Heimili og skóli - 01.08.1968, Blaðsíða 9

Aö minnsta kosti um langt árabil. Þess
vegna segi ég við alla foreldra: Byrjið
snemma að taka börnin meS ykkur í kirkju.
GeriS kirkjusókn aS lífsvenju hjá börnun-
um. Þannig má fara aS því aS ala sér upp
góSa söfnuði.
Þegar foreldrar gera þaS aS venju að
talka börn sín með sér í kirkju, venjast þau
á að skoða sig sem hluta af söfnuðinum.
Þau hafa öðlazt safnaðrvitund, og' þá kem-
ur það af sjálfu sér, að þau halda áfram að
sækja kirkju, þótt þau séu fermd, þótt ein-
hver úrtök muni þá fara að eiga sér stað,
vegna breyttra áhugamála. En það er ein-
mitt á þessu aldursskeiði, sem þau þurfa
helzt andlegrar og siðferÖilegrar vegsögu.
Þau eru þá oft ráðvillt og allskonar storm-
ar geysa í sál þeirra. Það er einmitt á þess-
um hættulega tíma sem til verður afbrota-
æska. Foreldrarnir hafa misst allan mynd-
ugleika yfir bömunum og skilja ekki börn
sín, og börnin skilja ekki foreldrana. Þeim
þykir þau vera þröngsýn og afturhaldssöm.
Allt stafar þetta af mistökum í uppeldinu.
Svo hverfa þessir unglingar úr skólunum,
sem voru þeim lengi athvarf og björguðu
mörgum tómstundum þeirra, og nú eiga
þau nálega hvergi höfði sínu að halla.
Þetta djúp á milli kynslóðanna er
kannski eitthvert erfiðasta viðfangsefni
samtíðarinnar.
Það er alveg brýn nauðsyn á, að skól-
arnir, framhaldsskólarnir, kenni kristin
fræði miklu lengur fram eftir en nú er gert.
Prestarnir ættu að hafa þá kennslu með
höndum. Þó að margir kennarar séu ágæt-
lega vel fallnir til að annast slika kennslu,
vilja þó margir þeirra helzt vera lausir við
að kenna þessi fræði. Annars eru þetta
ékki „fræði“ í venjulegum skilningi, það
er lífsspeki — lífssannindi. Framhaldsskól-
arnir ættu ekki aðeins að kenna kristin-
dóm, heldur einnig siSfræði. ÞaS væri gott
og þakklátt verk í þeirri áttavilli, sem æsk-
an er nú stödd í. Hún vill oftast vel, en er
ekki alltaf viss í áttunum. Skólarnir ættu
að svara ýmsurn brennandi spurningum,
sem hún fær annars hvergi svarað. T. d.
spurningum um kynferðismál. Þetta and-
lega umkomuleysi á viðkvæmum aldri leið-
ir oft til glappaskota, sem geta komið ungl-
ingum á kaldan klakann. Þá er gjarnan leit-
að þangað, sem sizt skyldi á flótta frá
tómleikanum, þrátt fyrir efnalega vel-
gengni og velmegun síðustu tíma. Þegar
ungllngarnir fara að sitja á „sjoppum",
reykja og drefcka, er þaS vegna innri tóm-
leika, sem kirkja, skólar og æskulýðsfélög
verða að fylla. Þó allra helzt foreldrarnir.
Reykingar og drykkj uskapur er í fyrstu fé-
lagsleg nautn, sem leiðir svo til annars al-
varlegra.
Hvenær á kristilegt uppeldi að byrja?,
hefur verið spurt. Það á að hefjast í fyrstu
bernsku með versum og bænum, því fyrr
því betra. Það þarf að byrja snemma á að
ala sér upp söfnuði.
Séra Magnús Helgason sagði eitt sinn
við mig: „Þegar ungir prestar koma að
áhugalitlum söfnuðum, hef ég ráðlagt
þeirn að fara að engu óðslega. Sleppa öll-
um ávítunum um lélega kirkjusókn. áhuga-
leysi og tómlæti af prédikunarstóli, en
reyna í þess stað að ahx sér upp söfnuði og
byrja neðan frá.“ ÞaS tekur alltaf nofckurn
tíma, en það er öruggasta leiðin. Markvisst
og heilbrigt uppeldi er von mannkynsins á
öllum sviðum.
Viö lifum á órólegum og æsilegum tím-
um. Mannkynið er haldið ótta við fram-
tíðina. Styrjaldarfréttir dynja í eyrum ofck-
ar á hverjum degi og oft á dag, og nú er
farið að sýna okkur ómenninguna á hverj-
um degi á skerminum, jafnvel í heimahús-
HEIMILI OG SKÓLI 53