Úrval - 01.10.1968, Síða 71

BYRON LÁVARÐUR OG GUICCIOLI GREIFYNJA
69
morð á hinum fræga Monzoni frá
Forli. Ég hef verið varaður við að
fara í svo langa reiðtúra í Furu-
skógi án þess að vera vel á verði.
Því tek ég daglega með mér rýt-
inginn minn og skammbyssur, sem
ég sting í vasann, um leið og ég
legg af stað.
Ég hreyfi mig ekki héðan úr höll-
inni, fyrr en búið er að útkljá þetta
mál, á hvorn veginn sem það kann
að verða. Hún er eins ákveðin á
kvennavísu og hugsazt getur. Og
almenningsálitið er honum svo
óhagstætt, að lögfræðingarnir neita
að taka að sér mál hans, því að þeir
segja, að hann sé annaðhvort
heimskingi eða þorpari, heimskingi,
hafi hann ekki komizt að samband-
inu fyrr en núna, en þorpari, hafi
hann vitað um það og beðið með
að ljóstra upp um það með eitthvað
illt í huga.“
Og loks bárust fréttirnar í miðj-
um júlí: „Páfinn hefur lýst yfir lög-
legum aðskilnaffi þeirra. Yfirlýsing-
in barst í gær frá Babylon. Það var
liún og vinir hennar, sem kröfðust
löglegs aðskilnaðar þeirra hjón-
anna vegna hinnar furðulegu fram-
komu eiginmannsins (hins göfuga
greifa). Hann setti sig gegn þessari
yfirlýsingu af öllu afli vegna líf-
eyrisins, sem hann verður að greiða
henni, auk allra hennar eigna, lausa-
fjár, vagna og fleira, sem hann verð-
ur að skila henni. Þau geta ekki
skilið að lögum hér á Ítalíu. Hann
krafðist þess, að hún sliti sambandi
við mig, og hann ætlaði þá að fyr-
irgefa henni allt, jafnvel ótrú-
mennsku hennar, sem hann sver,
að hann geti sannað. En í þessu
landi hafa sjálfir dómstólarnir and-
styggð á slíkum sönnunum, þar
sem ftalir eru í jafnríkum mæli
háttvísari en Englendingar á opin-
berum vettvangi og þeir eru ástríðu-
fyllri en Englendingar á hinum op-
inbera vettvangi."
Eftir að aðskilnaðarúrskurðurinn
hafði verið birtur opinberlega, hélt
Teresa tafarlaust heim til óðals
föður síns fyrir utan borgina. Og
skömmu síðar hélt hún með honum
til Flórens, en þaðan höfðu faðir
hennar og bróðir verið reknir vegna
þátttöku í ítalskri uppreisn, sem
mistókst, en þar hafði Byron einn-
ig átt þýðingarmiklu hlutverki að
gegna. En yfirvöldin skertu ekki
hár á höfði Byrons sökum hins
mikla frægðarorðs, sem af honum
fór, og áhrifa þeirra, sem hann
hafði. Einnig óttuðust yfirvöldin
mjög, að það mundi valda miklum
æsingum, ef þau færu illa með
hann. Þess vegna varð hann eftir í
Ravenna til þess að bjarga þeim
litlu leifum byltingarhreyfingar-
innar, sem eftir voru.
Byltingarhreyfing alþýðunnar
hafði þegar gripið hann sterkum
tökum, og í ákefð sinni vildi hann
leggja fram sinn skerf, hvar sem
þeirra gætti einna mest. Eitt sinn
skrifaði hann þessi orð í leiðu
skapi: „Hún er hræðileg, þessi ást,
og hindrar mann í að framkvæma
það, sem er til gagns eða dýrðar.
Upp á síðkastið hef ég þráð að fara
til Grikklands . . . með bróður
hennar, sem er prýðilegur, hug-
rakkur maður . . . og ann frelsinu
ofsalega. En tár þeirrar konu, sem
hefur yfirgefið eiginmann sinn