Úrval - 01.05.1976, Blaðsíða 95

ÞJÖDSAGAN DANIEL BOONE
Jemima stökk á fætur. „Þetta er
pabbi!” hrópaði hún.
Fleiri riffilskot gullu, og hinir
indíánarnir þrír stukku til skógar.
Um leið og Betsey stökk á fætur,
henti einn þeirra stríðsöxi sinni að
henni. Öxin grófst í tréð, þar sem
höfuð stúlkunnar hafði áður legið
upp að því. En hremmingum hennar
var ekki lokið. Þegar hvítu mennirnir
komu með stríðsöskrum inn í rjóðrið,
sýndist einum þeirra hún vera indí-
áni, þar sem hún stóð í fatalörfum,
sem nú voru orðnir svo óhreinir að
þeir voru einna líkastir fötum úr
dádýraskinni, með hárið bundið upp
að indíánasið, hörundið rauðgullið af
sólinni. Hann reiddi upp riffilinn og
hefði skotið af henni höfuðið, hefði
Daniel ekki rykkt í handlegginn á
honum.
,,Fyrir guðs skuid, ekki farga henni
núna!” hrópaði hann. ,,Við erum
komnir alla þessa leið til að bjarga
henni!”
Það var engin eftirför veitt. Boone
þrýsti Jemimu að sér. Hann hafði
áorkað því, sem hann ætlaði sér, og
óskaði nú einskis frekar en að koma
stúlkunum heim til mæðra sinna.
FANGI SVARTA FISKJAR.
Mannránið reyndist aðeins vera
fyrsti leikur indíánanna. Ekki leið á
löngu þar til smáhópar þeirra voru sí
og æ að sniglast utan við aðsetur
hvíta fólksins í von um tækifæri til að
stela hrossi eða ná höfuðleðri. Þeir
komu aðvífandi, ffeygðu eldibrandi
93
inn í hús, hurfu, og skutu svo allt í
einu upp kollinum allt annars staðar
til að ráðast á veiðimann.
Áður en langt um leið höfðu sjö
virki verið yfirgefin, svo eftir voru
aðeins þrjú: Logansstöð, Harrods-
burg og Boonesborough. I allri
Kentucky voru nú ekki nema um 150
hvítar skyttur og allir vopnfærir
menn urðu að sinna einhvers konar
herskyldu. Daniel Boone, James
Harrod og Benjamin Logan voru
skipaðir kafteinar í Virginíuher og
útnefndir yfirmenn hver síns virkis.
Þegar Boone kom aftur með
stúlkurnar þrjár, hófst hann handa
um að fullgera tvö rammgerð hlið
Boonesborough og efla varnirnar.
Hliðunum var lokið í mars 1777, og
skíðgarðurinn var loks gerður til fulls.
Hann hafði tvo njósnara á stöðugum
verði norðan við Kentuckyfljót. Þeim
28 byssumönnum, sem hann átti þá
eftir, skipti hann í tvær deildir, og
stóð önnur vörð meðan hin plægði og
plantaði, síðan var hlutverkum skipt.
Engu að síður vógu Shawneemenn
tvo af liði Daniels þann mánuð.
Fáum dögum seinna réðist indíáni á
Daniel, þar sem hann var að rekja
bjarnarslóð meðfram ánni. Bjór-
skinnshöttur Boones, sem hann jafn-
an bar, dró úr höggi stríðsaxar
indíánans, og mennirnir tveir veltust
um á leirugum bakkanum og steypt-
ust ofan í fljótið. Boone hafði
yfirtökin og haus indíánans milli fóta
sér, og því taki sleppti hann ekki,
meðan hann fann nokkurt líf í þeim