Heimili og skóli - 01.04.1962, Side 22

50
HEIMILI OG SKÓLI
fékk hana þegar. Ég hafði einnig litið
á þetta sem ánægjulega tilviljun.
Ég hafði kviðið fyrir fyrstu jólun-
um án mannsins míns, en að minsta
kosti þrenn hjón, sem ég þekkti mjög
lítið, buðu mér að vera hjá sér um
hátíðamar.
Nágrannar mínir fylgdust stöðugt
með mér og voru alltaf viðbúnir að
rétta mér hjálparhönd, og aðstoðar-
ritstjórinn við blaðið, sem hafði eytt
miklum tíma í að setja mig inn í starf
mitt, meira að segja lagt fram talsvert
erfiði til að hressa upp á stafsetningar-
kunnáttu mína, einnig hann var ekk-
ert nema hjálpsemi og greiðvikni.
Hvarvetna hafði ég hitt fyrir vingjarn-
legt, hjálpsamt og skilningsríkt fólk.
Og nú voru tvær ókunnugar mann-
eskjur staddar inni í lítilli kirkju í
Lundúnum til að fá þar að vita,
hvemig guð svarar bænum okkar.
Hann lætur ekki kraftaverk gerast, er
í einni svipan þurrkar út sorg og von-
leysi. Svarið er að finna í mörgum og
oft smáum atvikum — vinum, sem
standa við hlið okkar, þegar við eigum
sem bágast. Bænheyrslan felst í brosi,
léttum hlátri sem getur látið’ okkur
gleyma, að minnsta kosti um stundar-
sakir, sorg okkar og trega. Bænheyrsl-
an felst ekki sízt í því, að kærleiksrík-
ir vinir okkar og góðvild þeirra
varpa birtu á hina dimmu daga. Svona
hjálpar guð okkur til að komast yfir
mestu erfiðleikana og safna kröftum
til að lifa á ný.
H. J. M. þýddi.
í frímínútum. — Ljósm. P. Gunnarsson.