Úrval - 01.10.1968, Qupperneq 38

36
ÚRVAL
um, að það hafi þegar allt það, sem
það þarfnast, þ.e. þurfandi börn
eiga tafarlausan aðgang að því, þau
öðlast þar persónulega hlýju, njóta
leiðsagnar mikilshæfs stjóranda og
f j ölskylduástar. “
Ungfrú Ramey hefur aldrei kraf-
izt neinnar greiðslu fyrir þjónustu
sína (hún fær aðeins svolítið per/
sónulegt „eyðslufé“ frá bróður sín-
um), en hún heldur því samt fram,
að henni hafi verið greitt að fullu.
Einu sinni á ári hefur hún „opið
hús“, og þá flykkjast þangað hópar
borgara til þess að færa henni þakk-
ir. Hundrað ungra manna og kvenna
sem dvalið hafa á Rameybarna-
heimilinu, en eru nú íarin að bjarga
sér upp á eigin spýtur sem full-
vaxta fólk, senda henni kort á
mæðradaginn, smágjafir og þakk-
arbréf. „En hið bezta af því öllu
er það nú samt,“ segir hún,“ að ég
hef öðlazt það, sem ég hef alltaf
þráð mest af öllu, stóra, önnum
kafna fjölskyldu, þar sem enginn
þarf nokkurn tíma að vera ein-
mana.... ekki heldur ég.“
Susy litla, dóttir Marks Twains, hitti einu sinni naglann beint á höf-
uðið, þegar hún var að lýsa mismuninum á hinum snjalla og frjálslynda
rithöfundi og hinni indælu, en fremur hleypidómafullu og tiltektarsömu
eiginkonu hans. Sú litla sagði nefnilega: „Sko, munurinn á pabba og
mömmu er sá, að mamma elskar siðgæðið, en pabbi elskar ketti.“
Hal Holbrook.
Kona, sem býr i næsta húsi við okkur, vaknaði eitt sinn um miðja
nótt, og sá, að það hafði kviknað í bílskúrnum okkar. Hún hringdi í
ofboði i slökkviliðið og sagði þeim, hvað gatan héti, sem við bjuggum
við. En hún gat ekki skýrt slökkviliðinu frá númerinu, heldur varð hún
að láta eftirfarandi upplýsingar nægja: „Það er eina húsið við götuna
með brennandi bílskúr!"
Sally Aisenbrey.
Er við komum til Los Angeles í sumarleyfi okkar og ókum þar um
göturnar, sátu börnin okkar bæði sem límd við rúðuTnar og biðu Þess í
ofvæni, að þau sæju einhverjar kvikmyndastjörnur á gangi. Þau urðu
ósköp vonsvikin, er dagarnir liðu hver af öðrum. En svo datt þeim
snjallt ráð i hug, sem bætti mjög úr þessu. Þau skrifuðu með stórum
prentstöfum á stórt pappakassalok: „VEIFAÐU, EF ÞÚ ERT KVIK-
MYNDASTJARNA“. Og svo settu þau lokið í afturgluggan. Þau gægð-
ust nú út um gluggana og þorðu varla að vonast eftir jákvæðum
viðbrögðum. En hvílík viðbrögð! Göturnar í Los Angeles reyndust alveg
troðfullar af kvikmyndastjörnum.
Edna Felt.