Úrval - 01.10.1968, Síða 119

LIFANDI DAUÐI TIL SÖLU
117
fleiri aðferðir eiturlyfjasmygls en
nokkur annar maður í Marseille.
Fyrirtæki hans hafði í sinni þjón-
ustu hóp fastráðinna smyglara
meðal sjómanna. Einnig réð það
flugmenn og flugfreyjur til slíkra
starfa og stundum jafnvel menn úr
utanríkisþjónustu ýmissa landa og
listamenn í skemmtiiðnaðinum.
Það var Benucci, sem átti fyrst hug-
myndina að því að sjá heiðarleg-
um mönnum, sem á vegi hans urðu,
fyrir sérstökum skemmtunum, svo
sem fjárhættuspili, þar sem mikið
var lagt undir, eða kynmökum. Og
síðan lét hann starfsmenn sína kúga
þessi fórnarlömb sín til þess að
smyg'la heroini fyrir fyrirtækið.
Þeim var hótað, að annars yrði
ljóstrað upp um þá. Þetta var eins
konar fjárkúgun, en í stað peninga
átti að koma þjónusta við smygl-
ið.
Levonian þekkti vald Benucci.
Hann vissi líka, að Korsíkubúinn
áleit hann ekki vera ósköp venju-
legan smyglara. Benucci hafði þeg-
ar treyst honum fyrir því að sjá
að öllu leyti um kaup á þýðingar-
mikilli sendingu frá Tyrklandi og
afskipun hennar til Marseille. Og
tilboð Benucci um A.meríkuferð
þýddi jafnframt, að Levonian stóð
nú til boða frekari frami innan fyr-
irtækisins.
Á FUNDI MEÐ
HÚSBÓNDANUM
Benucci útskýrði tilboð sitt fyrir
Levonian í ró og næði. Hann sagð-
ist þurfa nýjan „rukkara“ í Ame-
ríku, mann, sem gæti séð um inn-
heimtu og sendingu fjár þess, sem
greiða átti fyrir heroinsendingar til
Ameríku. Hann vildi, að Levonian
tæki að sér starf þetta.
Hann sagði, að sendingarnar
færu venjulega til Mafíuforingj-
ans í Montreal, vegna þess að það
væri auðveldara að koma heroini
inn í Kanada en Bandaríkjn. Svo
færu greiðslurnar fram í New York.
Trigano átti að fylgja Levon'an til
Ameríku og verða aðstoðarmaður
hans. Þeir áttu að fá 214% af öllu
því fé, sem þeir rukkuðu inn. Þeir
fengju svo nánari fyrirskipanir og
upplýsingar síðar, ef þeir sam-
þykktu tilboðið.
Levonian bar þá fram eftirfarandi
spurningu á varfærnislegan hátt:
„Væri það mögulegt að vinna fleira
en það eitt að innheimta greiðslur
fyrir þig?“ Það varð þögn í her-
berginu, og Levonian óttaðist, að
hann hefði nú minnzt allt of
snemma á vandmeðfarið umræðu-
efni. En Benucci hló bara og bað
hann um að halda áfram máli sínu.
Levonian stakk upp á því. að
hann fengi að selja heroin upp á
eigin spýtur vestra jafnfram því
að starfa sem rukkari Benucci.
Hann rakti sögu morfínbasasend-
ingarinnar, sem hann hafði útveg-
að frá Tyrklandi. Þar hafði verið
um samning um helmingaskipti að
ræða. Helmingur morfínbasans til-
heyrði Benucci, en hinn helming-
urinn Levonian. í Istanbul hafði
Levonian innt fyrstu greiðsluna til
Baykal af hendi úr eigin vasa, og
nú átti Benucci að greiða aðra af-
borgunina, þegar varan var komin
til Marseille.
Einn af mönnum Benucci hafði