því fór víst fyrir ofan garð
og neðan. Margir, margir tímar fóru
til þess,sem heimavinna,að teikna upp
úr bókunum myndir, sem ekki voru
allar mikil listaverk. Þungt hugsandi
api í frumskógatré og annað því líkt.
Hvað áttum við nú að gera með þetta?
Þegar ég sit nú hér og hugsa um
þetta allt, þá finn ég, að það eru ekki
kennararnir, sem mest heimtuðu af
okkur, sem kenndu okkur mest. Nei,
það voru hinir, sem mest gáfu okkur.
Það voru þeir, sem voru beztir.
Ég minnist allra gömlu kennaranna
minna með gleði, og flestra með þakk-
læti. Nú, þegar allt er svo langt að
baki, sé ég bezt, að það, sem ungum
mönnum er dýrmætast, er ekki fyrst
og fremst þekkingin, sem kennarinn
miðlar, lieldur persónuleiki hans og
mannleg samúð. Það er þetta, sem
gerir hinn unga og frjóa hug mót-
tækilegan fyrir lærdóm og þekkingu.
Þeir kennarar, sem stóðu hjarta okkar
næst kenndu okkur mest. Leiðsögn
þeirra og fræðsla hafði úrslitaáhrif
fyrir stefnu okkar síðar á ævinni.
En hvað það var þó gott, að kenn-
araborðið var komið niður á jörðina!
Ég sé margt nýtt þarna í gamla skól-
anum mínum. Þar hefur mörgu verið
breytt. Hér er komið nýtízku bað,
skólaeldhús og tannlækningastofa.
Eðlisfræðistofan svarar til þess, er ég
hafði hugsað mér vísindalega tilrauna-
stofu. Og mynda- og líkanasafn teikni-
stofunnar hefur nú verið gert að
ánægjulegri vinnustofu, þar sem allir
gömlu tréklossarnir, keilurnar og ann-
að slíkt er horfið, en í stað þeirra eru
nú þarna litauðugar myndir, er bera
vott um mikið ímyndunarafl, svo og
skemmtilegar barnateikningar.
í smábarnabekkjunum sé ég marga
skemmitlega hluti. Á stóru veggtöfl-
unni standa ennþá nokkrar falleg-
ar teikningar, sem notaðar eru við
smábarnakennslu. Nú get ég betur
skilið hana litlu frænku mína, sem
var farin að ganga í skóla, og grét af
þeirri ósanngirni fullorðna fólksins
að vilja ekki lofa henni að fara í skól-
ann einnig á sunnudögum. í mínu
ungdæmi grétum við á hinum virku
dögum. Þá var þess krafist af litlu
barni, sem þráði leik og gleði, að það
væri alvarlega hugsandi einstaklingur,
sem tæki á sig skyldur lífsins möglun-
arlaust.
En þrátt fyrir allt þetta nýja, er
ekki laust við, að það hafi ill áhrif
að sjá myndirnar í stofunni. Margar
af þeim eru hinar sömu, sem héngu
þar, þegar ég var þar. Gat það verið,
að þessar myndir væru enn notaðar
við kennslu?
Myndin af skósmiðnum, sem vinn-