Úrval - 01.05.1976, Síða 92

90
ÚRVAL
húsanna, sem Henderson gat ekki
þokað mönnum sínum til að fylla
upp í, og tvö hlið, sem áttu að vera
hvort á sinni langhlið skíðgarðsins,
voru ekki gerð.
Nú hélt Boone austur til að sækja
Rebekku. Hann kom aftur 8.
september með tuttugu og einn
mann undir vopnum og röð trúss-
hesta með vistum. Boone sagði
sjálfur, að Rebekka ogjemima dóttir
hennar væru fyrstu hvítu konurnar,
sem nokkurn tíma hefði stigið fæti á
bakka Kentucky fljóts.
Ekki leið á löngu, þar til fleiri
fjölskyldur komu. Þennan vetur
tilkynntu varðmenn hvítu mann-
anna, að indíánar væru í grenndinni.
Fyrir norðan Ohiofljót hafði Shawnee
indíánum borist til eyrna, að hvíti
maðurinn væri kominn til þess að
'Jemima var fædd 1762. Daniel sá
hana fyrst um vorið, þegar hann kom
heim úr löngu flakki og indíánabar-
dögum, og fann ungabarn í húsi
Rebekku. ,,Hver á þetta barnV'
spurði hann. ,,Ned bróðir þinn, ”
svaraði Rebekka. '' Hún sagðist hafa
verið svo lengi ein, að hún hefði
meira að segja verið farin að efast
um, að Daniel vœri á lífi. Ned hafði
komið að hughreysta hana — og þá
varð barnið til. ,,Hvað heitir barn-
ið? ’ ’ spurði Daniel Boone. , Jemima
Boone,'' var svarið. ,, Nú, ef nafnið
er sama, má mér standa á sama, ”
svaraðt hann. Og hann unni Jémtmu
sem væri hún dóttir hans.
setjast að. Og þeir hugsuðu sér að
hindra það. Tveimur dögum fyrir jól
var ráðist á tvo unglingspilta, sem
höfðu farið yfir Kentuckyfljót. Annar
þeirra fannst drepinn og hafði verið
flegið af honum höfuðleðrið. Hinn
fannst aldrei.
Þetta leiddi til þess, að uggur fór
um frumbyggjana, og þeir flýttu sér
að Ijúka því, sem á vantaði að virkin
væru fullgerð. Og þeir hugdeigari
fóru. í júlí 1776 voru aðeins um 200
manns eftir af þeim 500, sem í
upphafi komu vestur. En þeir, sem
voru um kyrrt, ætluðu ekki að snúa
til baka. Boone sagði, að í fyrsta lagi
væri það ósæmilegt manni með
fjölskyldu að flýja. Þegar einhver
spurði svo, hvað væri í öðru lagi,
sagði hann: ,,Það er ekkert ,,í öðru
lagi,” ” — né þriðja lagi —
Kentucky er mitt heimkynni.”
En erfiðleikarnir voru varla byrjaðir
enn. Bretar höfðu gert sér ljóst, að
indíánar gátu orðið prýðis banda-
menn til að brjóta Amerisku bylting-
una á bak aftur. Og Kentucky var
bakdyrnar að hinum uppreisnar-
gjörnu nýlendum. I Detroit varð
breski landstjórinn, Henry Hamil-
ton, sérstaklega lunkinn að hvetja
Shawnee indíánana til að ráðast á
útverði hvítra í Kentucky. Hann hét
verðlaunum fyrir höfuðleður hvítu
mannanna, og meðal hvíta fólksins í
Kentucky var hann kallaður með
fyrirlitningu ,.hárkaupmaðurinn.”
Þetta voru hrapaleg mistök af
hálfu bretanna, og réði kannski