Heimili og skóli - 01.08.1968, Qupperneq 35

Unglingarnir skemmta
sér ó tómstunda-
heimilinu.
búa. Þeir hafa tekið þátt í öllu hagnýtu
starfi, sem börn tó'ku þátt í fyrr á tímum.
En þeir hafa aldrei fengið svalað þorsta
sínum eftir ævintýrum, eða hjálpað for-
eldrum sínum við þeirra daglegu störf —
á vinnustöðunum eða á akrinum.
Nú er reynt að fá stofnanir af ýrnsu tagi
til að annast þennan þátt uppeldisins.
Mæðurnar vinna úti, og feðurnir sjást
sjaldan á heimilinu og kynnast börnum
sínum því lítið. Jafnvel hinar daglegu
máltíðir, sem gátu sameinað fjölskylduna
stund og stund, eru hespaðar af á fáum
mínútum. Rannsóknir leiða í ljós, að þar
sem starf föðurins fer eingöngu fram utan
heimilis, getur það haft mjög alvarlegar af-
leiðingar, sérstaklega fyrir uppeldi drengs-
ins eða drengjanna. Þetta kemur í ljós
annaðhvort sem vanmáttarkennd hjá
drengjunum, er birtist í stöðugum eltinga-
leik við einhverjar dægradvalir og hættu-
legri áhrifagirni að utan. Það er oft þann-
ig, að „Hippiarnir“, eru börn frá heimil-
um, þar sem faðirinn er lítið heima og
móðirin, í vandræðum sínum með dreng-
ina, er allt of eftirlát eða allt of ströng.
Skortur á einheittni foreldranna, getur
e’nnig komið fram á þann hátt, að þeir
hafa allt of miklar áhyggjur af að láta
börnin ekki verða fyrir voribrigðum. Það
má um fram allt ekki vinna börnum tjón.
Þess vegna láta foreldrarnir undir höfuð
leggjast að „blanda sér í“ málefni harn-
anna, en láta í þess stað allt eftir þeim og
duttlungum þeirra. Veiklyndir foreldrar
ganga jafnvel svo langt að loka augunum
fyrir ósæmilegri framkomu bama s’nna,
en kaupa þau til að haga sér sæmilega með
gjöfum og peningum. Þá eru einnig til
foreldrar, sem fara í sumarleyfi og hlaupa
frá heimili og börnum og láta börnin eiga
sig og lifa og láta eins og þau vilja á heim-
HEIMILI OG SKÓLI 79